Slurp! 13, november 2009

Vreemdgaan

Elke dag kaviaar wordt ook gewoon. Hetzelfde geldt voor Bordeauxwijn, dus opteerden we onlangs bij de Auchan in Bordeaux voor een rode wijn uit de Loirestreek.
Daar, in het koele klimaat van midden-Frankrijk, worden uit de cabernet franc-druif rode wijnen gemaakt met de smaak van vuursteen en bosaardbeitjes. Je moet ze koel drinken en door hun lichte, fruitige karakter passen ze perfect bij zowel bij vis als vlees.

Toen we 's avonds aan de kasteeltafel de fles opentrokken, stoof het fruit als een zomerbries de fles uit.
De Saint-Nicolas-de-Bourgueil 'Domaine Le Grollay' kolkte karmozijnrood in de glazen en omhelsde de gegrilde dorade met wellustig enthousiasme; het was een volle, maar toch niet zware wijn, lekker sappig, met een mooie lange afslurp. Lekker licht, want nul eikenhout. Een onverwacht succes, voor 4 euro 46.

Reden genoeg om op de terugweg naar Holland even een stopje bij de maker ervan in te roosteren.

Wijnkopen bij de boer
Ter hoogte van Tours verandert het landschap van groen naar roomwit. Kastelen, opgetrokken uit de kalksteenblokken uit de grond waarop ze staan, rijzen op uit de witte aarde.
We steken de Loire over, een brede stroom koelwater voor de centrales nucleaires, op weg naar Domaine Le Grollay, even buiten Saint-Nicolas-de-Bourgueil.

Eerst de wijn, dan pas de kerk. Mede door deze scheiding van hoofdzaken en bijzaken, is dit een welvarende wijnstreek. Een niet-lullen-maar-poetsen-wijnstreek: hier wordt hard gewerkt, weinig aan uiterlijk vertoon gedaan en de goede, maar bescheiden wijnen gaan tegen een gezonde prijs van de hand. Ondanks de uitstekende kwaliteit zijn ze alleszins betaalbaar gebleven, waardoor appellations als Chinon en Bourgueil al jarenlang een stabiel marktaandeel hebben.

De zon staat laag, de wijngaarden zijn van goud.
'Jean Brecq vigneron' vermeldt het bord. In Bordeaux is men viticulteur, druiventeler, maar hier in deze barse no-nonsenswijnstreek, ben je gewoon wijnboer.
Het hek staat open, de deur naar het kantoortje eveneens. Er is geen kip.

Nou ja, geen kip... Deze wijnboerenkip scharrelde weliswaar met achteloze doodsverachting rond de gereedstaande barbecue, maar bleek weinig loslippig omtrent de verblijfplaats van de patron.

Een in vloeibaar Frans gesteld verzoek om informatie aan de ijlings toesnellende waakganzen, kwam ons bijna op het verlies van een vinger te staan.

Even later verschijnt madame Brecq. Ze was aan het stukadoren, verexcuseert ze zich, terwijl ze het gips van haar handen afveegt aan haar rode broek. Ze heeft een lief gezicht, als een blozende perzik, met zachte kleine rimpeltjes rond de ogen als ze lacht.
'Un dégustation? Pas de problême!' Ze duwt een deur open en we betreden een proeflokaaltje van een hartverwarmende knulligheid. De rommelige ruimte is integraal beplakt met behang van rode baksteenprint, er is een heuse bar en tegen een reuzenfoto van een bos in herfsttooi is wat in onbruik geraakt landbouwbouwgereedschap opgesteld.

Zoals in de Loire-streek gebruik is, komt de rode wijn uit de ijskast. Terwijl madame Brecq, Eline inmiddels, de fles ontkurkt, vertelt ze dat op domaine Le Grollay niet gewerkt wordt met een externe oenologue, maar dat zij zelf verantwoordelijk is voor het wijnmaakproces. Met behulp van boeken heeft zij zichzelf leren wijnmaken. Om ook het noodzakelijke wijntechnische gedeelte in eigen hand te houden, heeft ze haar man Jean gevraagd een klein labo te voor haar te bricoleren. We mogen mee.

Met een gedurfde graffiti van een druivenstruik, heeft Eline het uit spaanplaat opgetrokken bouwseltje een landelijk karakter gegeven. Geduldig legt zij ons de eerste beginselen van het wijnmaken uit.

Binnen lijkt het labo een kruising tussen een studentenkeuken en een meisjeskamer, maar toch is alles wat noodzakelijk is, aanwezig.

Zoals te zien aan de druivensteeltjes die in hun geheel aan de struik zijn blijven zitten, plukt vigneron Jean machinaal. Daar komt geen plukker aan te pas; met een soort monstermachine worden de druiven van de struiken gezogen en in een aanhanger geloosd, die ze naar de wijnkelder rijdt.

Hier zul je geen ontsteelmachines of sorteertafels aantreffen; alles gaat rechtstreeks de cuves in.
Eikenhouten vaten worden als 'te kostbaar' afgedaan, dus vinifiëert Eline haar wijn gewoon in cuves van cement.

Evenals bij collega Norguet is ook déze chai geen toonbeeld van hygiëne, maar ondanks de barbaarse oogst- en vinificatiemethoden wordt hier een uiterst smakelijke wijn geproduceerd.
Zo zie je maar weer, recht tegen alle trends en wijnwetten in. Een piepklein mini-wijnboertje, maar wél vooraan in het schap bij de grootste supermarkt van Frankrijk.

Onwennig adminstreren Elines weerbarstige wijnboerinnenvingers la facture en voor 6 tientjes kunnen we naar Holland met twee dozen heerlijk huiswerk.

Jean Brecq, Le grollay, 37140 Saint-Nicolas-de-Bourgueil, France
Tél. 02 47 97 78 54, Fax 02 47 97 78 54

Cliquez ici om terug te gaan naar Slurp! 013.