Allô, allô, Buongiorno!

Attention, dit is een bewaarslurp.
Een ontmoeting met Sting. Op zijn palazzo in Toscane.
Met als amuse een bescheiden update over het lief en leed op een wijnkasteel in een onooglijk dorpje onder de wereldhoofdstad van de wijn.

Andiamo! On y va!

Toen de lente was uitgefeest, arriveerde de zomer en ontfermde zich met rondborstige moederliefde over de wijngaard.

Bobo, de oudste wijnstok van het Château is in zijn nopjes; dikke trossen hangen neer van zijn twijgen.

Op twaalf augustus besloten tien miljoen groene druiven tegelijkertijd om rood te worden.

De kasteelkippen vormen een staat binnen de staat. Zij hebben een dusdanige graad van Franse deftigheid bereikt, dat zij van mening zijn dat de croissant van de wijnboer eigenlijk aan hen toekomt.

De kasteelheer is het daar niet mee eens; onder het slaken van woedende krachttermen zet hij de achtervolging in.

Gelukkig stuurde Marjan van der Leer een genaaid wijnboertje op, zodat er toch nog een lach in de dag verscheen.

Twee maanden geleden hadden we een afspraak met de door mij zeer bewonderde Sting, die net als ik een bevlogen wijnliefhebber is en een eigen wijndomein bezit. Sting in Toscane, ik in Frankrijk.

Door allerlei misverstanden (zie: Slurp 85) arriveerden wij begin juni op zijn wijndomein 'Il Palagio' in Toscane, terwijl Sting zelf in New York een nieuw album aan het opnemen was, maar in augustus zouden we dat goedmaken.
Dat gebeurde. En meer.

Toscane is nog net zo mooi als we haar hebben achtergelaten. Nog mooier eigenlijk, want een keer per jaar geeft Sting een privéfeestje op zijn wijndomein, en wij zijn daar voor uitgenodigd.

Als welkomstgeschenk voor Stings vrouw Trudie, plukken we een bosje rozen uit zijn wijngaard.

Een vers gemaaid weilandje is tot parkeerplaats gepromoveerd. Geen toegangsbewijs, geen polsbandjes, geen security, alleen Luigi, de tractorchauffeur, die de genodigden behulpzaam een plaatsje aanwijst.

Stings buren, wijnboer Salvatore en zijn geliefde Antonia zijn er ook. Samen zijn ze 148 jaar, maar ze lopen nog altijd hand in hand.

Op de binnenplaats van een der bijgebouwen heeft zich een klein gezelschap verzameld; personeel van Stings wijngoed, de buren en wat vrienden.
In een abrikooskleurige avondhemel is de zon bezig onder te gaan. Een zacht briesje neemt de geur mee van zomerdroog hooi, er klinkt vrolijk Italiaans geroezemoes en het getinkel van wijnglazen. Niettemin zindert er een verwachtingsvolle tinteling door de lucht.

De sfeer is gemoedelijk. Aan een eenvoudige tafel tussen een paar wijntonnen bieden twee alerte dorpsjongens de keuze tussen Stings perzikkleurige rosé of zijn karmozijnrode Chianti. Geen bubbels, geen bier, geen cola; alleen maar lekkere wijn. En voor de liefhebbers Italiaans bronwater.

'Hou het simpel,' had Trudie tegen kasteelkok Mario gezegd. 'Simpel, maar Italiaans.'
Mario had zijn houtoven flink opgestookt en nu draaft kasteelserveuse Giulietta af en aan met bladen gevuld met Italië's culinaire wereldhit.

'No grazie,' lacht de wijnboer, 'ik hou het op zo'n lekker biologisch muskaatdruifje uit jullie wijngaard!'

Ook de wijnboerenminnares slaat even over. Zij heeft haar oog laten vallen op een nog appetijtelijker hapje...

'Scusata, signor Bob,' benadert burgemeester Massimo de in de adelstand verheven rockster. 'Ik durf het bijna niet te vragen, maar....'

'No problem!' lacht Sir Bob en slaat zijn arm gemoedelijk om de stralende dorpsoudste.

'Een tweeling?' vraagt de wijnboer Stings zoon Joe naar de bekende weg.
'Yes,' beaamt Joe. 'Suzy en Wuzy. Dit hier is Suzy. Of... Hm... wacht even..'

'Daddy, ik vind die meneer ENG!' Angstig kruipt Suzy (of Wuzy) in de armen van haar vader.
'Zal ik haar even troosten?' biedt de wijnboer aan. Waarop de arme kleine het prompt op een oorverdovend brullen zet.

'Goh,' zegt Stings vrouw Trudie onder de indruk, 'dus die prachtige rozen heb je helemaal uit Holland voor me meegnomen? Wat lief!'

'Snel, Alessandra, dooreten! Daar komt de Comtessa Margherita aan!'

Als Giulietta de Comtessa serveert is zij op haar hoede, zij kent haar pappenheimers.

En toch gebeurt het: heel even wordt de goedlachse serveuse afgeleid, en ja hoor, het is weer zo ver: haar dienblad is schoon leeg geratst...

Tevreden een forse punt naar binnen scholvend verwijdert de edelvrouwe zich. Haar peperdure Gucci-tas doorlekkend van de buit.

'Wat bedoel je precies met 'samenwerken'?' wil Sting weten.
'Nou, jij maakt lekkere Chianti, ik maak mooie Bordeaux. Maar allebei zijn we gebonden aan die traditionele afkomstbenamingen. Als ik nou tijdens de oogst een koelwagen vollaad met bordeauxdruiven en ik rij hier naartoe, dan maken we samen een nieuwe wijn: Chideaux!'

Terwijl Sting probeert het voorstel van zijn collega op zijn waarde te schatten, nemen de zaken echter een andere wending.

De wijnboerenminnares verschijnt ten tonele. Op slag verliest Sting zijn aandacht voor de wijnboer en wijdt zich geheel aan de charmes van de druivenprinses.

Voordat een en ander uit de hand kan lopen, grijpt Trudie de microfoon en vraagt een stevig applaus voor hun oudste werknemer, Beppe. Een man als een olijfboom; vrijwel zijn hele leven verzorgde hij de wijngaard alsof het zijn dochter was. Nu is hij met pensioen, maar nog elke dag komt hij kijken hoe het met de druifjes gaat die hij nog altijd als zijn druifjes ziet.

Dan kondigt Trudie het hoogtepunt van het feest aan: een live optreden van haar man. Juist als Sting zijn gitaar wil pakken klinkt er vanaf de weg een wild getoeter.
'Stop, Sting! Hold it!' roept Trudie. 'De Markies van Carabas is er nog niet!'

Alle ogen richten zich op de woudzoom en inderdaad: daar verschijnt de 87-jarige edelman voorafgegaan door zijn lijfwacht.

Volkomen ontspannen neemt Sting plaats op een krukje, zet zich in positie en slaat een akkoord aan. Even luistert hij of de gitaar zuiver is en stemt de lage E-snaar wat bij. Dan start hij trefzeker het intro van Message in a Bottle.

Het is een ervaring die zich diep in de hersenschors etst: Sting die een privéconcert geeft voor een vijftigtal vrienden en daar als eenvoudige wijnboer bij staan. Op twee meter afstand zien, horen en voelen met welke schier buitenaardse kracht Sting zingt en speelt. Elke noot uit rots gehouwen.

Loepzuiver, retestrak en swingend als de duivel zelf. Af en toe trekt hij alle registers van zijn stem open en dan waait je de pet bekans van de kop. Dan zie je heel even een glimp van de orkaankracht die er in deze man schuilt.

Het aanschouwen van zo'n onvoorstelbaar wereldtalent op een armlengte afstand wordt de wijnboer te machtig. Zich plotseling overweldigend bewust van zijn eigen nietigheid, voelt hij zich slap in de knieen worden. Als er vervolgens ook nog een onverwachte artiest een spontaan gastoptreden geeft, (zie filmpje) slaat hij, overmand door emoties, tegen de vlakte.

Met een glaasje rose, en de liefhebbende verzorging van de wijnboerenminnares en Trudie, wordt de ongelukkige druivenstamper weer op de been geholpen, en ontroerd verlaat hij samen met zijn minnares als een der laatsten dit onvergetelijke feest.

Bestel nu een gesigneerd exemplaar van De Nieuwe Wijnsurvivalgids. Wijnboek van het jaar.
Cliquez ici!

Retweet deze Slurp!