als de Slurp! niet goed wordt weergegeven, klik dan hier
Allô, allô, Bonjour!
Decennia lang dachten we allemaal dat het niet op kon. Maar het feest is over. Een paar slimme rakkers zijn er met onze collectieve spaarpot vandoor en wij arme sukkels zijn achterlaten in een leeggegraaide winkel. Maar geen nood, dat is goed nieuws. Het biedt ons immers de kans om te tonen wat we kunnen? Heerlijk! Tabula rasa; nieuwe kansen, verse mogelijkheden.
Een frisse wind om de kop, kijken met schone ogen.
Ons economische systeem is aan het instorten. Een beetje wijnboer gaat in zo'n geval op zoek naar nieuwe bedrijfsvormen en andere organisatie-structuren. Hoe overleven we in deze 'Nieuwe werkelijkheid'? Hoe coördineren we bevoegdheden en verantwoordelijkheden? Moeten we departementaliseren? Of kiezen we juist een gedecompositoneerde organisatievorm?
Op zoek naar antwoorden investeerden we in een studiereis naar het eiland dat de vestigingsplaats is van een van de meest succesvolle multinationals van Europa.
Dankzij de crisis draait Group M momenteel in de hoogste versnelling. Banken zijn huiverig om geld te lenen en Group M maakt daar dankbaar gebruik van: iedereen is welkom. Steeds meer ondernemers brengen daarom hun belangen onder bij Group M.
Concurreren tegen deze maatschappij heeft geen zin. Door haar politieke macht en haar daadkrachtige wijze van zakendoen, werkt zij flexibeler, goedkoper en sneller dan andere bedrijven.
Group M is actief in windenergie, transport, toerisme, textiel, de bouwsector, afvalverwerking, gokken, prostitutie, afpersing, wapenhandel en mensenhandel.
Core business evenwel, is drugshandel a €60 miljard per jaar. Het afsluiten van leningen aan ondernemers levert jaarlijks €15 miljard op. De totale omzet bedraagt €150 miljard, waarvan meer dan de helft netto winst.
Dat is drie keer zoveel als FIAT, met een omzet van € 50 miljard de belangrijkste onderneming van Italië. Hiermee is Group M het grootste bedrijf van Italië en een van de grootste van Europa. Goed.
Maar Group Mafia is een criminele organisatie, dus die smijten we in de bajes. Helaas, dit kan niet. De Mafia oprollen, staat gelijk aan Italië oprollen. Met € 150 miljard aan economische activiteiten zou de ondergang van de Mafia de ondergang van Italië betekenen. En dat niet alleen: vermoedelijk zou het ook het einde inluiden van de Europese Unie.
Allez, on y va
We bevinden ons op Sicilië, eiland van wijn, olijfolie en bloed. We vallen met onze neus in de boter: de twee nauw verbonden organisaties die het Italiaanse leven dirigeren doen beide van zich spreken.
In dit land wordt de boeken top tien niet beheerst door 50 tinten grijs, maar door 1 tint rooms.
Ik bel mijn vriend Niccolo, wijnboer in het gehucht Scomparsa.
'Si, si,' roept hij met Mediterraan enthousiasme. 'Jullie zijn van harte Benvenuto! Vieni! Vieni!'
Welgemoed gaan we op weg. Het is rustig. De autostrada is van ons. Rijpe sinaasappels wuiven ons toe en de Etna, gekoeld door een muts van sneeuw, houdt zich gedeisd. Tot zover niets aan de hand.
Eerst even wat boodschapjes doen. In een rustig dorpje houden we halt en parkeren de wijnboerenmobiel. Maar het gehucht beschikt slechts over één winkel.
Wel kunnen we hier naar hartelust funshoppen; in onbekende culturen kun je immers maar het beste goed beslagen ten ijs komen. Met hernieuwd vertrouwen gaan we op zoek naar het dorpje van Niccolo.
In het volgende plaatsje lijkt men op onze komst gerekend te hebben.
Maar ook hier is geen levende sterveling te bekennen. De enige die ons de weg zou kunnen wijzen, spreekt uitsluitend Siamees.
Onze moderne telefoons blijken waardeloos; geen ontvangst en de enige telefooncel wordt bewoond door een giftige plant.
Zelfs een gebed tot Sint-Christoffel, schutspatroon der reizigers helpt niet. Bidden naar onze Tomtom zou wellicht zinvoller zijn geweest, maar die ligt thuis op het gangkastje.
In een volgende nederzetting menen we de stal te herkennen waarin capo di tutti capi Totò Riina, bijgenaamd 'Het Beest', zich schuilhield.
Zijn vluchtscooter nog altijd onverrichter zake geparkeerd tegen het muurtje.
Eindelijk. Bij het naderen van weer een lieflijke dorpje worden onze telefoons welkom geheten door Vodafone.it. We bellen Niccolo.
'No problema, no problema!' roept Niccolo. 'Bllijven jullie daar! Ik kom jullie subito halen!'
Een Italiaans uurtje later verschijnt zijn piccola macchina luid toeterend om de bocht.
Na een hartverwarmende begroeting zetten we in colonne koers naar Scomparsa.
In een kalm gangetje tuffen we achter de piccola macchina aan. Via de telefoon houden we contact.
'Het is niet ver!' buldert Niccolo in mijn oor.
Het is heet in de auto. Bocht na bocht hobbelen we achter het banaankleurige driftkikkertje aan.
Ter morele ondersteuning roept Niccolo regelmatig: 'Bijna! Bijna! Ancora un piccolo momentino!'
Eindelijk. Een dorpje. Maar Niccolo tuft onverdroten door. 'We zijn er bijna!' scandeert hij opgewekt. 'Ancora un piccolo momentino!'
De temperatuur in de auto is inmiddels opgelopen tot saunaniveau.
'Jullie treffen het niet,' roept Niccolo. 'Het is fris voor de tijd van het jaar.'
En passant ontdoen twee employees van Group M zich van een concurrent.
Niccolo houdt even halt om een passerende Carabiniera een enveloppe ter hand te stellen.
'Tutti va bene!' roept hij even later door de telefoon. 'Voor honderd piek kun je hier een jaar lang door het rode licht rijden!'
'Ha! Vino!' verzuchten wij opgelucht. 'Nu kan het niet ver meer zijn!'
'Precisamente!' roept Niccolo. 'Floresta! Hier gaan we d'r af! Ancora un piccolo momentino!'
De gesneeuwmutste Etna houdt zich gelukkig gedeisd.
'Benevenuto in mijn wijnchateau!' lacht Niccolo. We begroeten La Mama, dochter Giulietta en hond Bello. 'Kom,' zegt Niccolo, 'dan laat ik jullie de wijngaard zien.'
'Vier armen per wijnstok? Bij ons maar twee!'
Niccolo lacht. 'Waarom doe je niet net zoals wij! Dan heb je twee keer zoveel druiven.'
'Maar zo put je de wijngaard uit.'
Hij schudt zijn hoofd. 'Nee, hoor. Deze grond kan dat makkelijk hebben.'
Met de punt van zijn schoen schopt hij tussen twee wijnstokken. Een rossig stofwolkje waait op.
'Lava,' zegt hij trots. 'De beste grond van Italië.' Hij wijst naar de Etna. 'Via die krater daar staan we in direct contact met het middelpunt van de aarde. En dat proef je in de wijn.'
Hij raapt een handje grond op, brengt het naar zijn neus en snuffelt eraan als een hond die een spoor ruikt. Dan steekt hij zijn tong uit en likt het op. Geconcentreerd smakkend proeft hij. 'Hmmm, buonissimo, minerali...' Goedkeurend steekt hij me zijn geopende hand toe met een hoopje rossige aarde. 'Hier, proef zelf maar.'
'Maar Niccolo, zo dicht bij de Etna; je leeft met de dood! Wat als de vulkaan uitbarst?'
'Bwoah... Dat doet ie elke maand wel een keer. Daar zijn we blij mee. Krijgen we weer verse wijngrond.'
'Ja, maar een grote uitbarsting, zoals in 2011 of in 2001?'
'Dan moet je zo snel mogelijk weg wezen.'
'En dan? Dan ben je alles kwijt...'
Hij lacht en maakt een breed armgebaar om de wisselvalligheid van het bestaan aan te geven. 'Nou en? Dan beginnen we toch gewoon opnieuw?'
'Hier,' hij duwt me een kist vers gerooide aardappelen in mijn hand. 'Aan het werk. Ik laat je de wijnkelder zien, maar eerst moeten deze doormidden, voor La Mamma.' Hij klopt op zijn indrukwekkende buik. 'La Cena!'
We passeren een cactus van vreeswekkend formaat. 'Moet die er niet uit?' vraag ik. 'Die zuigt water weg. En met die droogte hier...'
'Welnee,' lacht Niccolo. 'Mooi plantje toch?' Hij wijst op de put. 'Er stroomt hier een ondergrondse rivier. Smeltwater van de Etna. Die put staat nooit droog.'
Cliquez ici voor wijn info over de moeder van alle wijn
In de wijnkelder is het lekker koel.
'Over die plank,' wijst Niccolo, 'rijden we tijdens de oogst de druiven naar de pers...'
'Met een volle kruiwagen?! Over die wiebelplank?'
'Bwoah, valt mee. Kijk, daar kiepen we het naar beneden en valt het in de wijnpers...'
'Als ie vol zit, gaan we persen en dan loopt het sap door die geultjes de cuve in.'
'Die stenen bak, dat is je cuve?'
'Ja. En... '
Plotseling klinkt er buiten groot tumult. De deur van de wijnkelder wordt opengegooid.
'De Etna! De Etna!' Wild gebarend komt Giulietta binnenstormen.
'De Etna! Eruzione!
We rennen naar buiten. De lucht is donker. De zon is verdwenen; de hemel heeft zich gevuld met onheilspellend zwarte rookwolken.
Ondanks Niccolo's sussende woorden, besluiten we geen risico te nemen. We wachten de cena niet af. Gekraakt door Niccolo's grizzlybeeromhelzing en gekust door La Mama verlaten we Scomparsa.
's Avonds toont Rai Uno welke dans we zijn ontsprongen. Niccolo's domein bleef gelukkig ongedeerd.
Aan het werk
De volgende dag is de rust weergekeerd.
In ons schamele onderkomen storten we ons vol plichtsbesef op onze taak: filosoferen over de crisis.
De directie heeft het interieur aangepast aan onze komst, en voor vervoer is gezorgd.
Het wijnboerenleven is hard en kent nauwelijks genade. Niettemin nemen wij onze verantwoordelijkheid: vanaf onze Spartaanse werkplek vervullen wij onze missie en bestuderen nauwgezet de beleidsvergaderingen van Group M. Ondanks een duidelijke top-down structuur, dragen de bijeenkomsten een meritocratisch karakter; er wordt nauwelijks gediscussieerd, beslissingen worden snel genomen en er wordt volumineus bij gegeten en gedronken. Onze analyse: deze firma draait uitstekend en lijkt niet onderhevig aan wat voor crisis dan ook.
Gelukkig blijkt de abjecte bedrijfsvoering van deze firma op termijn niet levensvatbaar. Steeds meer Italianen roepen 'Basta' tegen de Mafia. Van noord tot zuid gaan de hakken in het zand. Een trotse barista vertelde ons over de 'Palermitaanse lente'. Er leeft hoop voor een 'Italiaanse revolutie'.
Wat doen we met eten?
Dineren in ons hotel is een afrader: elke keer als we aanschuiven, wordt er een vleugel met pianist naar onze tafel gerold die mierzoete koningsliederen begint te spelen.
Eten doen we dus elders. En wel bij een restaurant dat je maar op twee manieren kunt bereiken.
1. Vanaf de straat via een onvindbaar, steil afdalend steegje.
Na de zesde bocht schittert de zee je tegemoet.
Eén bochtje verder sta je oog in oog met Il Barcaiolo waar Luigi en Chiara van de middagploeg staan te popelen om je te verwennen.
2. Beter is om het restaurant te benaderen vanaf het strand. Daarginds, achteraan, bij dat gele bord, daar vind je Il Barcaiolo.
Slenter langs het strand naar de plek waar Luciano aan zijn boot staat te klooien en maak een praatje met hem.
Loop tussen de boten en het struikgewas door naar het einde van het strand.
Daar leidt een enigszins verborgen trap naar het terras van Il Barcaiolo.
Vanaf nu gaat de rest vanzelf. Hier kun je zonder gevaar op je gemak de hele Etna leegdrinken...
De mannen op het strandje varen regelmatig even de baai in om de vis te vangen waar op dat moment je pet naar staat.
Voor een avond om noooit te vergeten, reken je hier een bedrag af waarvoor je in Amsterdam met moeite een voorgerechtje kunt krijgen. Bij het afscheid komt cuccinista Paolo persoonlijk uit zijn domein om je onder dankzegging zijn allerbeste wensen mee te geven.
Franceso, Milena en Anna-Maria willen ter herinnering met je op de foto en staan erop dat je een fles van hun beste olijfolie mee naar huis neemt.
Zinderend van warme gevoelens scharrel je rond middernacht tussen de bootjes hotelwaarts.
Klaar voor een nieuw begin.
Il Barcaiolo, Via Castelluccio 43, Spiaggia Mazzaro, Taormina - Sicilië
Telefono: +39 0942625633 www.barcaiolo.altervista.org
Cliquez ici voor een impressie (Cliquez op de foto hieronder)
Slurp Bistro Blend
Gevinifieerd met onze star-winemaker Michel Rolland.
Een sappige rode Cabernet Sauvignon, een fruitige witte Sauvignon Blanc,
een spetterverse rosé Grenache.
Liefhebbers van het betere restaurant, let op! Cliquez icivoor een lijst met restaurants met Slurp Bistro Blend
op de kaart
Cuvée Trois Milleis een uiterst
zeldzame rode TOP-Bordeaux, van het mooiste jaar van het decennium: 2009.
Er zijn slechts 3000 flessen van
gemaakt onder supervisie van
Michel Rolland, de beste wijnmaker ter wereld.
De naam is met 18 karaats goud rechtsreeks op de fles gedrukt.
Cliquez ici voor de Fiche Technique
en een filmpje.
Château la Tulipe
de la Garde 2010
Eindelijk,
de Château la Tulipe
de la Garde 2010
est arrivé.
