Âllo, âllo, Bonjour en Bonne Année!
Voici Slurp!, de wijnboerennieuwsbrief, 002.
Deze keer een ooggetuigeverslag van de mentale wreedheden rond de assemblage van La Tulipe 2008, Zonnebadende druiven, een gietijzeren zoon, het staartje van de WijnboerenRoadshow en een geheim restaurant wat niemand mag weten.
Allez. On y va....
Gekmakende nieuwe Tulipes
De rust in het eeuwig dommelende Saint-Romain-La-Virvée wordt momenteel ruw verstoord door rumoerige activiteiten op Château de la Garde. In het ieniemieniekeukentje dat wij trots 'Het Labo' noemen, bruist het van de bezigheden. Reageerbuizen worden omzichtig volgeschonken uit etiketloze flessen. Proefglazen worden gevuld met witte, rode en roze wijnen. Er wordt geslurpt, gerocheld en gespuugd. Stralen wijn spetteren plafondhoog in de spoelbakken. Nasmakkend wordt er peinzend uit het raam gekeken. Waarna verhitte discussies losbarsten, die soms bijna uitlopen op harentrekken, krabben en bijten. Met slaande deuren weglopen, maar woedend en strijdlustig weer binnenkomen. De gemoederen lopen, kortom, hoog op.
Terecht overigens, want wij bevinden ons in het belangrijkste momentum van het jaar: de assemblages voor La Tulipe 2008.
Uit de verschillende cuves van de diverse caves selecteren we de mooiste kwaliteiten Merlot en Cabernet om daarmee onze definitieve Tulipewijnen samen te stellen.
Een helse klus en een schier ondraaglijke verantwoordelijkheid. Maar ondanks mijn voortdurende pogingen winemaker David en oenologue Paul tot de grens van de waanzin te drijven, slepen zij mij er doorheen. Niks nieuws onder de zon dus, tot zich hedenochtend iets bijzonders voltrok... (Wordt vervolgd)
Voor La Tulipe rosé streven we naar een intense, stralende kleur roze.
Een specifieke levenslustige kleur, die ik niet anders kan omschrijven dan als: 'Tulipe-roze'.
In de praktijk is dat behoorlijk donkerroze, maar ook weer niet zó roze dat 't té roze wordt! De wijn in het rechter glas bijvoorbeeld, is te ver doorgeschoten. Dus helaas, die mag niet mee doen... (op zich ook geen ramp want die drinken we gewoon lekker zelf op).
Jonge witte wijn, zo uit het vat, is nog helemaal troebel, koud en zuur. Toch moeten we reeds in dit stadium de toelomstige kwaliteiten zien te herkennen. Elke keer opnieuw een verrassend lastige klus.
Na een paar uur dit soort wijnen proeven, ligt je tong in je mond als een dode walvis in een bak accuzuur.
Signeeractie
Dankzij de Selexyz signeer-actie was ik de afgelopen feestdagen veroordeeld tot linkshandig toasten.
Mais bon, het was voor het goede doel: 926 blije boekenliefhebbers ontvingen een door mij van een persoonlijke boodschap voorzien boek.
Minder goed nieuws is dat we vergeten zijn een einddatum aan deze actie te koppelen, zodat ik gedoemd ben tot het einde der tijden alle via Selexyz bestelde boeken persoonlijk te signeren met door lezers gevraagde opdrachten! Zo waren er al slimmeriken die de volgende tekst door mij in hun boek wilden laten schrijven: ‘Vrolijke kerst, Piet. Ik nodig je graag uit op mijn chateau voor een feestlijke diner. Ilja Gort’. Het wachten is nu op een leperd die mij laat schrijven en ondertekenen dat ik mijn hele hebben en houwen aan hem of haar zal overmaken.
Op de site van Selexyz kun je dus helaas nog steeds een boek van mij bestellen, waar ik dan in schrijf wat je maar wilt en dat je gratis in feestpapier verpakt thuisgestuurd krijgt. Niet doen svp.
Cuno 2009
Cadeautip: Wijnwizzkid Cuno schreef een opvallend leuk wijnboekje waarin hij alle lekkere wijntjes van vijf tot tien piek verzamelde. Bovendien voorzag hij het van handige smscodes waarmee je met je mobieltje in de winkel live een wijn kan checken.
Wijnboerenroadshow
De Wijnboerenroadshow die we samen met boekhandelsketen Selexyz on the road hadden, is ten einde. De wervelende wijnshow met live wijndrinkles inclusief precisie-uitspugen, sappige Frankrijkverhalen, sketches, grappen en grollen zit erop.
Maar geen nood: na de zomer komen we terug.
Friends in high places
Netwerken is ook in het zachtmoedige Frankrijk niet geheel onbekend.
Zo heb ik, met de dorpspastoor als tussenpersoon, een zorgvuldige vertrouwensrelatie opgebouwd met het Opperwezen.
Via Hem heb ik weten te ritselen dat in onze wijngaard elk druiventrosje afzonderlijk door speciaal gerichte zonnestralen wordt beschenen, zoals op onderstaande foto duidelijk zichtbaar is.
Door die solaire verwennerij rijpen de druiven zeer voorspoedig en ontwikkelen een diep donkerblauwe tint. Ze krijgen extra dikke schilletjes en zitten barstenvol vitaminen, mineralen en tannines. Zulke krachtige tannines zelfs, dat je ze bijna onmogelijk meer van je handen krijgt.
Maar goed, aan het einde van de dag is dat leed geleden en bij de coq-au-vin voor het behaaglijk knapperende houtvuur, ziet Philippe het leven alweer door een zonnige bril!
Gietijzeren Zoon
Vrijdag 17 okt. jl. Voor de komende nacht is er regen voorspeld en zoontje Klaas wil de druiven absoluut voor de bui binnen hebben. Hij is dusdanig vastbesloten dat hij DE LUNCH OVERSLAAT!
Terwijl de voltallige plukkers-equipe zich aan de tafel onder de platanen tegoed zit te doen aan een uitgebreide middagdis, buffelt mijn 18-jarige bikkel in zijn uppie keihard door. Zelfs het mandje met de veldlunch dat ik hem kwam brengen, liet hij onaangeroerd.
Château de la Garde 2006
Wijnbeurs says: "Collectors-wine op basis van 80% sappig rijpe Merlot. Spectaculaire klasse-Bordeaux in schaarse oplage, exclusief bij de Wijnbeurs. Wierook en rokerig eiken in de geur. In de mond volromig, gul en weelderig fluweel. Nu op kist à 2 flessen, met gratis de geestige wijnroman 'Het Merlot Mysterie' van Ilja Gort."
Je bent eigenlijk al te laat, maar misschien is er nog een kistje over...
Lekker bikken: op naar Saint-E.
Des zomers verandert het slaperige wijndorpje Saint-Emilion in een hels Disneyland. Mijden dus. Maar als eind september de toeristengolf is weggeëbd, wordt het oude dorpje weer van zichzelf. Bij een aantal restaurants ratelen de rolluiken voor een half jaar naar beneden, maar de leukste zaak van het dorp blijft open: L'Envers du décor. Bedacht en gerund door mijn vriend Francois des Lignéris, wijnboer te Saint-Emilion, en zijn eigenzinnige, knetterend creatieve geest is in elk detail van zijn restaurant zichtbaar. De pijlen die verwijzen naar het toilet zijn aan de muur bevestigde dartpijltjes, de tafeltjes zijn betimmerd met wijnkistfrontjes, hij schenkt prachtige wijnen per glas en chef Emile presenteert élke dag een nieuwe kaart met verse streekproducten.
Bij binnenkomst niet meteen voorin plaatsnemen, maar doelbewust doorlopen naar achteren en rechts de hoek om. Daar zitten de locals en daar is het gezellig.
Probeer er bijtijds te zijn, dan heb je het tafeltje voor de manshoge open haard en kun je verwarmd door het behaaglijke vuur genieten van verse oesters, lijngevangen zeebaars en een verrukkelijk warmbloedige Saint-Emilion Grand Cru pour un petit prix. Zeg maar dat je mij kent.
À bientôt, een Bonne Année en Hartelijk Santé!
