als de Slurp! niet goed wordt weergegeven, klik dan hier
Allô, allô, Bonjour!
Maart was turbulent. De aanplant van 1000 nieuwe wijnstokken, een nieuwe wijn (Slurp blanc), een ingestorte kasteelmuur en een zomeroogst die maar al te snel dichterbij komt.
Gulzig slurpend bungelen de hommels aan de pas ontloken prunus erectus. De sering is ontploft in duizend paarse trossen.
De kersenboom oogt als een explosie in een fabriek van donzen dekbedden, maar ook in de wijngaard kruipen de eerste prille druivenblaadjes schuchter uit hun knopjes. Het feest gaat beginnen!
Tussen de wijnstokken ziet het geel van de paardenbloemen, madeliefjes en leeuwenbekjes.
Maar wijnmonster Régis heeft daar schijt aan. Meedogenloos drijft hij de ploegscharen van zijn helse machine de tere lentebloempjes in.
Aangeslagen schuifelt de wijnboer naast hem voort. Gedachten over de zin van het bestaan en andere mijmeringen van twijfelachtig allooi verdringen zich in zijn hoofd.
De Provence voor jezelf
Onze Slurpwijnen produceren we niet op ons château, maar bij een bevriende wijnboer in de Languedoc. Daardoor moeten we regelmatig zuidwaarts. Begin maart mochten we weer. Maar het land waar 's zomers lange rijen sleurhutten puffend in de file staan, is dan nog in diepe winterslaap.
De in pasteltinten geverfde huizen staan te dromen aan de uitgestorven straten. 'Ouvert le matin', belooft een gesloten rolluik. Maar de kans op omhoogratelen lijkt voorshands gering.
De platanen onder welks lommer wij 's zomers zo graag ons pastisje drinken, strekken hun bladerloze takken naar de voorjaarshemel.
Geen kinderen die elkaar joelend natspatten. Het water van de dorpsfontein klatert voor niemand.
In de strijd om leven in de winkel gooit de Boulanger zijn Baguettes in de aanbieding.
Dan ontwaren we Bar Hotel Restaurant L'Etape; een landerig ogende uitspanning met de juiste graad van Franse verveloosheid.
Op het terras is het stil. Er zoemt een vlieg. Een schraal keukenmeestertje kijkt beteuterd naar zijn afgebroken dienbladje.
Plastic overheerst. Het lijkt alweer een tijdje geleden dat deze florale vreugdebrenger voor het laatst een afwasmachine van binnen heeft gezien.
Dan sperren de wijnboerenogen zich open: achter de deur lonkt een halfontbloot damesbeen!
Maar het blijkt slechts een lokpop. En niet de enige. De uitbater van dit restaurant heeft een eigenzinnige smaak qua 'décoration intérieure'.
Een opgehangen kip wenst ons 'Bienvenue'. Ten overvloede, want ondanks dat het maart is, hangt de kerstversiering er nog steeds; in L'Etape is het altijd Joyeus Feest.
In het restaurant heerst de opgeruimde gezelligheid van de interieurtechnische vrijdenker.
Kinderen gebruiken de maaltijd in het stofzuigerhok. Opnieuw een teken van verfrissend out of the box denken van deze ondernemer.
Dan treedt de cheffeuse binnen. Haastig veegt zij een aantal gerechten van het menu. Daarna wendt zij zich tot ons en informeert welwillend of wij het resterende lunchmenu binnen willen gebruiken, of 'au terrasse'.
Als wij ons weer naar buiten willen begeven, dirigeert de cheffeuse ons met vaste hand de andere kant op. 'Veel te lawaaierig, zo vlak aan de weg.' Ze gaat ons voor een donker gangetje in.
'Voilà.' Trots toont zij de binnenplaats. 'Hier kunt u in alle rust de lunch gebruiken. Mijn man is aan z'n brommer aan het sleutelen, maar nu staat hij in de keuken.'
'U kunt daar links in de Chaises Tropéziennes,' wijst ze, 'of in de ligstoelen. U bent hier helemaal privé, want we hebben dit terras onzichtbaar afgeschermd van het restaurantgedeelte.'
Plots klinkt boven onze hoofden een luid geklapwiek. Een wolk duiven zwermt uit de lucht en strijkt neer achter de binnenplaats.
De cheffeuse draait zich om naar een van haar zes katten. 'Tigre, viens!' Maar Tigre had het al gezien, behoedzaam sluipt hij duifwaarts.
'We voeren de duiven overgebleven frites,' verklaart ze. 'En Tigre grijpt ze dan en brengt ze netjes naar de keuken. Maar voor de lunch vandaag zijn alle duiven al op. Wilt u alvast iets drinken?'
Ze begeeft zich naar een ijskast die geblokkeerd wordt door een aantal jerrycans Vin du Patron.
Haastig wijzen we het aanbod van de hand. Nog even langs de 'messieurs' en dan toch maar binnen lunchen.
In het midden van de 'salle à manger' staat een soort ruimtevoertuig zacht te zoemen.
Bij ons binnentreden lichten de chef en zijn assistent de plexiglas koepel op en onthullen niet de astronaut, maar het 'Buffet des entrées'.
Zonder acht te slaan op de protesten van de enige aanwezige medegast, wordt de koepel met een soepele beweging over zijn laptop heen geplaatst, de man daarmee definitief afsnijdend van communicatie met de buitenwereld.
Het buffet omvat de bekende routiersalades van sellerie, wortels, eieren, komkommers, tomaten, olijven en couscous, plus een rits vleeswarentoppers. De rosé van de plaatselijke coopérative is alleszins te hachelen en het brood is vers (in de aanbieding). Maar welke hoofdgerechten resteren er?
Tripes, Boudin en Andouillette. Hoezeer wij La France ook liefhebben, we kunnen ons er niet toe zetten dit slachtafval tot ons te nemen. De geur alleen al. Verheugd maken we gebruik van de geboden ontsnappingsclausule: Omelette aux herbes.
Frites worden in Frankrijk beschouwd als groenten, dus juridisch eten we 'een gezonde maaltijd'. Bovendien heeft de chef dit gerecht in een explosie van creativiteit gecompleteerd met een geraffineerde compositie van kiwi en tomaat.
Het aangeboden dessert slaan wij in dank af. Maar daar komen we niet mee weg.
'Mais non!' Vastbesloten duwt de cheffeuse ons een loodzware punt roomtaart onder de snufferd. 'Voici! Une Tarte ballerina! Heel luchtig! Pour la route!'
We maken een grapje: 'We hebben al zoveel gegeten. Straks moeten we nog blijven slapen!'
'Dat kan,' antwoordt ze. 'We zijn ook een hotel. We hebben hele mooie kamers. Jean-Claude laat ze u wel even zien.'
Voordat we zijn bekomen van de schrik, staan we met Jean-Claude in een gang waar we door een onthoofde pop worden verboden om te roken.
We volgen Jean-Claude een schemerige trap op. Boven opent hij zonder kloppen de deur van kamer 1.
Uit de halfgeopende deur walmt een ademstokkende meur van zweetvoeten en sigarettenrook. Er klinkt gehoest.
'Kijkt u gerust even binnen,' nodigt Jean-Claude ons uit. 'Michel vindt het niet erg. Hè, Michel?'
Ten antwoord weerklinkt een vochtig soort doodsgerochel.
Beleefd slaan we de invitatie af.
'Kijk dan maar even in kamer 2, die is leeg.' Hij ontsluit de deur. 'Helemaal opnieuw ingericht,' verklaart Jean-Claude trots. 'Met zonwerende gordijnen. Voor de siësta.'
Voilà, een adresse. Ook de computer had moeite met het in woorden vangen van dit wonderlijke etablissement en omschreef het als vraagtekentje-vraagtekentje-Hotel-Restaurant L'Etape.
Voor 45 piek slaap je de sterren van de hemel en voor €62 verwen je jezelf met half pension plus gratis internet. Om per credit card te betalen dient men de ondergrens van 5 euro te doorbreken.
Bon voyage, bon appétit en bonne nuit!
Zomeroogst juli 2012: druivenplukkers gezocht!
Voor de 'Vendanges vertes', de groene oogst waarbij we overtollige druiven wegknippen, formeren we een Nederlandse druivenplukkersploeg. Zingen laten we deze zomer achterwege, maar snoeien doen we met zorg, toewijding en liefde.
Voor week 28, van 8 t/m 14 juli hebben we 25 aanpakkers m/v nodig.
Geladen met een duister soort spanning pakken donkere wolken zich samen boven Bordeaux. Ieder jaar in de eerste week van april openbaart zich hier een wonderlijk verschijnsel. Uniek in Frankrijk en uniek in de wereld: de vier dolle dwaze dagen van de wijn, oftewel: de 'Primeurs'.
Op verschillende chique locaties worden de jonge Grand Cru-wijnen die nog zeker een jaar in het vat moeten rijpen, aan potentiële kopers ter keuring aangeboden. Wijnbobo's en wijnjourno's uit de hele wereld verzamelen zich in de ontvangstzalen der chateaus; in de hobbelige straatjes van Saint-Émilion verdringen zich Chinezen, Amerikanen, Japanners, Russen en andere nieuwe en oude rijken.
Zowel bij kopers als makers loopt de spanning gekmakend op, want er kan al gekocht worden. Alleen: de prijzen zijn nog niet bekend. Dat betekent dat roekeloze inkopers kisten vol Lafitte of Latour bestellen zonder de prijs te kennen, want de wijnboeren wachten met hun prijsstelling tot de journalisten het wijnjaar en de wijnen de hemel, dan wel de grond in hebben geschreven. Pas als (begin mei) de Darth Vader van de wijn, Mr. Robert Parker, zijn proefnotities heeft gepubliceerd, kruipen de wijnboeren uit hun schulp en maken hun tarieven bekend.
Op Château La Couspade (Saint-Émilion Grand Cru Classé) is het wat rustiger dan op Château Lagrange (3ième Grand Cru Classé). Met onze winemaker Michel Rolland proeven we wat van zijn zelfgemaakte slobbertjes door.
Het wijnboerenleven is hard: de hele dag de mooiste wijnen slurpen en geen druppel mogen doorslikken. Verbindende factor in deze 2011 wijnen is veel fruit en ronde tannines. Volgens Michel zal deze millésime sneller op dronk zijn dan de 2009 of de 2010. Dat betekent minder bewaarpotentieel en dus minder interesse van investeerderszijde (gefluisterd wordt dat hierdoor de prijzen omlaag zullen moeten).
Aan het eind van de ochtend zijn we uitgenodigd voor een diner in een partytent tussen de wijngaarden. Met uitzicht op de ploegpaarden die ook even lunchpauze houden, zetten we ons aan de Salade du thon aux sauce d'écrevisses fines.
De aardbeientaart, het slagroomijs en de in Bordeaux onvermijdelijke Cannelé's laten we links liggen...
... Een beetje wijnboer tafelt immers na met een glaasje wijn en een stukje kaas...
Daags nadat de rook van de Primeurs is opgetrokken, hervinden wij onszelf in onze keuken met drie levensechte Chinezen. De visitekaartjes zijn aangeboden, wij hebben ze, zoals dat schijnt te horen, met twee handen aangenomen en nu zitten we onwennig tegenover elkaar aan de keukentafel.
Gelukkig voelen de oosterlingen zich wonderwel snel thuis. Nan Ping heeft nog nooit brood gesneden en ontdoet zich in haar enthousiasme bijna van vijf lelieblanke vingertjes. De hele maaltijd door wordt elke beweging onder verbaasd gekwetter gefotografeerd. Zelfs het ontkurken van een flesje wijn ontspringt de digitale dans niet.
Als het evenwel op eten aankomt, ontstaat er verbaasd gemompel, afgewisseld met verstoord gegrom.
Snel schenkt de wijnboer de Grote Leider een glaasje van zijn lievelingsdrank Sprite in.
In een gewiekste afleidingsmanoeuvre vraagt de wijnboer de Grote Leider om op zijn iPad aan te wijzen waar China eigenlijk ligt. Zodat wijnboerenvriendin Caroline snel de boel kan afruimen en het plateau de fromages kan inlopen.
De kaasplank is een joelend succes. Maar helaas. Deze overwinningsroes is van korte duur: de Grote Leider gaat de châteauwijn proeven. Het gekwetter verstomt. Het gezaghebbende reukorgaan verdwijnt in het glas. Als een aangelijnde jachthond begint de neus aan een snuffelende zoektocht over het oppervlak van de wijn. Met gesloten ogen gaat het glas naar de lippen en met een geluid alsof een gootsteenputje doorloopt, verdwijnt er een miniem slokje in de leidersmond. De wangen bollen zich; vanachter zijn lippen klinkt een gesop alsof de vaatwasser aanslaat.
Dan valt er een dreunende stilte. In angstige spanning blikken zijn assistentes hem naar de ogen. Hoe zal zijn oordeel luiden?
In een bedenkelijke frons trekken zijn wenkbrauwen zich samen. Dan stoot hij enkele korte Chinese klanken uit waarin de wijnboer de termen 'uil' en 'zeik' meent te herkennen.
Gelukkig toveren de aardbeienschuimtaart en drie in allerijl uit de kast getrokken wijnboerenboekjes weer een lach op de gezichten.
Eens temeer blijkt: de pen is machtiger dan de fles.
Winnaar van de ton Tulipe is: Gordon!
Gordon Biezeveld zou de ton Tulipe "doneren aan de huidige studenten op Nyenrode Business Universiteit te Breukelen als stimulans & uitdaging te dromen & te doen. Voor een toast op Nederlands ondernemerschap."
Hartelijk Santé, Gordon! We vinden je idee om studenten te stimuleren hun dromen te zien als een uitdaging die je moet zien te verwezenlijken, een gouden initiatief. Die bollebozen groeien geheid uit tot eersteklas Nederlandse ondernemers, die verdienen een goed glas wijn. Laat maar even weten hoe je je ton thuis wilt krijgen: gebotteld of 'brute de cuve', gerold voor de deur.
Cliquez ici voor een greep geestige, dan wel snedige, citaten uit de motivatie van een aantal bijna-winnaars.
In de boekhandel,
of beter nog:
een door de
Wijnboerzelf
gesigneerd
exemplaar!
Slurp! Boerenwijn met hele stukken boer. Gemaakt van niets anders dan dikke, rijpe cabernet sauvignondruiven. Zachtzoet als een zwoele zomeravond. Hmmm... Wij hebben nu al trek!
De waarheid mag gezegd worden.
Laat zien dat je een
keiharde levensgenieter bent!
