Allô, allô, Bonjour!

De druivenpluk is achter de rug, de wijn zit veilig in de vaten. Hieronder een onthullend verslag van de druivenoogst, benevens de gevechten op leven en dood die daarop volgden.

Allez, riemen los!

Aan het einde van de septembermaand zijn de druiven diepdonkerpaars en helemaal rijp. Voldaan, hun velletjes strak van zoet druivensap, hangen ze aan hun wijnstokken en koesteren zich in de warme najaarszon.

De zomer is goed voor ze geweest. De regenmeter staat al wekenlang droog, iets waar druiven van houden, terwijl diep onder de grond hun voetjes nog kunnen genieten van het laatste restje lentewater.

Tijdens die periode controleren we voortdurend of er al geoogst kan worden. Elke dag plukken we een paar mandjes druiven en rijden daarmee naar het laboratorium in Saint-Emilion om ze te laten analyseren. Onder andere het suikergehalte is dan van belang.

Maar dat kun je ook op een andere manier verifiëren: de druiven gewoon in je mond stoppen en proeven. Dat is dan ook wat de wijnboerenzoon en assistent-winemaker Shipley hier aan het doen zijn.

Om te weten wat voor weer het wordt, wierpen we vroeger een vorsende blik hemelwaarts en staken een natte vinger in de lucht.
Tegenwoordig bestudeert wijnreus Régis de satellietfoto's van onze wijngaardpercelen en vergelijkt de klimatologische situatie in de verschillende terroirs.

De druiven op de oostelijke flank van de heuvel zijn al rijp, maar met al dat mooie weer op komst, mogen ze nog lekker een extra weekje zon blijven opslurpen.
Maar de oogst op de zuidhelling is klaar voor de pluk. Régis is er zeker van, alors: 'On attaque!'

De ochtend van 2 oktober begint met een zonsopgang in bloedmooie herfstkleuren. Was de schilder Ruysdael bij ons geweest, hij zou op slag al zijn zeegezichten hebben overgeschilderd.

Zo vroeg op de dag is het nog fris. Als de wijnboer klaarstaat om de klaroenstoot voor de aanval te blazen, zijn z'n belangrijkste plukmaatjes nergens te bekennen. Dan klinkt uit de druivenplukkerszaal het knapperen van een haardvuur...

Begerig als schatzoekers gingen we aan de slag en we werden beloond.

De oogst was rijk, de druiventrossen waren vol als vrouwenborsten en hun sap smaakte zoet als koninginnenhoning.

Plukster Magalie is verrukt: 'Jamais vu des grappes si jolies!'

Zelfs de jonge kasteelheer is verrast door het resultaat. Zijn gebeeldhouwde gelaat, veeltijds gebukt onder de last van zijn verplichtingen, plooit zich in iets dat doet denken aan een glimlach.

Maar vers geplukte druiven zomaar het vat in? NOOIT! Druiventakjes bevatten tannines en die geven een wrange smaak aan de wijn. Dus als de trossen arriveren bij de wijnkelder worden ze eerst ontdaan van hun steeltjes. Maar daarna mogen ze nog steeds niet naar binnen.

Eerst moeten de losse druiven zich via een 'Tapis roulant', de Franse benaming voor een lopende band, presenteren aan het genadeloze oordeel van de keuringsdienst van waarden, in casu: de wijnboerzelf.

De wijnboer, ofschoon niet groot van postuur waardoor hij zich moet behelpen met een doorzakkend plastic emmertje, streeft hierin een schier bovenmenselijke graad van perfectie na.

'Zoon,' sommeert hij zijn nageslacht, 'draai die band een tandje lager. Ik vis hier op het nippertje een kneitergroen blaadje tussen de druiven uit.'

De wijnboerenzoon, bekend met de strapatsen van zijn erflater, draait de knop daarentegen grinnikend van voorpret op standje 'Max'.

Terstond wordt de kasteeloudste bedolven onder een stortvloed van druiven.

'Stop!' buldert de druivensnatcher. 'Daar wemelt iets!' Met gevaar voor eigen leven graait hij wild tussen het voortrollende gedruifte. 'Stop!'

De machine komt tot stilstand. Trots toont de vinologische fijnslijper zijn geopende hand.
'Kijk', fluistert hij aangedaan. 'Ik heb niet alleen de wijn gered, maar ook een sprinkhanenleven!'

'Woeaaaa!' schatert maître de chai Philippe. 'Een sprinkhaan? En daarvoor zet u de band stop? Hahaha! Dat kan nog een lange dag worden!'

Dan mengt de wijnboerenzoon zich in het gesprek. 'Hier is nog een klantje voor je!' Hij heeft een spin ter grootte van een volwassen pingpongbal uit de druiven gered.

Maar een beetje wijnboer laat zich door spot noch hoon derailleren en aan het einde van de oogstdag wordt eens te meer bewezen welk een zegen de biologische wijnbouw is.
Zowel voor de wijn als voor de avondmaaltijd.

Cliquez ici voor het recept van 'Escargots à la Bourguignonne'

Na een lange dag zware arbeid wordt de doorgaans schroomvallige wijnboer overmoedig.

Maar wijnreus Régis roept hem krachtdadig tot de orde: 'Kappen nu! Geen gelazer. Kom op! Schoonmaken die hap en vlug een beetje!'

Voilà: het eerste deel van de oogst 2015 zit erop. Nat, koud, hongerig, maar trots, begeven de wijnboer en zijn minnares zich naar de warme geborgenheid van het kasteel.

Je ziet het niet, maar achter het roestvrijstaal van deze 'cuve' woedt een gevecht op leven en dood.
De uitgehongerde gistbacteriën die wonen op de druivenschilletjes, hebben zich woest grommend gestort op de vruchtensuiker in het sap.
Na een bittere strijd die wekenlang kan duren, hebben de aanvallers alle suiker opgegeten en weer uitgepoept als alcohol. Afgepeigerd leggen zij het loodje en dan... is het druivensap veranderd in wijn.

Nadat die strijd is gestreden, wordt de piepjonge wijn voorzichtig overgeheveld naar eikenhouten 'barriques'. Daar, in de rust van de vatenkelder, mag zij een jaar lang bijkomen, uitslapen en lekker worden.
Maar zover is het nog niet. Tijdens deze kwetsbare periode vlak na de oogst, wordt de wijn onafgebroken gecontroleerd, geanalyseerd en elke dag opnieuw geproefd.

Zo'n pasgeboren wijn is stroef en onstuimig als een jonge hengst. Derhalve wordt zij na een tangverlossing als eerste geproefd door de meest onverschrokken wijnkrijger.

Ook wordt er blind geproefd. Zodat de wijnmakers zich optimaal kunnen concentreren op de structuur van de wijn, de zogeheten 'ossature', het geraamte.

Snuffelen, slurpen, gorgelen en uitspugen. Elke dag opnieuw. Dat vormt niet alleen een aanslag op neus, tong en wangen, ook het wijnputje maakt overuren.

Af en toe mag de wijn mee naar buiten. Kijken hoe haar kleur zich bij daglicht houdt.

Goedgekeurd.
2015 is een uitzonderlijk goed wijnjaar. In de vaten ermee. En nu maar wachten.
Twaalf maanden lang.

Op bovenstaande wijn moeten we nog minimaal een jaar wachten, maar de oogst 2012 (óók niet voor de poes) ligt NU bij Appie!

Cliquez ici om Château la Tulipe de la Garde te bestellen: www.ah.nl/tulipe

Retweet deze Slurp!