Allô, allô, Bonjour!

Voici de laatste Slurp van het jaar. Lees haar terdege, want zij berst bekans van de leerzaamheden!

Allez, à l'attaque!

Huilen is een fysiek verschijnsel waarbij het menselijk lichaam tranen produceert. Dit kan worden veroorzaakt door Verdriet, maar ook door haar tegenvoeter: Vreugde.

Niettemin mag volgens de Brabantse volkszanger Jacques Herb, een man niet huilen. Heren huilen doorgaans dan ook stiekem, terwijl dames het openlijk op een janken zetten.

De Amerikaanse socioloog William Frey, die dit verschijnsel onderzocht, stelde bovendien vast dat vrouwen veel vaker huilen dan mannen: gemiddeld 5,3 keer per maand, tegen mannen 1,4 keer. Maar Frey constateerde ook dat beide seksen zich na een potje grienen aanzienlijk beter voelen.

De Zwitsers/Amerikaanse psychologe Aletha Solter schreef een standaardwerk over huilen bij baby's. Haar mening is dat pasgeborenen stress meemaken en dat huilen hun middel is om dat af te reageren.
Volgens Solter is het daarom van groot belang om baby's lekker te laten janken.
'Niet uit de wieg halen, geen eten geven, en zeker geen speen in de mond proppen,' zegt deze baby-expert. 'Laat die kleintjes gerust een tijdje brullen. Huilen moet. Dat is goed voor ze.'

De herfstmaand kwam en hulde het château in melancholie.

Met een weemoedig traantje dachten we terug aan de voorbije zomer. Hoe onze plichtsgetrouwe kasteelkippen hun dagelijkse eitje eruit poepten en daarna door de openstaande deur naar binnen drentelden om ons van hun bijdrage te verwittigen.

De eierboer op de markt zag ons met lede ogen passeren, maar dat deerde ons niet. We lunchten in de schaduw van de plataan en het leven was mooi en kende geen zorgen.

De oogst was rijk en de druiven zoet. Toen het laatste druifje veilig in het vat plonsde, ging de zomer heen. 's Ochtends keken we uit het raam en zagen hoe de wijngaard baadde in een gouden gloed.

De druifloze wijngaarden werden geel...

... dus brachten we de Méhari naar zijn nachthok voor een welverdiende wintervakantie.

Hete vreugdetranen lachten we bij de geboorte van onze nieuwe wijn. Allemachtig, wat is het jaar 2015 gul voor ons geweest. De spetterverse rosé ruikt en smaakt alsof je je mond vol bosaardbeitjes propt, en de sauvignon blanc... tja, die heeft wat meer tijd nodig.

Nu nog oogt zij als zuur geworden moedermelk, maar het aroma van citrusfruit en buxus stuift al over de glasrand. Nog een paar weekjes en dan hmmm....

Als de wijnstokken, vermoeid door de druivenoogst, tenslotte hun blaadjes loslaten, raakt de wijngaard bedekt onder een goudgele laag.

De sapstroom in de wortelstok komt tot stilstand en de plant maakt zich gereed om langzaam in te dommelen voor haar winterslaap. Dat is het moment dat we met de snoeischaar in de vuist de wijngaard in trekken.

'Snak!' klinkt het in de breekbare ochtendstilte.
'Snak!' Het geluid draagt ver.
'Snak!' Daar gaat weer een twijg. De wijnstok plengt een traantje en treurt over haar verloren jeugd.
Maar niet voor lang, want als de lente komt, zal zij herrijzen. Sterker dan ooit.

Aan het einde van een dag noeste arbeid gaan we kasteelwaarts. We stoken de haard flink op en trekken een mooie fles Bordeaux open.
Opnieuw staan we oog in oog met tranen. Dit keer is het de wijn zelf, die een potje meehuilt. Een fenomeen overigens, waar zogenaamde wijnkenners maar al te graag parmantig over doen.

Zo zouden die 'Mooie benen' of 'Kerkramen', zoals zij dat graag noemen, een teken van kwaliteit zijn.
Trap er niet in.
Tranen in je glas is slechts een indicatie van de hoeveelheid alcohol in de wijn. Nadat je de wijn hebt gewalst, vloeit zij langs de binnenkant van je glas terug. Maar wijn bestaat uit verschillende componenten die niet hetzelfde gewicht hebben. Alcohol is zwaarder dan water en vloeit trager terug. Hoe hoger het alcoholgehalte, hoe langzamer de tranen langs je glas naar beneden lopen. C'est tout.

Albert Heijn aan de telefoon. Of we deze week even drieduizend 1-fles-kistjes Château la Tulipe wilden dichttimmeren omdat dat zo'n leuk kerstcadeautje is.
Daar ging ons weekend. Maar maître de chai Philippe lult nergens over, dus pinkten we een traantje weg en togen blijmoedig aan de slag.

Inmiddels is de klus geklaard en tegen de tijd dat deze Slurpnieuwsbrief je mailbox binnenglijdt, liggen de kistjes in het schap bij Ap en kun je ze hier bestellen: cliquez ici of ga naar www.ah.nl/tulipe

Kalmpjes rolden onze wieltjes door de Côte d'Or, de goudkust van de Bourgogne, toen vanonder onze veiligheidsgordels een alarmerend geknor weerklonk. Eetlust. Ongelukkigerwijs op een uiterst ongeschikt moment: we bevonden ons in het duurste wijndorp ter wereld.

Er zat niets anders op. Het enige restaurant in de wijde omtrek was zo ijzingwekkend deftig dat het met dranghekken was afgezet.

De prijzen bleken opgevoerd tot astronomische hoogten, waardoor het vrijwel ledige restaurant uitsluitend werd bevolkt door rijke Chinezen.

Dit opende echter de mogelijkheid tot interessante psychologisch-antropologische beschouwingen. Van dichtbij konden wij bestuderen hoe de gefortuneerde oosterlingen, grote bellen Romanée-Conti achterover klokkend, via hun telefoons de Nikkei-index bijhielden.

Het openslaan van de 'Carte des Vins' was een ongekende ervaring die leidde tot wat in de medische wetenschap wordt omschreven als 'acute cardiac arrest'.

Na de mond-op-mond-beademing door de wijnboerenminnares vroegen we de serveuse bedremmeld om een flesje huisslurp.

De volgende belevenis betrof de cuisine. Die bleek afgestemd op het smaakpalet van de Oriëntaalse bezoekers.

Waardoor wij de keuze hadden tussen rauwe kwal in een saus van dwergpoedelurine (links) of reepjes hondenlulvoorhuid op een bedje van buffeltestikels (rechts).

Het grootste evenement ontrolde zich echter aan het eind van de maaltijd. Teneinde het hun Oosterse weldoeners tot diep in hun haarvaten naar de zin te maken, had de bedrijfsleiding een speciaal opgeleide ober uit China laten invliegen.

Met het mes in de aanslag zette de exotische specialist zich in postuur achter een kaaswagen vol sterk geurende Franse fromages.

Het was duidelijk zijn eerste confrontatie met dit onderdeel van de Cuisine Française. Voorzichtig prikte de oosterling in een stukje Epoisses, een roodschimmelkaas met een geur die het behang van de muur doet krullen.

Nadat deze gevreesde stinker was geserveerd, boog de kaasnoviet zich over een Vieille Tomme, een Pyrenese schapenkaas die vanwege haar ondoordringbare structuur ook wel wordt gebruikt voor de versteviging van damwanden.

Toen hij na een aantal verwoede pogingen nog altijd geen millimeter op zijn rauwmelkse tegenstander had weten te veroveren, kreeg de jonge kaasmeester een waas voor zijn ogen. Met een woeste aanvalskreet stortte hij zich op zijn tegenstander. ''CHIHUWAWAAAAAH!'

Verbijsterd sloegen we gade hoe onze Chinese medegasten ter waarde van een vakantiehuis met zwembad enige kistjes meeneemwijn aanschaften.

Daarna verlieten wij, materieel platzak maar geestelijk verrijkt, deze parallelle planeet. Terug naar onze eigen wereld.

Voilà, tot zover de laatste Slurp van 2015. Rest ons je een vrolijke Kerst te wensen en een goedgemutst Nieuwjaar.
Hiernaast kun je twee originele kerstcadeaus bestellen in de GortShop, namelijk een speciaal gesigneerd exemplaar van het Wijnboek van het Jaar (!) en/of een nog specialer gesigneerd exemplaar van de loeispannende vijfsterren wijnthriller Château Fatale.

Cliquez ici voor een gesigneerd exemplaar van De Nieuwe Wijnsurvivalgids (totaal herziene editie).

Allez, cliquez ici voor een gesigneerd exemplaar van Château Fatale.

Of koop ze in de winkel.

Retweet deze Slurp!