In 1863 begonnen er in Frankrijk plotseling op grote schaal wijnstokken te sterven.
De wijnboeren rooiden de dode stokken en plantten nieuwe.
Maar de nieuwe plantjes vielen binnen enkele weken, ten prooi aan de geheimzinnige druivenpest. Complete wijngaarden verdorden en veranderden in druivenkerkhoven.
Een plantkundige ontdekte dat de wortels van de dode wijnstokken waren bedekt met een wriemelende laag kleine gelige diertjes.
Zijn vergrootglas onthulde een onbekend wezentje dat in geen enkel botanisch boek voorkwam. Hij noemde deze druifluis de Phylloxera Vastatrix, 'De Vernietiger'.

Omdat de vrouwelijke phylloxera tweeslachtig was, kon zij zichzelf voortplanten. Zij was in staat om in een legsel een enorme hoeveelheid eitjes te produceren. Het minste zuchtje wind nam de vlinderlichte legseltjes mee en verspreidde ze over de wijngaarden.
Als de eitjes openbraken zwermden er honderden larven uit, de 'kruipers'. Hongerig vielen de pasgeboren kruipers de bladeren aan om zich te voeden met sap dat ze uit de bladnerven zogen. Hun beet was giftig en werkte direct. Daarna schoten ze langs de wijnstok omlaag en verdwenen in de bodem, waar zij zich ondergonds als een strovuur verspreidden.

Er werd gerooid en gespoten; wijngaarden gingen schuil onder een gele mist van verdelgingsmiddelen, inktzwarte rookwolken van verbrande wijnstokken verduisterden de horizon. Maar er was geen houden aan. De wijnpest was resistent tegen alles. De wijngaarden van Frankrijk stierven reddeloos af.
Weelderige, groene valleien veranderden in kale kerkhoven waar kromme dode stokken omhoogstaken uit de dorre aarde. Maar de druivenmoordenaar hield geen halt bij de grenzen.

Dood en verderf zaaiend trok hij zijn bloederig spoor door Europa en binnen een paar jaar stond er in Frankrijk, Duitsland, Spanje, Italie, Portugal tot zelfs Rusland toe, geen wijnstok meer overeind. Vrijwel alle wijngaarden waren ziek of dood.
Pas in 1910 werd de remedie gevonden: Amerikaanse wijnstokken bleken resistent tegen de druifluis. Sinds die dag worden Europese wijndruiven geent op wortelstokken van Amerikaanse druivenrassen.