| Âllo, âllo, Bonjour! |
Hartelijk Bonjour, hier een gehandschoende handvol nieuwtjes uit een ongebruikelijk fris Frankrijk. |
Eeuwig zonde |
 |
Van onze tien tonnen liefdeswijn met de handontsteelde druiven, zijn er inmiddels nog maar zes over (zie Slurp! 14). Om de tijdens de gisting vrijkomende gassen te ontluchten, sluiten we de vaten niet helemaal luchtdicht af. De sponning wordt niet IN het vat geslagen, zoals we normaliter doen, maar losjes op het gat gezet. Helaas zijn die gistbacillen door het warme weer volledig uit hun bol gegaan en zijn zo heftig feest gaan vieren dat er uit elk vat ook een flinke plens kostbare wijn is gegolft. Eeuwig zonde! |
 |
Als een boosaardige octopus in een plas bloed, kijkt de glazen sponning ons aan: 'Dit is MIJN wijn! Kom er eens aan als je durft...' |
Timing is everything |
 |
Zoals iedereen weet is het in Frankrijk altijd mooi weer. Zo lunchten wij op tweede kerstdag nog buiten. |
 |
Nadeel was dat dit mooie weer ideaal is om de snoei te voltooien, zodat we hondsvroeg ons mandje uit moesten. Deze maand moeten er namelijk honderdduizend druivenstokken gekortwiekt. |
 |
Daarom valt het werk, hoewel inspannend, niet zwaar. En snoeien wij zingend door tot de zon ter kimme neigt. |
 |
De volgende ochtend evenwel, is het mis. De zon lijkt niet te willen opkomen. De hele dag blijft het somber en donker. Het is bitterkoud en sneeuwstormen huilen rond de muren van het oude kasteel. |
Helaas moeten ook bij dít weer die klotendruiven gesnoeid. Met gezonde tegenzin tijgen wij wijngaardwaarts. |
 |
Maar goed, aan het einde van de dag is het leed geleden. We gooien een boom op het vuur, trekken een flesje eigengemaakte slurp open en het leven lacht ons weer toe! |
| Toch maakt dit keiharde wijnboerenleed ons niet minder ontvankelijk voor wijsgerige gedachten. Derhalve hoeven wij voor wijze levenslessen niet naar de loopbaanconsulente, de mentalcoach of de haptodokter. Het echte leven speelt zich immers vlak onder onze schoenzool af? Onderstaande foto's bewijzen maar weer eens hoe belangrijk het inschatten van het juiste momentum is. Een idee kan nog zo geweldig zijn, maar de timing, daar gaat het om. Hoe vaak hebben we niet iets gedaan wat in beginsel klopte, maar nét te laat, of nét te vroeg was. Dat kan een uitvinding betreffen, maar ook een idee, een opmerking, of een initiatief, zoals hieronder schrijnend bewezen wordt. |
 |
'Ha!' Dacht dit sneeuwklokje. 'Lekker weer! Ik peer 'm. Naar boven! Wég uit die kouwe grond.' |
| Langs de rand van de afgrond |
Als om twaalf uur pile de Franse economie krakend tot stilstand komt en overal in dat prachtige land de restaurantparkeerplaatsen volstromen met hongerigen, dát is het moment om extra op je qui vive te zijn. Waar staan de meeste vrachtwagens? Daar moeten we wezen! |
 |
| In Frankrijk wandelt men niet. Alles boven de vijftig meter wordt afgelegd per voiture. De ongebruikte trottoirs vormen derhalve een uitstekende parkeerplaats. Bovendien is het rond het vriespunt en dat is men in deze streek niet gewend, dus hoe dichter bij de deur, hoe beter. |
 |
| De dichtgetimmerde luiken, de potten met dooie planten, het nooit binnengehaalde terrasmeubilair: alles aan dit restaurant duidt op een eigenzinnige uitbater, die zich er weinig aan gelegen laat liggen wat de buren van hem denken. Een goed teken. |
 |
Ter afschrikking van de clientèle heeft de eigenaar de ingang verborgen achter een agressieve stekende palm. |
Het klanten-ontmoedigingsbeleid wordt voortgezet door de buitenkok ostentatief de verkeerde kant op te laten wijzen. |
 |
Met een creatief opgehangen dooie hangplant wordt de menukaart zorgvuldig aan het oog onttrokken. |
Een korte safari langs de stekende palm en de quatquat leert dat er hier sprake is van 'Verschillende menu's', maar als je zo nodig moet weten wát voor menu's, dan ga je maar binnen op het bord kijken. |
 |
We duwen de deur open en opeens begrijpen we waarom de ingang zo goed verborgen is... |
 |
 |
| De feestdagen liggen alweer geruime tijd achter ons, maar daar heeft men hier schijt aan. Hier is het nog volop kerst, en daar blijft het bij. |
 |
Twee gamende kinderen worden met zachte hand van een cafétafeltje verwijderd opdat wij er plaats kunnen nemen. Zonder hun spel te staken, verplaatsen zij zich naar een hoek van de kamer en laten zich geconcentreerd doorgamend op een vrije stoel zakken. Ze hebben waarschijnlijk niets van de verhuizing gemerkt. |
 |
Teneinde de achterzijde van de cliënten die zich met de rug naar de deur bevinden ook van warmte te voorzien, is er naast een vat benzine een roodgloeiende straalkachel geplaatst. |
 |
Aan menukaarten doet men hier niet. Na een hartelijk welkom, wordt er een mand brood, een dampende schaal soep en een etiketloze literfles wijn op tafel gezet. |
 |
De wijn komt uit eigen vat en wordt geserveerd in een fles die aan de vorm te zien ooit Pélican Vulpeninkt bevatte. Helaas smaakt zij navenant. |
 |
Terwijl aan de stamtafel weer een verse magnum rode wijn wordt ontkurkt, neemt de dame met het hoge haar ons servies in, voor de tweede gang. |
|
| De volgende gang is een Salade de carottes et tomates aux olives. Dat verzin ík hoor, want zelf lullen ze nergens over. Geen moeilijke namen, niks niet. Met een smeltende glimlach zet de dame met hoge haar de schaal op tafel en zingt: 'Bon appétit, mes enfants...' Versgeschaafde wortels, smakelijke tomaten en goeie olijfolie. Peper en zout, een stuk krakend stokbrood et voilà: wat wil en mens nog meer? Er kwám nog meer. De salade ging vergezeld van een schaal Jambon om Vous tegen te zeggen. |
 |
De panden hier zijn gebouwd op mooi weer. Dubbel glas kent men niet en alles tocht en kiert. In een poging ook onze tafel van haardwarmte te voorzien, gooit een gast wat extra houtblokken op het vuur. |
 |
De plat de résistance: steak vigneron en speklappen. Die laatste waren door mij in een vlaag van overmoed besteld, omdat ik niet wist dat 'Ventrêche' speklappen betekent. Hoewel zelf al jaren vegetariër, zo'n dampende schaal gebraad blijft een feestelijke aanblik. |
 |
Voor een bezoek aan het toilet begeeft men zich door een spleet tussen twee vettige gordijnen. Daar achter bevindt zich een in onbruik geraakte eetzaal, waar kennelijk alles waar zo snel even geen bestemming voor is, op een hoop wordt geflikkerd. Verlichting is er niet, dus moet je op de tast je weg er doorheen zoeken. Weet je echter levend de overzijde te bereiken, dan is daar het sanitair. Ter beloning wordt aldaar de mogelijkheid geboden je kleding in de was te doen en te reinigen van eventueel opgelopen bloedspatten. |
 |
Naast het toilet verwijst een bord naar een Terasse ombragé. Nadere inspectie leert evenwel dat deze idyllische binnenplaats nog niet geheel zomerklaar lijkt. |
 |
Nadat wij het eetzaalparcours levend hebben weten te doorkruisen, barsten we opgelucht door het cafégordijn; nog net op tijd voor de Plateau des fromages! |
Als dessert worden we verwend met diverse warme Gâteaux en koffie. Hierbij wordt met een gul gebaar een fles Armagnac op tafel geplaatst ('S'il vous plaît, van het huis!'). Naar eigen inzicht en absorptievermogen te ledigen.
|
 |
 |
Het is niet zo dat men hier voor de koffie eerst een offerte maakt. |
Voor durfkapitalisten met een dunne beurs, hierboven het adres. |
| Allez, een très bonne année, hartelijk Santé et à la prochaine! |
|
Slurp! Het nieuwe wijnboerenboek, |
