als de Slurp! niet goed wordt weergegeven, klik dan hier
Allô, allô, Bonjour!
Voici, een versgebottelde Slurp met een uit de hand gelopen boekpresentatie, een onvermoeibare bedgenote en een 'Adresse' waar je voor nog geen drie tientjes de sterren van de hemel eet.
De hut staat er mooi bij. Ofschoon april startte met een wat koele binnenkomer, werden we daarna verwend met hartverwarmende zonnedagen.
Hier en daar maakt de gedachte aan een likje verf zich kenbaar, maar ach, zoals ze dat in Frankrijk zo mooi zeggen: 'Ça presse pas...'
De wijngaard ontwaakt uit haar winterslaap. Juichend van verlangen strekken de wijnstokken hun ontluikende blaadjes naar de hemel.
Als je goed kijkt, zie je de bloemknopjes al zitten. Eind mei komen de bloemetjes uit; daarna veranderen ze in kleine trosjes babydruifjes.
In het kasteelpark zingen de vogels de godganse dag alsof het niks kost. Beneden hen draaien de madeliefjes hun gezichtjes genietend naar de zon. Laat ze maar fluiten, die druktemakers, hoor je ze denken.
In zijn vrije uitloophokje staat de wijnboerenmobiel hoefschrapend te wachten. Volgende maand mag hij weer ten strijde; zes spetterverse afleveringen van 'Gort à la Carte' popelen om opgenomen te worden!
Zilver op het belangrijkste wijnconcours van Frankrijk
Het hele jaar door vinden er wijnconcoursen plaats. Alleen al in Frankrijk zijn dat er enkele tientallen. Naast de Franse festivals, kan de ambitieuze wijnboer zijn liefdesbaby's ook nog blootstellen aan Belgische, Duitse, Engelse, Amerikaanse of Chinese wijnwedstrijden.
Nou, daar doen wij niet aan mee. We sturen onze wijnen slechts naar drie wijnconcoursen. De Vinalies is daarvan in onze ogen de belangrijkste omdat die wordt gejureerd door vooraanstaande Franse oenologen (winemakers).
Nu winnen wij natuurlijk het liefste goud, maar in dit geval zijn we met zilver voor onze 2012, die nu bij Appie ligt, om het woord trots te vermijden, heel tevreden. Cliquez ici.
Bij de publicatie van een nieuw boek is het niet ongebruikelijk dat de uitgeverij een bescheiden feestje organiseert. Ter ere van het verschijnen van de thriller Château Fatale, stelde Oscar van Gelderen van Lebowski Publishers ruimhartig zijn bedrijfskantine ter beschikking.
In aanwezigheid van een select aantal hoogwaardigheidsbekleders uit de beau monde van de 'Haut litérature' greep hier de presentatie plaats. Hieronder een verslag.
Voor de diehards: cliquez ici voor een sfeerimpressie.
Het bleef nog lang rustig in de stad.
Paagman
De illustere boekhandel Paagman in Den Haag had een speciale Château Fatale-middag georganiseerd.
Het werd een eclatant succes. Voor een uitverkocht huis overtrof Volkskrant literatuurredacteur Arjan Peters zichzelf in een hilarische duopresentatie met de wijnboer.
Tussen de boeken welde de wijn als water uit de rotsen en de 200 man/vrouw publiek wilde nooit meer naar huis.
Alles wat je nodig hebt is focus en een onvermoeibare bedgenoot
Het wilde maar niet lukken toen de wijnboer nog een wijnboertje was.
Op de lagere school haalde hij voor het onderdeel 'Uit het raam kijken' een tien met een griffel, maar het schrijven daarentegen ging de kleine dromer aanzienlijk minder goed af.
Dagelijks kreeg hij op zijn flikker van juffrouw van de Broek.
'Slecht werk!', 'Puinhoop!' en 'Sneller werken!', waren nog maar de minste verwijten waarmee de strenge meesteres haar prille pupil dagelijks geselde.
Maar als je hard doorbuffelt en nooit stopt (behalve om wijn te drinken, te eten en lief te hebben) kan het goed komen.
Niet in de laatste plaats dankzij de onvermoeibare wijnboerenminnares die in bed de laatste correcties op Château Fatale uitvoerde.
Meteen de eerste week na haar verschijning rolde Château Fatale met stip de bestsellerlijst binnen. Merci beaucoup, juffrouw van de Broek!
Merci beaucoup, lieve wijnboerenminnares!
Cliquez ici voor de trailer van Château Fatale (Cliquez op de foto hieronder)
Als het filmpje hapert of onscherp is, cliquez ici
Blijf op de hoogte
Voor het eerste hoofdstuk, recensies, de agenda, the making of, ga naar www.chateaufatale.nl
Château Fatale kwam eind april uit en schoot dezelfde week de CPNB-bestsellerlijst binnen op nr. 47.
Uitgever Lebowski is nu halsoverkop aan het bijdrukken want de 1e druk van 5000 exemplaren was meteen uitverkocht.
Gelukkig beschikt de GortShop nog over een aantal exclusieve, eerste drukken.
Cliquez ici voor een door de wijnboerzelf gesigneerd exemplaar.
Wil je zeker weten dat je 'm voor Moederdag in huis hebt, bestel dan bij bol.com, libris.nl, bruna.nl of ako.nl.
Zij leveren allemaal zonder verzendkosten.
Vin du Patron
De ervaren Frankrijktrotter herkent het direct, zo'n geheime plek waar liefhebbers van de cuisine Française zich voor een habbekrats tegoed kunnen doen: een zogeheten 'Adresse'.
In dit geval 'tant mieux', want er is sprake van een noodsituatie: reeds tien minuten geleden heeft het twaalfde uur geslagen! De wijnboerenminnares, getergd door het onderaardse gerommel uit haar maagstreek, gooit dan ook abrupt het stuur om.
Dat ziet er veelbelovend uit: alleen de clientèle van het restaurant mag zich hier stationeren. Nou, die laten zich dat geen twee keer zeggen. De parkeerplaats staat afgestampt vol.
Aan het exterieur is geen cent verspild. Een goed teken, want dan gaat de winst naar de cuisine in plaats van naar verf en beton.
Ook de trap naar het sanitair geeft blijk van de door ons zo gewaardeerde robuuste levensvisie.
Binnen roezemoest het erop los. Een meer dan levensgroot tv-scherm stelt de bunkerende clientèle in staat van minuut tot minuut de bereiding van hun bestelling in de keuken te volgen.
In het harde-kern-gedeelte is helaas geen plaats meer; de wijnboer en zijn minnares worden doorgesluisd naar de 'Salle'. Ook hier rent de bediening met volle borden af en aan, maar de sfeer is er, hoe zal ik het zeggen, 'anders'.
Niet echt een uitzinnige orgie der lusten, maar anderzijds is dat begrijpelijk: alle concentratiezeilen worden hier bijgezet voor het verorberen van de maaltijd. Hier wordt professioneel gegeten, zoveel is wel duidelijk.
Het meubilair is vervaardigd op het huisvesten van gewichtige gasten en de tafelschikking is sober.
Nochtans is reserveren hier aangeraden.
Doordat de tafelruimte met chirurgische precisie is ingemeten, is het uitzicht beperkt.
Gelukkig kan door het vensterglas worden genoten van een rijk natuurpanorama.
In dit soort gelegenheden stelt 'Le buffet' niet zelden weinig voor: een paar bakken vette kledder en zure zooi en dat is het. Zo niet hier!
Bij La Bascule kan men het bordje naar max laadvermogen optasten met salade Piedmontaise, verse rodekoolsla, olijven zwart en groen, Italiaanse tomatensalade en meer. Zelfs 'Bulots', de in bouillon gekookte zeeslakken, liggen voor het opscheppen.
Maar dan gaat het mis. Ongeacht de voorkeur van de gast zijn alle tafels op voorhand voorzien van slechts één soort wijn: een uniforme karaf met niet nader omschreven 'Vin du Patron'.
Consumptie hiervan staat evenwel driedubbel haaks op les 1 uit de door de wijnboerzelf geschreven Wijnsurvivalgids: 'Drink jamais de Vin du Patron'.
Wanhopig blikt de wijnheld in het rond. Als de serveuse op zijn vraag naar 'La carte des Vins' ontkennend haar hoofd schudt, valt met een droge tik een traan op het papieren damast.
Maar een beetje wijnboer weet in tijden van nood zijn grenzen te verleggen. Manmoedig droogt hij zijn tranen en voilà, daar reikt zijn trillende hand reeds naar het verboden vocht.
De zwaar verzekerde neus verdwijnt in het glas... De spanning stijgt...
De wijnboerenwangen bollen zich. Met geluiden die aan een vers ontstopt riool doen denken, laat de getrainde wijnkenner het rode vocht door zijn wangzakken spoelen. Plots krijgen zijn verweerde trekken een verraste uitdrukking.
'Hartstikke lekker!' prijst hij. 'Sappig! Fruitig!' Dan velt de befaamde vinoloog zijn meestersoordeel: 'Geen twijfel mogelijk. Dit is een Beaujolais. En een goeie ook!'
Voor zijn doen opmerkelijk vief, veert de beroepsslurper van zijn stoel: 'Madame, s'ils vous plaît,' houdt hij de geschrokken dienstmaagd staande. 'Wat is dat voor wijn?'
'Dat is rode wijn, monsieur.'
Maar de opdringerige flessentrekker houdt aan.
'Wat voor soort wijn? Is het Beaujolais?'
Niet begrijpend kijkt het zwaar onderbetaalde werkneemstertje op naar de druivenfluisteraar.
'Ik weet niet wat u bedoelt...'
Even aarzelt ze. 'Nou ja,' zucht ze vermoeid, 'gaat u dan maar even mee naar de kelder. Dan kunt u het zelf zien.'
In de gewelven onder het restaurant wijst zij op een stapel kartonnen dozen.
'Daar zit de wijn in.' Ze gebaart naar een machine die de wijnboer onbekend voorkomt: 'Die dozen gooien we daarin leeg. Dan wordt het gemixt...'
'...Daarna vullen we de dozen weer en koppelen ze aan deze installatie.'
'Maar wat IS het voor wijn?' wil de leergierige druivenruiter opnieuw weten.
Weifelend betast de kleine kelneres een der anonieme kartonnen. 'Tja...'
Even blijft het stil. Dan herneemt zij monter. 'In ieder geval gaat het door deze slangen naar boven en dan... Komt u maar mee!'
'Kijk, dan haal ik dit hendeltje over en voilà, daar is onze Vin du Patron! Handig, he?'
Na het 'Entrée du buffet' volgt de 'Poisson avec des legumes'.
De poisson ontpopt zich als een 'Saumon farci', een met kabeljauw en kruiden gevulde zalm in een zachte roomsaus. Verrukkelijk.
Maar over de bijgeleverde 'legumes' ontstaat discussie.
'In Frankrijk wordt patat gezien als groente, hoor!' kirt de wijnboerenminnares verheugd en begint begerig haar vork vol frietjes te prikken. Dan grijpt de wijnboer hard in.
Na spijkerharde onderhandelingen waarbij zowel de wijnboer als zijn minnares een geen-stap-terug-beleid voeren, worden de verhitte tortelduifjes het eens: vijf frietjes. En geen kruimeltje meer.
Tot slot biedt de ondernemende uitbater zijn gasten een extra service. Omdat oordeelvorming over zijn cuisine niet zelden tot meningsverschillen leidt, neemt hij zijn clientèle die zorg uit handen en recenseert zijn eigen restaurant middels het suikerstripje.
Om 12.00 uur sharp valt Frankrijk stil; 66 miljoen Fransen knopen tegelijkertijd het servet om.
Precies twee uur later willen diezelfde 66 miljoen Fransen allemaal tegelijk afrekenen.
Dat bekomt de wijnboer slecht. Achteraan aansluiten! Wachten! Ongeduldig bigt de flessentrekker zich door de menigte en steekt zijn plastic geldzwaard richting kassier.
Maar die is niet onder de indruk. 'Ho ho, meneertje wijnboer, dat doen we hier niet. Die mensen voor u moeten allemaal eerst nog hun cheque uitschrijven.'
Geamuseerd slaan de vaste jongens aan de zinc de polderlandse driftkikker gaande. 'Ils sont fous, les Hollandais', zie je ze denken.
Wanneer de zoveelste gast een middeleeuws ogend chequeboek uit zijn handtas haalt en begint aan de ingewikkelde invulprocedure, besluit de wijnboer zich vast te bijten in de verrichtingen van de keukenprins.
Twee uur en € 27,60 later staat de wijnboerenmobiel geheel ingebouwd. Maar daar weet de wijnboerenminnares wel wat op: met de handen voor de ogen geslagen perst zij, geheel op het geluid van schuren, krassen en bonken, haar voertuig zachtjes de drukte uit.
