als de Slurp! niet goed wordt weergegeven, klik dan hier
Allô, allô, Bonjour!
Deze Slurp! staat in het teken van de Mindfulness. Met dat koude weer wordt een mens immers welhaast gedwongen om 'een zachtmoedige relatie aan te gaan met wat er zich nu aanbiedt'. Hij moet wel.
Voordeel: door bewust aandacht te schenken aan zichzelf, zijn geliefde en alles om zich heen, kan hij de innerlijke rust bereiken om optimaal te genieten. In ons geval van alle onbegrijpelijkheden die dat prachtige Frankrijk steeds maar weer over ons uitstort.
Mindfulness wordt omschreven als 'Bewust aanwezig zijn in het moment'.
Het tegendeel van mindfulness, mindlessness, oftewel leeghoofdigheid is: niet opletten; je doet iets, maar met je gedachten ben je ergens anders. Het moment gaat voorbij en je hebt er nauwelijks iets van gemerkt.
Dat kan een relatie betreffen, een maaltijd, of een van de gruwelijkste voorbeelden: een mooie fles wijn. In het laatste geval is leeghoofdigheid een kleine ramp en een groot verlies: je hebt de wijn gedronken, maar je hebt haar niet geproefd.
Het tegendeel van leeghoofdigheid is mindfulness oftewel Slurpen. Slurpen is: geen zorgen over morgen, leven in het nu.
Dus niet: 'Straks MOET ik...', maar: 'Nu BEN ik...'
Al eet je een druif, al drink je een doodgewone slobber; je eet, of drinkt met aandacht.
Je proeft met neus, mond, lippen, ogen en oren, handen en voeten.
Je hoort wel eens: 'Leef elke dag alsof het je laatste is'. Beter is, om te kijken met schone ogen
en elke dag te leven alsof het de eerste is. Slurpen. Dat houdt jong en geeft innerlijke rust.
Daarom wordt het binnenkort ook vergoed door de betere zorgverzekeraars.
Leven in het Nu
De mimosa bepaalt haar eigen Nu. Ondanks dat het winter is en alles dus tegenzit, staat zij te bloeien.
Neem hier gerust een voorbeeld aan.
Een oefening in het genieten van het Nu
De wilde zwijnen in het kasteelpark wroeten naar voedsel op de plek waar afgelopen zomer de tenten van de Hollandse plukkers stonden.
Zij hebben overal schijt aan en leven dusdanig in het Nu, dat we maar snel wat overgebleven croissants voor ze hebben gestrooid.
Van de das hebben we geen las. Zich van geen Nu bewust ligt hij lekker opgerold tussen de bladeren in zijn hol en komt pas over een maandje weer 'ns koekeloeren of Nu al heeft plaatsgemaakt voor Straks.
Sneeuw is zeldzaam hier in de Sud-Ouest. Zoutstrooiers, sneeuwschrapers, men kent het niet.
Aandoenlijk om te zien hoe bij de geringste sneeuwval het Franse leven krakend tot stilstand komt.
Philippe en Régis hebben hun voitures laten staan en zijn te voet naar het kasteel gekomen.
Alleen: door de sneeuwval kan er niet gewerkt worden.
Régis z'n brûleur, een zelfgefabriekt apparaat om gesnoeide wijntwijgen te verbranden, staat vastgevroren tussen de stokken, zijn rantsoentje Slurp ongebruikt aan het handvat. Er zit niets anders op, we moeten naar binnen; de wijnkelder in. Om wat te doen?
Om te lijden. Omdat we vorig jaar zonodig een topcuvée moesten maken. De mooiste merlotdruiven, handgeplukt, met de hand ontsteeld en direct gevinifieerd in de beste barriques van nieuw Frans eikenhout.
Zo ontstond een soort superwijn waarvan we slechts 3000 flessen konden maken, dus noemden we haar 'Troismille'.
En ach, wat waren we er blij mee. Troismille ging in een speciale fles waarop we bij een drukjuwelier een opdruk lieten maken van 18-karaats goud. Zo'n kostbare fles moest natuurlijk weer in een speciale gouden doos.
En daarom konden we dus Nu in die ijskouwe klotenkelder 3000 van die onmogelijke dozen gaan staan vouwen!
Dit maakte het buitengewoon lastig om het Nu leuk te blijven vinden; wij wilden Nu namelijk liever in het Straks zijn,
met een lekker glaasje wijn.
Cliquez ici om Nu een filmpje te zien
(Cliquez op de foto hieronder en daarna nog een keer)
De daaropvolgende dag leek zich wat gunstiger te ontrollen. We staken een houtje in de hens en bij de warmte van het knapperend haardvuur trof de kasteelvrouwe de voorbereidingen voor een welgevulde appeltaart. Tot zover leek alles goed te gaan.
Maar ach en wee: juist voordat wij tevreden aan de middagdis wilden schuiven, werden we gealarmeerd:
DHL komt een ladinkje Château La Tulipe ophalen. Op zich goed nieuws, ware het niet dat onze oprijlaan is veranderd in een zwarte piste met code rood.
De tweeëntwintigtonner op spekgladde zomerbanden was dan ook kansloos. Reeds bij het nemen van de bocht gleed hij stuurloos rechtdoor en boorde zich trefzeker in de heg van de buren.
Zodat de rest van de middag opging aan het uitgraven van een vrachtwagen met aanhanger bij een temperatuur van tien graden onder nul. Wederom een interessante oefening in het genieten van het Nu.
Leven in het Straks
Omdat wij zo onderhand wel een beetje klaar zijn met die sneeuw, verruilen wij het Nu graag voor het Straks. Als wij onszelf hervinden in de warme omhelzing van de Atlantische kust.
Aan de rand van het Bassin d'Arcachon, een dik uur gaans van de Wijnhoofdstad, vind je de schoonste, mooiste en leegste stranden van Frankrijk.
In het slaperige badplaatsje Cap Ferret kun je oceaanverse oesters eten, wijn drinken, stranddingen doen, of naar bootjes kijken.
Vóór Cap Ferret evenwel, ligt een geheim oestervissersdorpje dat niemand kent. Er leidt slechts een goed verborgen weg naartoe. Maar kijk uit, vind die maar beter niet.
Want heb je die weg eenmaal gevonden, dan ben je verloren...
Je betreedt een dorpje van kleine houten vissershuisjes zo lieflijk, dat je direct alles wilt opgeven om daar de rest van je leven te gaan wonen.
Je dwaalt door smalle steegjes begroeid met weelderige zomerbloemen en opeens sta je met je ogen te knipperen op een slaperig pleintje waar een fonteintje klatert en waar in de après-midi de jeu de bouleballen wolkjes stof doen opwaaien.
Maar gelukkig hoef je niet alle schepen achter je te verkopen, want hier wacht je een hartverwarmende ontmoeting: Hotel de la Plage. Dromerig ligt het in het zon. Opgetrokken uit dennenhout van de omringende bossen van Les Landes. Er gebeurt niet veel, maar dat hoeft wat ons betreft ook niet.
Een oude houten trap, met fijn zand tussen de vlammend generfde planken, leidt naar je kamer.
De deur staat open, maar kan worden afgesloten. Niet met een plastic kaartje, maar met een sleutel.
Je stapt binnen in een poppenhuiskamer zonder enige opsmuk. Of het zou de patrijspoort in het nachtkastje moeten zijn.
De faciliteiten zijn Spartaans. De opwarmtijd van de douche op de gang heeft een gevoelslengte van twintig minuten. Wanden en deuren zijn van hout, aan isolatie heeft niemand gedacht. Derhalve kan men tijdens het nachtelijk wakkerliggen de tijd doden met bedspelletjes als 'Wat gebeurt er in godsnaam in de kamer boven ons? Is daar een paardenploegwedstrijd aan de gang? Wordt er een kegelbaan getest? Krijgt een leerling-hoefsmid zijn eerste les?'
Na een doorwaakte nacht zit je de volgende ochtend met een gezicht als een sharpei in je grand crème te roeren. Maar ach, wat dondert het. Je hebt het er graag voor over. Op het terras van de buren kun je kiezen uit zes soorten oesters en hun trap leidt rechtstreeks de zee in.
Hoewel je natuurlijk ook met de fiets kunt.
Of een stukje meevaren met een oestervisser.
's Avonds een pannetje zelfgeplukte mosselen en met een staartje wijn lekker blijven zitten tot de lampjes uitgaan.
We hebben chambre 2, met 2 lits, we zijn gelukkig niet 'Homologué' bevonden en voor een kabouterprijs heb je een overgetelijke ervaring.
L'Hôtel de la Plage
L'Herbe Le Canon, 33950 Lège-Cap-Ferret
Téléphone 05 56 60 50 15
Restaurant
de 12h00 à 15h00 et de 19h00 à 23h00
Petit déjeuner de 8h30 à 11h30
Limonade et gouter de 13h00 à 19h00
Omhooggevallen kat
Aan Kasteelkat Bébert hebben we niet veel meer.
Sinds zijn spoedcursus mindfulness, dansen de muizen op tafel.
