Allô, allô, Bonjour!

Voici, de eerste Slurp! van het nieuwe jaar; met een foeilekker restaurant, een internationale conflictsituatie en een hebzuchtigmakend cadeau voor onze lezers.

Allez, riemen los!

Omdat wij gans het oude jaar zwoegden als ossen, beloonde het nieuwe jaar ons met een zachte en romige prelude.

Maar alras toonde zij haar ijskoude tanden. Helaas heeft de wijngaard daar geen boodschap aan. Goede wijn kent geen genade; de lente is in aantocht en vóór die tijd moeten alle 100.000 wijnstokken gesnoeid.

Troost: wijnmaken en schrijven hebben veel gemeen. Zoals de edele kunst van het snoeien: wegknippen voor het mooiste resultaat.

Tot in de haarwortels van zijn pet gemotiveerd door dit besef, kan de wijnboer zich aan het einde van de dag wijden aan de laatste loodjes van zijn bloedspannende thriller Château Fatale.

In Frankrijk gaat de tijd traag als stroop. Terwijl de zon al lang weer in de open haard schijnt, waart Kerst nog volop rond in het kasteel.

De wijnboerenzoon heeft voor zijn schepper een heus After Tea T-shirt laten printen.

Nadat de tranen van ontroering zijn gedroogd, kan de viering van de wijnboerenverjaardag in stijl worden afgesloten.

De daaropvolgende dagen slaat het weer om. Het wordt vinnig koud.
's Ochtends stijgt er nevel op uit de waterput, alsof zij, via een tunnel dwars door de Aarde, in direct contact staat met de ijsvlakten van Mantsjoerije.

Maar een beetje wijnboerenminnares lult niet over een stukgevroren barometer: gevolgd door de amechtig puffende druivenridder begroet zij juichend een nieuwe dag.

De grond was stijf bevroren, wat tot voordeel had dat we, al sporen lezend, goed konden determineren welke dieren ons zoal bezoeken. Maar welk dier betreft dit?

En dat wittige ijs, dat zich ontwikkelt in tractorsporen? Dat zich zo lekker hol laat stuktrappen?
Zoals iedereen weet, heet dit 'Zolderijs'. Maar de wijnboerenminnares persisteert in het tegendeel: 'Kelderijs'. Wie heeft gelijk?

's Middags is het stralend weer en kan de wijnboerenmobiel van stal voor een ritje naar de markt.

Voorzichtig, om de dieren des velds niet wakker te maken, doen we onze inkopen. Een takje tijm voor in de soep, een zoetje voor het dessert en natuurlijk het zwarte goud.

Truffels duur? Truffelzoeker Jean-Claude Boudin is er kort over: 'Ik hou mijn prijzen klein.'
Op een geel dekentje heeft hij, keurig in het gelid, een regiment truffelbergjes opgesteld.

De door madame Boudin handgeschreven prijskaartjes vermelden bedragen van € 68,95 voor een kinderhandjevol, tot € 34,74 voor twee beschaamde groeiseltjes die nog het meest weg hebben van een paar verdroogde geitenkeutels.
Gelukkig hebben Fransen het er graag voor over.

Aan tafel voor het château genieten we, in een laat middagzonnetje, van een erotiserend kommetje 'Potage pompom à la Caroline'.
Cliquez ici pour la recette.

Op Château la Tulipe gebruiken wij onze barriques slechts drie jaar. Daarna heeft de wijn het leeuwendeel van de aroma's aan het eikenhout onttrokken en dienen er nieuwe gekocht. Met onze oude vaten konden we een Spaanse collega gelukkig maken.

Een 'patstelling' heb ik altijd ingevuld als een situatie waarin opponenten neus tegen neus staan, klaar om elkaar een kletsende pats op de snufferd te geven. Dit blijkt mee te vallen, maar bovenstaande situatie kwam een eind in die richting.

De Spaanse chauffeur heeft al een vatenladinkje bij een collega-wijnboer opgehaald en weigert te helpen met inladen. ('Pablo wordt betaald om camión rijden. Pablo lasvanzerug. Pablo komt niet uit camión.')
Getergd door deze dwarsgebakken mediterraan gooien onze mannen eveneens de kont tegen de barrique.

Maar de zielsmeltende verschijning van de wijnboerenminnares met een kopje kasteelkoffie doet rotsen versplinteren en de Aarde splijten. De halstarrige asfaltcaballero is kansloos. Grommend als een beer na zijn winterslaap klautert hij uit zijn hol.

'Merde! Hoe krijgen we die vaten ooit in die vrachtwagen?' moppert maître de chai Philippe.

'Ha!' riposteert de kasteelvrouwe. 'Waar anders hebben de we die peperdure tweedehands vorkheftruck voor gekocht? Hop! Hop! Omhoog met die dingen!'

Aldus gaat het van een leien dakje totdat een tweede vatenlaag moet worden geladen en er handjes tekort zijn.
'Waar is die ouwe eigelijk?' bromt de wijnboerenzoon wrevelig.

De wijnboerzelf, in zijn bloemetjesfauteuil voor de haard verdiept in wijsgerige gedachten, schrikt wakker van het rinkelen van zijn telephoon.
'Als de sode@#$% hierkomen, ventje!' klinkt het bars uit de hoorn.

Dankzij vereende krachten van de La Tulipe groundforce kan de camión snel en behendig worden beladen.

Waarna Pablo tevreden Riojawaarts dieselt met een lekker flesje Slurp 'pour la route'. Olé!

Het leven van een wijnboer is snoeihard en kent nauwelijks genade. Tijdens zijn ontdekkingsreizen door de binnenlanden van Frankrijk moet hij telkenmale maar weer een legerstede zien te vinden en een schamel bed, bad en brood bij elkaar scharrelen. Zo ook nu weer...

Verborgen in het Provençaalse niets-te-beleven-dorpje Gémenos, aan het eind van een statige oprijlaan met uitbundige bossen lavendel en vogels die kwinkeleren alsof het voor een cd-opname is, vind je La Bastide Magdeleine.

Dit 'Démeure de charme' sluimert in de lommer van eeuwenoude platanen; haar rust onderstreept door het klateren van een fontein.

Een jaar of wat geleden déménageerde de bejaarde madame Magdeleine naar gene zijde. Haar drie zoons hadden twee mogelijkheden: harentrekkend over de grond rollen om de erfenis, of gedrieën de schouders zetten onder het vervallen domein. Zonder aarzelen kozen zij het laatste.

Jean-Marc studeerde kunstgeschiedenis, maar is nu receptionist en Jean-Claude is bioloog, maar heerst over de wijnkelder. Jean-Pierre is al sinds z'n vijftiende jaar idolaat van koken. Inmiddels de vijftig gepasseerd kokkerelt hij elke avond zingend van genoegen een sprookjesachtig lekker drie-gangen menu voor zijn gasten.

De etage bereik je via een Zuid-Franse luie trap, ingelegd met zacht glanzende 'tomettes'. De kamerdeuren zijn van geverfd hout en dienen gepousseerd.

De kamers zijn ruim, licht en allemaal voorzien van een mooie jonge vrouw.

De eetzaal straalt een sleetse deftigheid uit; alsof elk moment Louis de Dikke in zijn draagstoel kan worden binnengedragen.

Krakend parket, smetteloos damast en gepoetst zilver. Tot zover niets aan de hand.

Maar dan opeens... Een zonnestraal uit de schaduwkant van de wereld, met de kleur van melkchocolade en de smaak van liefde. En ja, dan word je zwak.

Want pastis, nou, als dat geen tien jaar geleden is... We dronken het veel, toen. Maar inmiddels niet meer. Te sterk; één glas pastis staat gelijk aan minimaal twee glazen mooie wijn. En die zijn ons veel te dierbaar. Maar hier, in het hart van de Provence, geserveerd door een Afrikaanse koningsdochter... Naturellement.

Veel dingen moet je slurpen. Wijn, het leven en kostbare momenten.
Maar slurp een slok pastis, en je proeft de hele avond niets meer. Een soort waterboarding voor je tong. Maar deze pastiswaterkan stal ons hart. We werden er zo gretig van, dat we alles op alles hebben gezet om er een te bemachtigen.
Uit liefde voor onze Slurplezers gaan we deze Provençaalse prachtkan aan een van hen cadeau geven.

Voilà, een close up van de pastiskan (let op dat slimme duimdeukje boven het handvat voor een stevige grip).

In de volgende Slurp meer over dit onweerstaanbare souvenir en hoe je haar gratis in je bezit kunt krijgen.

Faugères is een van die zeldzame wijnen die je altijd veilig kunt bestellen. Zeker hier, rond haar geboortestreek. Een donkerrode wijn van Carignan, Syrah, Mourvèdre en Grenache, met een smaak alsof je een bad neemt in een kuip bosbessen.
Nou ja, en daar eet je dan wat bij.

'Risotto de noix de Saint-Jacques, tomates confites et jus de pistoe'.

'Noisette d'agneau farci au jus de sarriete, légumes de saison' (jammer dat het afwashulpje voortijdig uitschoot met de fles Dubro).

Daarna verkochten we de bloedsuikerspiegel nog een flinke oplazer met een 'Truffé de chocolat à la mandarine, riz soufflé et tuile de cacao' en een 'Sablé de fraise, mousseline vanille, sorbet thym citron & fruits rouges'.

Bij het krieken van de volgende dag trokken we gesterkt en gelaafd onze gebruikelijke honderd baantjes.

Na een feestelijk ontbijt nemen we afscheid van de drie broers en bestijgen de wijnboerenmobiel. Omdat er gasten uit Duitsland worden verwacht, is ter verwelkoming uit de bastide-kennel een bijpassende hond geselecteerd. Met een kwispelend 'Auf Wienerschnitzel' doet Blondi ons uitgeleide.

Bastide Magdeleine. 40 avenue du 2eme Cuirassier - 13420 Gémenos. Téléphone : 04 42 32 20 16
www.relais-magdeleine.com

Zucht. De thriller is klaar. De titel is niet Uzi Baby geworden en evenmin werd het Zoete Wraak, of een van de vele andere. Hieronder een greep uit het grote aantal omslagen voor dit monsterboek, die het allemaal niet zijn geworden.

Château Fatale

Die titel dekte de lading nog het best. Over een paar maanden in de winkel. Om dat te vieren, hebben we een klein aantal flessen Château Fatale gebotteld. Dit zijn gesigneerde collectors items die bovendien erg lekkere wijn bevatten.

Win deze fles Château Fatale!

Zo maak je kans op een van de vijf flessen Château Fatale die we afstaan aan onze Slurplezers:

Deel deze Slurp op Facebook of retweet 'm via Twitter, stuur ons daar een screendump van (mail die naar [email protected]) en misschien krijg jij een gesigneerde fles Château Fatale toegestuurd!

Cliquez ici en reserveer vast een exemplaar van het boek.