Allô, allô, Bonjour!

Voilà, een frisse, fruitige Lente-Slurp.
Goed nieuws, nieuw leven en een uitnodiging om bij ons op visite te komen. Riemen los!

En opeens is het lente. Je hoopt erop, je verwacht het, en toch overvalt het je elk jaar opnieuw.
Bam! Een complete kersenboom ontploft in een wolk van witte bloempjes.

Met knorrende maagjes kruipen de lézards uit hun rotsspleten: 'Is hier al een lekker vers vliegje verkrijgbaar?'

In onze lentelust meenden we zelfs een kort moment dat de druifjes al rijp waren.

Maar als de zon de aarde wakker kust, moet er aangepakt worden.

Niet in de laatste plaats aan de teksten voor de Slurp Vakantiegids, een fantastisch leuk boek met al onze geheime Frankrijk-restaurantjes, dat half april in de winkels moet liggen.

Al die onverwachte groei en bloei om ons heen leidde onder de La Tulipe-eierbrigade tot enige verwarring. Maar anderzijds bood dit de kans om eindelijk die lang gevoelde zusterliefde de ruimte te geven.

Kasteelkip Vulva-Secretia bedacht zich geen moment. Ze trok zich even discreet terug en expulseerde spontaan een extra ei.

Vanzelfsprekenderwijs werd het drinkbakje van de beide kasteelvogels daarop gevuld met een fonkelend slokje CHATEAU la Tulipe 2015.

Van de versgelegde eitjes bakte de wijnboerenminnares een verrukkelijke 'Oeuf vigneron au fromage' en La Vie was Belle.
Maar het noodlot koos juist dit kwetsbare moment, om zijn lompe kont vol tegen de krib te gooien.

Hilversum aan de lijn. Of de wijnboer maar even per direct naar Holland wou afreizen om een trailer in te spreken voor de nieuwe televisieserie Gort over de grens.

Dankzij goede connecties kon de Boeing 747 de wijnboer thuis komen ophalen. De daaropvolgende vlucht sneuvelden alle geluidsbarrières teneinde de wijnboer maar zo snel mogelijk in de soundstudio af te leveren.

De piloot was zo vriendelijk een klein stukje door te vliegen en zijn toestel aan de grond te zetten bij de friettent naast de geluidsstudio.
Door al deze vliegtechnische waaghalzerij arriveerde de wijnboer stipt op tijd voor de opnames in Hillywood.

Wie vliegt, zal bomen planten. Dus groeven père et fils een kuil en plantten, pal voor Château la Tulipe, een duizendjarige eik.

Onze wijngaard met de oudste stokken, de 'Vieille Vignes', was na honderd jaar iets te 'Vieille' geworden.
Vorig jaar hebben we haar voorzichtig van haar wijnstokken ontdaan en nu mag zij vier jaar lang uitrusten en op krachten komen.
Balen natuurlijk, want zo'n wijngaard levert vier jaar lang niks op, maar anderzijds ook wel weer heel mooi. Niet in de laatste plaats voor de kasteelbijen, die tevreden zoemend af en aan vliegen.

Omdat die wijngaard nu toch tijdelijk met pensioen is, besloten we om voor eventuele toekomstige vliegreizen ook maar vast wat bomen te planten.

Aangevuurd door het succes van de duizendjarige eik, gingen we los. We plantten geen 18, geen 25 maar 58 nieuwe bomen!

En als na zo'n dagje bomenplanten de wijnboerenmobiel de reis naar de stal niet wil aanvaarden, ach, met een paar liefdevolle woordjes (en een mild dreigement met een Engelse G15), gaat haar motortje toch weer snorren.

Gelukkig maar, want de wijnlente is losgebarsten en trekt haar volledige trukendoos open. Zacht, frêle en aanminnig als een jonge maagd lacht ze ons toe, maar eist ondertussen wel al onze aandacht op.

Derhalve moeten we aan het werk. In navolging van het protest tegen mishandeling van mensen die hand in hand willen lopen, doen wij dat hand in hand. #allemannenhandinhand

Klokslag twaalf laten 62.814.233 Fransen tegelijkertijd alles uit hun handen vallen en knopen het servet om. Zo ook wij. We startten de wijnboerenmobiel en snorden de heuvel af naar ons buurdorpje.

Een slaperig Frans dorpspleintje. Oude huizen staan te dromen in de middagzon, mussen tjirpen.

Als je goed kijkt kun nog lezen dat 'A. Jalineau Courtier en Vins' hier ooit zijn bedrijf voerde.

Een prachtig vervallen 'Gentilhommière' met twee koetshuizen staat al jarenlang te koop. Niemand heeft de moed om eraan te beginnen.

Aan de overkant van het plein is de 'Boucherie' met middagpauze, evenals de 'Tabac - Halle de la Presse'. Maar Café Resto 'La Table Gourmande', De Tafel van de Fijnproever, is open.

Je kan er buiten eten...

Maar ook binnen, naast de dichtgeklapte parasol. Met de TV, een pichet rouge en een fles kraanwater.

Omdat de eigenaar een fan is van Lemmy, van Motörhead, is de kleding van baas en bazin stemmig zwart, hier en daar opgefleurd met een doodskopring.

Maar buiten onder de parasol heerst La Vie en Rose.

'Menu Unique'. Bezorgd trekken de wijnboerenwenkbrauwen zich samen.
'Dat betekent,' verklaart eigenaar Jean-Claude desgevraagd, 'dat u geen keuze heeft. Uniek, begrijpt u?'

Even later serveert hij met een zwierig gebaar het voorgerecht. 'Voilà, le charcuterie!'
'Maar... Maar... Ik ben vegetariër!' piept de wijnboer benauwd.
'Pas de problème,' lacht Jean-Claude. 'Ogen dicht. J'ai une surprise pour vous!'

'Doe je ogen maar open...' Geheel in lijn met de nationale kleur van het thuisland van zijn gast, heeft Jean-Claude een speciaal gerecht bereid. 'Voilà! Carottes rappées!'

'Ahum...' Met tegenzin prikt de wijnboer zijn vork in de goedbedoelde konijnenprak. Maar dan sperren zijn ogen zich open van verbazing. De geraspte wortels zijn gedrenkt in witte wijn en gemengd met fijngesneden lenteuitjes en verse knoflook! Verrukkelijk!

'Et voici!' Met een elegante zwaai zet Jean-Claude vier dampende borden met 'Lapin à la Moutarde à l'ancienne' op tafel, tamme konijnenbout in mosterdsaus.
'Maar...' protesteert de wijnboer.
'Ja hoor 'ns,' zegt Jean-Claude. 'Konijn is een vegetarisch gerecht. Die beesten eten toch alleen maar groenten?'

Het konijn blijkt mals, sappig en helemaal heerlijk, en gelukkig is de bijgeleverde 'Chou blanc au vin blanc', witte kool in witte wijn, dusdanig smakelijk dat de wijnboer gewetenloos alle borden van kool ontdoet.

De kasteelheer, altijd in voor een pesterijtje, jaagt zijn minnares even in de gordijnen met het inwendige van de Lapin. Want fileren, dat is voor watjes.

Tot bijna slot de 'Plateau de Fromages'. Die had wellicht wat uitgebreider gekund, maar anderzijds, overdaad schaadt en het gaat tenslotte om de smaak. En die was très bon.

Busty, de vrouw van de baas, serveert de desserts: 'Tarte aux Pommes' en...

'Ha!' roept de wijnboer verheugd, 'Tarte aux Kiwi's! Mijn lievelingstaart!' Gretig grijpt hij zijn dessertlepel, klaar voor de aanval.

Maar dan vraagt wijnmanager Bence of hij nog één keer de snaartheorie wil uitleggen.
'Wel,' zo steekt de wijnboer van wal, en gaat er eens goed voor zitten, 'je moet je het heelal voorstellen als een oneindige...'

De wijnboerenminnares ziet haar kans schoon en onteigent snel een flink stuk kiwitaart.

'Ik ben van mening dat de relativiteitstheorie onvolledig is,' blaat de wijnboer.

'Binnen de experimentele verifieerbaarheid zie ik...'

'...Een betere kwantummechanische beschrijving van de zwaartekracht vind ik...'

En zo verglijdt het middaguur. De zon schijnt, de mussen tjirpen, een briesje waait de parasol scheef. Totdat, op klokslag twee uur, de postdame arriveert en het ijzeren rolluik van de 'Tabac - Halle de la Presse' omhoog laat ratelen. Tijd om te gaan.

'L'addition, s'il vous plaît?'
Het viel mee: € 59 voor vier unieke menu's inclusief water en wijn.

De Slurp Vakantiegids, een superleuk boek met al onze geheime adresjes in Frankrijk. Verkrijgbaar bij de boekhandel, of een gesigneerd exemplaar in de GortShop. Cliquez ici!

Goede ideeën ontstaan soms in enkele seconden. Gewoon zomaar, als je onder de douche staat of uit het raam staat te kijken.
Een bezoek aan Château la Tulipe is zo'n goed idee. Dat kan namelijk gewoon.
Cliquez ici voor de mogelijkheden of ga naar www.tulipe.nl/contact.

Retweet deze Slurp!