Professioneel wijnproeven doe je slurpend. Op die manier decanteer je de wijn als het ware in je mond, zij vermengt zich met zuurstof en zo proef je de smaak optimaal.
Maar niet alleen wijn laat zich slurpen, ook grote en kleine gebeurtenissen in het leven kun je 'zacht slobberend opdrinken'.
Voor onze Slurp-nieuwsbrief slurpen wij ons eigen leven. Ons snoeiharde en fluweelzachte bestaan op een wijnchateau in het land van een onbegrijpelijk volk van levensgenieters die zich niet of nauwelijks blootgeven. Omringd door deze Galliërs slurpen wij momenten, situaties en mensen. En natuurlijk wijn, de mooiste drank op Aarde.
Want een dag niet geslurpt, is een dag niet geleefd.
Ben je dan na 100 Slurps niet 'ns uitgeslurpt?
Nee. Want je blijft je verbazen over die malle Fransen in hun wonderschone sprookjesland.
Zo erg, dat je alles zou willen fotograferen, filmen en opschrijven. En dat is precies wat we doen.
Overal en altijd. Een voortdurend slurpen dat nimmer verveelt.
Daarenboven stelden we ons hoogstpersoonlijk bloot aan tientallen 'Adresses:' restaurants waar je van heerlijk tot huiveringwekkend kan eten.
Dit alles en meer beschrijven we, omdat we het zo onbeschrijflijk leuk vinden....
De Slurp is de vrucht van de kruisbestuiving tussen de wijnboer en zijn minnares: zij maakt de foto's, de filmpjes en verzorgt de digitale rompslomp; hij schrijft de teksten. De
inspiratie voor dit alles doet zich, zoals wellicht bekend, uitsluitend voor op ongewenste momenten en locaties die daarvoor niet geschikt zijn.
Hieronder een bescheiden inkijkje in het genadeloze bestaan van twee gepassioneerde liefdesslurpers.
Het wijnjaar 2018: Lief en leed in de wijngaard
De Fransen, ofschoon stug als een kluisdeur, zijn romantici tot in hun teennagels. Voor elk onderdeel van de wijngaardcyclus hebben ze een benaming waar menig dichter zijn pen bij aflikt.
Bourgeons dans le coton (Bladknopjes in katoen)
Hiermee wordt het moment bedoeld dat er, nauwelijks zichtbaar, poezelige bladknopjes aan de ogenschijnlijk dode twijgen verschijnen. Dit wondertje voltrok zich dit jaar op 14 maart.
Premier feuille (Het eerste blaadje)
Een paar weken later, op 10 april, gingen de knopjes open en ontvouwden zich de eerste prille Merlotblaadjes in het licht van de lentezon.
Boutons floraux agglomérés (Samenscholende bloemknopjes)
Een maandje later, op 14 mei, openden de eerste schuchtere Merlotbloempjes zich.
En toen gebeurde het
Op 26 mei, 's avonds om 19.22, stak er een briesje op. Tot zover niks aan de hand. Maar binnen luttele minuten zwol dit aan tot een storm met loeiende rukwinden die de luiken bekans van de kasteelmuren scheurden. Het zwerk boven de wijngaard verduisterde, en angstaanjagende, zwarte wolkenmassa's pakten zich samen boven ons hoofd.
Om 19.38 barstte een goddeloze hagelbui los; een oorverdovend bombardement van miljoenen golfballen. Maar de bui trok vlak langs ons château en miste op een haar na onze wijngaarden.
Als door een godswonder bleven we gespaard. De prille druivenbloemsempjes, die hun kopjes 's ochtends nog naar de zon hadden gedraaid, zouden kansloos zijn geweest.
Onze buren in Saint-Emilion en in Bourg waren echter minder fortuinlijk: hun wijngaarden werden aan flinters geslagen en op sommige plaatsen werd de gehele oogst vernietigd.
En nu?
Op dit moment is het een goudgerande zomer, de druiven zijn gezond en het is party time tussen de druivenbladeren; vlinders, bijen, konijnen, hazen, eekhoorns, reeën, dassen en wilde zwijnen, allemaal genieten ze van het gras en de bloemen die we tussen de wijnranken zaaien en natuurlijk de sappige druiven waar ze zich af en toe aan te goed doen (dat mag, want dat scheelt ons weer in het uitdunnen van de trossen, de zogeheten 'Vendanges vertes').
Er kan natuurlijk nog van alles gebeuren qua huid/beer, maar als wij de druifjes stiekem elke dag een beetje extra vertroetelen, dan zou 2018, met die eindeloze, zonovergoten zomer, wel eens een kwalitatief zeer goed wijnjaar kunnen worden.
Brekend! De véraison!
Op 26 juli besloten een paar honderdduizend groene druiven tegelijkertijd om paars te worden.
Nieuwe afleveringen Gorts Wijnkwartier
De zomerperiode tussen de 'Véraison' (het paars worden van de druiven) en de oogst, is het interbellum van het wijnjaar. De stilte voor de storm. Een heerlijke tijd waarin de voornaamste activiteit zich voordoet onder de aarde. Daar wringen de wijnstokken in het duister hun wortels steeds dieper tussen de spleten van het gesteente op zoek naar het schaarse water.
In dat tijdvak daalt een weldadige stilte neder over het wijnkasteel. Slechts het gezoem der bijen, het luie getjirp van de krekels en de kreet van een eenzame buizerd hoog in de hemel. Voor de wijnboer is er weinig meer te doen dan een nieuw boek schrijven. Maar plotsklaps werd deze introspectieve incubatie wreed aan flarden gerukt...
De crew van Gorts Wijnkwartier stond voor de poort! Of er even een stelletje nieuwe afleveringen bij elkaar geslurpt kon worden.
Gelukkig zijn dit allen bedeesde, godvrezende ambachtslieden die in bescheiden onzichtbaarheid hun beroep uitoefenen, maar toch...
Met de wildheid van de ware wijntijger namen wij vijftien (15) bruisende episodes op. Waaronder een 'Tour de France du Vin', ofwel: waar komt welke wijn vandaan en is zij enigszins te hachelen?
In een vlaag van teugelloze creativiteit hebben we een aantal buitengewoon komische onderwerpen toegevoegd, waaronder de spectaculaire tv-primeur: 'Wijnperikelen in het Restaurant'.
In deze reeks korte eenakters acteren de Wijnboer en zijn zoon de drama's die zich kunnen voordoen tijdens een restaurantbezoek. Met verrassend gevoel voor theater laten zij zien hoe je daarbij zegevierend uit de strijd komt.
Alles voor de kijkcijfers. De wijnboer stelt lichaam, ziel en zaligheid in de waagschaal door vóór de opnames alle wijnen persoonlijk voor te proeven. In het geval van de kneiterzure 'Château du Pisse', sloeg de wijnboerenminnares het aanbod minzaam af en opteerde voor 'Château de la Pompe'.
Een ander steigerend nieuw onderdeel in Gorts Wijnkwartier is 'Heel Bordeaux Bakt', waarin de wijnboerenminnares laat zien hoe je zelf thuis de lekkerste appeltaart bakt.
In het vuur van de opnames ontstond nog een gevaarlijke situatie toen de wijnboer in zijn zinderende enthousiasme niet zijn pet, maar de gloeiendheet verkoolde appeltaart op zijn hoofd zette.
Cliquez ici als je het Château wilt bezoeken (Cliquez op de foto hieronder)
Als het filmpje hapert of onscherp is, cliquez ici
