Allô, allô, Bonjour!

Deze Zomerslurp gaat over blije wijngaardbewoners, 63.748 logé's, een fonkelnieuwe wijn, een gouden medaille en het belangrijkste: geheime tips voor de vakantie!

Allez, on y va!

Opgejuind door een iets te copieus besprenkeld voorjaar groeiden de druiventwijgen onstuimig hun vrijheid tegemoet.

Niettemin geen kwaad woord over dit voorjaar, want tussen de druifjes is het feest: omdat wij onze wijn op biologische wijze produceren, zingen alle wijngaardbewoners de lof van deze lente.

Druivenstokken zijn net mensen: ze houden van gezelligheid, zijn dol op lekker eten en gaan een drankje op zijn tijd niet uit de weg.
Naast een hele rits andere overeenkomsten, is er nog een: druivenstokken gaan dood. Door een ongeluk met de trekker, door ouderdom, of door een van de vele enge beestjes die het op de druifjes gemunt hebben, de een nog gevaarlijker dan de ander. Maar er is er één die zo gevreesd is, dat wijnboeren zijn naam slechts fluisterend uitspreken.

'DE VERNIETIGER', oftewel de Phylloxera Vastatrix. Een zich bliksemsnel verspreidend monstertje dat eind achttienhonderd ongeveer alle wijngaarden van Frankrijk heeft uitgemoord. En niet alleen daar, maar in bijna heel Europa tot in Rusland toe.
Cliquez ici voor dirty details

Dode wijnplanten moeten gerooid. Is dat gebeurd, dan gaan ook de oude steunpaaltjes, de Piquets, eruit zodat er nieuwe ingehamerd kunnen worden.

Dan koop je bij de Pépinériste, de druivenplantjeskweker, babyplantjes die je in het voorjaar in de grond zet.

Behalve als je daar door allerlei obstakels (televisieprogramma's maken, herschrijven van roman De Vrouwenslagerij) te laat mee bent.

Want dan beginnen die eigenwijze babywijnstokjes al te groeien, terwijl ze nog niet eens in de grond staan.
Bovenstaande rakkers zijn inmiddels gepoot en nu is het slechts een kwestie van watergeven, vertroetelen en af en toe een liedje voor ze te zingen.

Bezorgd over de afnemende bijenstand, vatten wij het plan op om onze dierbare wijngaarden te laten bevruchten door eigen kasteelbijen. We vroegen bijenfluisteraar Milan om twee levenslustige volken bij ons te huisvesten. Milan kwam, zag en vestte huis.

Na afloop meldde de bijentemmer ons tussen neus en lippen door dat druiven selfsupporting zijn en geen rondvliegende passanten nodig hebben om hun stampers bestuifmeeld te krijgen: zij bevruchten zichzelf.

Inmiddels heeft wijnboerenzoon Klaas zich ontpopt tot een kundige imker en zijn we de koning te rijk met onze 63.748 kasteelbijen. Met namen geven hebben we ze nog niet allemaal gehad, maar dat zomerse gezoem boven de lavendel, daar worden we heel gelukkig van.

Op een wijnchateau draait alles natuurlijk om de wijn. Die moet elke dag worden geproefd. En zeker nu, want op onderstaande foto zie je de belangrijkste wijn van het jaar, onze nieuwste Tulipe:
LA TULIPE PRESTIGE BLANC.

Rijpe Sauvignon blanc-druiven samen in de kuip met mollige Sémillon, en dan een maandje of drie rijping in vaten van nieuw eikenhout.

Lekker? Nou, volgens kenners is deze witte wijn zo starnakel lekker, dat zij zelfs goed smaakt bij vlees! In ons geval een met lavendel gevulde lambsbout.

Die suspecte kippeboutjes zijn overigens geen kippenboutjes, maar in wijnbeslag gefrituurde baby-artisjokjes.

Cliquez ici voor het recept.

Als ze daar op het Concours Mondial des Vins in Brussel een beetje doorslurpen, winnen we met de La Tulipe Prestige Blanc volgend jaar stellig net zo'n mooie gouden plak als we vorige maand met de Slurp Chardonnay wonnen. Alvast Santé dus!

La Tulipe Prestige Blanc is verkrijgbaar bij de betere Appie. Cliquez ici for meer info & online bestellen.

Miljoenen Fransen begeven zich aan het eind van de dag naar het dorpsplein; de Boules losjes in de hand, het meetlint in de broekzak.

Het ketsen van de stalen ballen, de doffe plofjes in het droge zand, hardgrondige verwensingen bij een misser.
'Merde! Putain! Connard!'
De emoties kunnen hoog oplopen.

De gewoonte om elkaar te treffen op een loomwarm pleintje onder de platanen, is duizenden jaren oud. Hij wordt gevoed door het verlangen naar samenzijn en met een ijskoud pastisje een beetje te oudehoeren.
Maar het Franse hart ligt niet op de tong, dus gesprekken gaan over cirkels in het zand, foutief getrokken strepen of meesterlijk geworpen ballen.
De goede verstaander evenwel, herkent de ondertoon. Die verhaalt over leven, sterven en liefhebben.

De oude Romeinen en de nog oudere Grieken mochten al graag een potje petanque spelen. Die populariteit hield aan tot de Middeleeuwen toen de sikkeneurige Franse Koning Philips de Lange het spel van de ene dag op de andere verbood op straffe van radbraking, vierendeling en het verplicht drinken van vieze wijn.

Deze genadeloze vorst zag liever dat zijn volk zich toelegde op de verdediging van zijn land, iets wat met ballen gooien niet lukt, dus vaardigde hij een landelijk Petanque-verbod uit en beval zijn onderdanen zich te bekwamen in boogschieten, zwaardvechten en kokende pek gieten.

Maar die eigenwijze Fransen hadden daar integraal Merde aan, en nog altijd is petanque het populairste spel van La France.

Er is zelfs een wereldkampioenschap petanque waaraan maar liefst 48 landen deelnemen. Het laatste WK vond plaats in 2014 in Marseille en werd (comme c'est curieux, et quelle coïncidence) gewonnen door... Frankrijk.

Als alles meezit wordt het WK 2016 gehouden in Tahiti, dus wellicht dat de andere 47 landen dan ook een kansje maken.

Op vakantie in Frankrijk is een potje petanque een prima manier om contact te krijgen met de Galliërs. Hou daarbij voor ogen dat het niet gaat om het spel maar om de sfeer. Hieronder volgt de basale kennis van de regels.
Probeer die te snappen, dan hoef je daar tijdens het ballen gooien tenminste niet over na te denken en kun je je concentreren op het opbouwen van een warme band met de Fransen.

Dit laatste lijkt een onmogelijkheid, maar met een snufje kennis van petanque en een vrolijke scheut Joie de vivre kom je een heel eind.

Allez on y va!

Petanque kan individueel worden gespeeld, maar leuker is natuurlijk in teamverband.
Een team kan bestaan uit 2 spelers (een Doublette) of uit 3 (een Triplette). Met 3 spelers per team heeft elke speler 2 boules, met 2 spelers zijn dat er 3.

Het team dat begint wordt bepaald door loting en wie wint, trekt een cirkel met een diameter van 50 centimeter en gooit de But op een afstand van 6 tot 10 meter. Dit team gooit ook de eerste boule zo dicht mogelijk bij de but.

Uiteraard gooi je met je voeten binnen de cirkel en je mag niet van je plaats komen voordat je boule de grond heeft geraakt.

Daarna moet de tegenpartij een boule dichter bij de but gooien of de boule van hun tegenpartij wegschieten (Tirer) of de but weg te schieten.

Er wordt niet om beurten gespeeld, maar het team dat het dichtst bij de but ligt, speelt pas weer als de tegenstander beter ligt of geen boules meer heeft. Dan moet dat team proberen meer punten te scoren door boules dichterbij te gooien dan de beste van de tegenstander.

Voor elke boule die een team dichterbij heeft gegooid dan de tegenpartij, krijgt-ie een punt (dus maximaal 6 punten bij triplette en doublette).

Dan is er een ronde (le Mène) voorbij. Het team dat heeft gescoord, trekt een cirkel op de plaats waar de but lag en gooit hem opnieuw, waarna de volgende mène begint.
Het spel eindigt zodra een team 13 punten heeft behaald.

Alleen maar pastis bij petanque? Breek de regels! Slurp bij het werpen de ballen gerust een roseetje. Zeg maar dat het van mij mocht.

Bestel nu een gesigneerd exemplaar van De Vrouwenslagerij. Vakantieboek van de maand.
Cliquez ici!

Heb je 'm echt supersnel nodig? Ga dan naar de boekhandel of bestel online.

Retweet deze Slurp!