als de Slurp! niet goed wordt weergegeven, klik dan hier
Allô allô, Bonjour!
Als beginnende mens weet je doorgaans niet waar je talent zich verscholen houdt. Het is een buitenkans als je je gave(n) bijtijds uit het struikgewas weet te slepen en te exploreren.
Maar lang niet iedereen heeft die mazzel. In de meeste gevallen treedt talent pas laat naar buiten. Menigeen houdt het dan maar bij dromen. Doe dat gerust, maar besef dat je dromen ook kunt verwezenlijken. Daarvoor is het nooit te laat.
Te zijn, of er niet te zijn Over een muzikant die zijn droom verwezenlijkte en wijnboer werd
Ik moet een boek tikken. Omdat dit door allerlei laag onder de radar vliegende afleidingen niet lukt, ben ik door uitgever Bruna verbannen naar een klein witblauwgekalkt huisje aan het strand van Albufeira in Portugal.
Gelukkig is het daar niet onaangenaam. Het is februari, maar de zon is warm, de oceaan blauw en het strand nog tokkievrij.
Ook het stadje is alleraardigst. 's Ochtends een licht fitnessontbijt en daarna funshoppen. Bijvoorbeeld voor een smaakvolle strandhanddoek.
Voor de lunch maakt een keur aan exquise haute cuisine restaurants het kiezen tot een tantaluskwelling.
Voor een JCDecaux-bord blijf ik als door de bliksem getroffen staan. Mijn idool! Cliff Richard! Mijn jongenskamer hing vol met uitgeknipte foto's van hem. Op het intro van zijn hit 'Do you wanna dance' leerde ik mijn eerste drumriff. En ja, dat is waar ook! Sir Cliff, zoals hij inmiddels heet, bezit hier een wijngoed!
Ik sluit mijn ogen en droom weg. Cliff en ik, allebei van de muziek en allebei in de wijn. Wijnboeren onder elkaar. Koortsachtig begin ik bevriende winemakers te bellen. Ik heb geluk: over twee dagen wordt de nieuwe oogst aan de pers gepresenteerd en Cliffzelf zal daarbij aanwezig zijn! We mogen komen.
Twee dagen later karren we met een kalm gangetje de stad uit. Bij het doorkruisen van het volgende dorp stamp ik gierend op de rem. Daar staat hij! Mijn held! Hij wacht ons op! Maar helaas: het is een zogeheten Cut-out. Bij de uitbater informeren we of Cliff zijn restaurant wel eens bezoekt. Maar Cliff is hier nooit geweest.
Ergens in de heuvels raken we verdwaald. Aan een inlander die zijn dagelijkse zoenoffer aan Cliff komt brengen, vragen we de weg.
'Komt Cliff hier wel eens?'
'Nee, nooit gezien. Maar zijn wijngoed schijnt hier wel in de buurt te wezen.'
'Waar?'
'Bij Guia ergens. Vraag het daar maar.'
In een boomgaard staat een vrouw mandarijnen te plukken. 'Cliff?' snerpt ze als we voor de derde keer de naam herhalen die ons hart sneller doet kloppen.
'Da's hier rechtdoor, links en dan weer links. Maar hier...' ze steekt ons een mandarijn toe. 'Neem deze maar mee, want veel te eten schijn je daar niet te krijgen.'
'Adega do Cantor', de wijngaard van de zanger. Als we aankomen, staat het hek al open. Palmen wuiven ons toe.
Leidt deze weg naar de hemel? Wacht aan het einde hiervan de vervulling van mijn droom? In Cliffs directe nabijheid verkeren? Hem aanraken? Met hem spreken?
Ik ga zeker zijn handtekening vragen!
Op de binnenplaats heerst stilte. Onderstreept door licht geklater van een fontein die kunstig is aangebracht in drie manshoge wijnglazen. Maar veel belangrijker, daarachter ontwaren we Cliffs roadtrain!
Behoedzaam gluren we om de hoek van de winery. Maar er lijkt weinig te gebeuren. De voelbare opwinding rond de aanwezigheid van een superster ontbreekt.
De partytent onder welks lommer Cliff en zijn illustere gezelschap aanstonds de lunch zullen gebruiken, staat er verlaten bij.
Ook andere fans en handtekeningenjagers wachten al uren tevergeefs.
John en Mary, Cliffs persoonlijke pattissiers, weten het ook niet. 'Nee,' glimlacht Mary, 'hij zou er zijn. Wij hebben alles op alles gezet om de boel op tijd klaar te krijgen.' Ze stapelt Cliffs favoriete volkorenbagels tot een pyramide. 'Maar met hem weet je 't nooit...'
Ook Ben en Jerry, Cliffs privékoks, zijn onzeker over hun meesters komst. 'Alles is in opperste paraatheid,' zegt Jerry. 'Argentijns sirloin steak. Twee maanden gerijpt, zoals hij het 't liefste heeft. Maar ja, dan moet ie er wel zijn...'
Op de proeftafel staan Cliffs persfolders gereed. Zijn naam murmurt rond als een geheimzinnige bezwering. Maar de ster zelf schittert door afwezigheid.
'Cliff? Ik zie 'm hier nooit,' fluistert een werknemer die onbekend wenst te blijven. 'Wij proberen hier goeie wijn te maken en de deal is dat Cliff die promoot. Maar hij zit liever in zijn villa in Barbados dan dat hij ons helpt.'
Cliffs winemaker Max (L) erkent dat het niet meevalt. 'De wijnmarkt is moeilijk. Elke kans op promotie moet je grijpen.'
'Maar Cliff komt vandaag toch wel?'
Ten antwoord trekt Max een grimas die weinig goeds voorspelt.
Aan de overkant hebben Cliffs lijfpattissiers een humoristisch onderonsje. Weten zij meer dan wij?
Op zoek naar levenstekenen van mijn held sluipen we onopgemerkt weg. Aan de achterkant van het gebouw treffen we een deur die op een kier staat.
Een schatkamer vol Cliff-parafernalia! Even meen ik weer oog in oog te staan met mijn held, maar opnieuw betreft het een Cut-out. Hoopvol verifiëren we of het toch misschien... Plotseling snijdt een stem als een cirkelzaag door de lege ruimte. 'Don't touch!'
Het is Liz; bewaakster van Cliffs cultureel erfgoed tot de dood erop volgt.
Wanhopig op zoek naar info, stort de wijnboer zich op Cliffs Cerberus. Hij prijst, vleit, maakt grapjes en complimentjes. Maar geen van zijn charmes lijkt ook maar het geringste gaatje te kunnen laseren in het kruppstalen pantser van deze hellewaakster.
Als hij ten einde raad bekent dat hij vroeger soort van verliefd was op Cliff, knapt er iets in haar. Deemoedig buigt zij het hoofd.
'Ik ook,' fluistert ze zacht. 'En ik hou nog steeds van hem.'
Zo. Dat is eruit. Struis als een jonge hinde huppelt Liz achter haar balie vandaan.
'Kijk!' wijst ze. 'Daar sta ik met hem op de foto!'
'En die daar, linksboven, ach, toen was hij nog zo jong...'
Het hoofd geheven in devote aanbidding begint haar gelaat te stralen als de opgaande zon.
'Kom,' gaat zij de wijnboer voor, 'dan laat ik je mijn knipselboek zien.' Vertederd bladeren de twee hardcore fans door het beduimelde naslagwerk.
Liefdevol glijden de verweerde wijnboerenhanden over de foto's. Nog nooit was hij zo dicht bij zijn idool.
Cliff bij de wijnglazen, Cliff aan de wijn, Cliff tussen de druivenbladeren, Cliff met een fles, Cliff bij de druiven, Cliff in de wijngaard. Braaf laat mijn held zich keer op keer fotograferen.
'Wat denkt u,' vraagt de wijnboer gretig, 'zou Cliff vandaag komen?'
Liz slaat haar ogen ten hemel bij de gedachte alleen al. Maar dan schudt ze bedroefd het hoofd. 'Ik wou dat 't waar was,' zucht ze. 'Maar weet u wat? Neemt u zo'n mooie Cut-out! Die full-sizer kost maar 50 euro!'
Plotsklaps wordt de wijnboer overvallen door deemoed. Zou er ergens iemand bestaan die 50 euro over zou hebben voor een Cut-out van hemzelf?
Snel werpt hij deze nare gedachten van zich af en schaft spontaan een half-sizer aan: een halve Cliff voor 35 euro.
Verward door gemengde gevoelens aanvaarden we de terugreis. Zo dichtbij en toch zo ver weg. Zoveel overeenkomsten en toch eigenlijk niet een. Bij een scharrige drankzaak in Albufeira treffen we nog een Cliff. Vanachter een stapel dozen kijkt hij ons aan, de fles als altijd uitnodigend naar de camera.
Heeft het lot dit ook voor mij in petto? Een platte pop, bijeengehouden door plakband, bij het oud vuil?
In onze schrijversgoelag vinden we rust bij een eenvoudige lunch en een fris flesje Matteus.
Dat komt wel goed met dat boek.
Niet hier klikken!
Hierachter staat het technische verhaal dat je niet wilt weten.
De gedroomde vis
Vis grillen. Ik heb altijd gedacht dat het een kwestie was van een vuurtje maken en daarop een vis roosteren. Derhalve was ik het normaal gaan vinden dat ik de vis altijd halfverkoold van onze barbecue moest schrapen. Toen ik João ontmoette, kantelde mijn visleven.
In restaurant A Ruina in Albufeira roostert hij al dertig jaar de vis. Met liefde, kennis van zaken en met groot vakmanschap. Hij heeft het grillen tot een kunst verheven. Hij is een Zenmaster visgrillen.
De hele boel verkopen, het gure Nederland verlaten en in een zonovergoten land een nieuw leven beginnen. Velen dromen erover, weinigen durven het aan. Patron-cuisinier Ard en zijn vrouw Noor deden het. 13 jaar geleden verkochten zij hun populaire restaurant De Joffers in Hilversum en betrokken een ruïne in de Algarve.
Na vijf jaar knokken, huilen, lachen en vooral keihard werken, is de bouwval omgetoverd tot een klein paradijs temidden van eeuwenoude olijvenbomen en een sinaasappelboomgaard.
Tijdens een zomerse lunch geven Ard en Noor tips voor het realiseren van je droom.
Nu in de boekhandel,
of beter nog:
een door de
Wijnboerzelf
gesigneerd
exemplaar!
La Tulipe Prestige.
Gemaakt
van de beste Merlotdruiven. Een zachte,
volle wijn met een verleidelijke smaak vol zomerse aroma's.
Hmmm... Wij hebben nu al trek!
Dit is geen shirt maar een statement!
Draag dit exclusieve shirt
en iedereen ziet direct dat
hij te maken heeft met een
intelligent en doortastend persoon.
