Allô, allô, Bonjour!

Voici, de laatste Slurp! van het jaar; een bonte feesteditie, geheel gewijd aan smullen, slurpen en wijn scoren met korting.

Allez, riemen los!

De televisieserie Gort à la Carte zit er voor dit jaar op, de rust op Château la Tulipe is wedergekeerd.

Maar niet voor lang. We moeten er op uit.
De feestdagen naderen met rasse tred.

Gelukkig konden we de belangrijkste kerstinkopen al snel van hun haakje wippen.

Want ofschoon het, zoals iedereen weet, in Frankrijk eeuwig zomer is, binnenshuis heeft de kerstsfeer de bewoners van het oude kasteel volledig in haar greep.

Voor het wijnboerengezin is Kerstmis een spiritueel samenzijn met intieme gesprekken en diep doorwoelde ontboezemingen. Een warm familiefeest kortom, waarin sociaal contact centraal staat.

Maar 's anderendaags slaat het noodlot onverwachts toe. Terwijl de wijnboer zijn leven riskeert door op een sterk door houtworm aangetaste keukenstoel nog wat extra kerstversiering te bevestigen, wordt de vredige stemming bruut verstoord.
Met nog narokend jachtgeweer betreedt Maître de chai en jachtopziener Philippe de cuisine.

'Voilà,' lacht de jager-verzamelaar trots. 'Les oiseaux pour le diner'.

De wijnboerenminnares is ontroostbaar.
'Die arme vogels...' snikt de teergevoelige kasteelvrouwe. 'Kijk toch 'ns hoe mooi ze zijn...'

Beschermend slaat de wijnboer zijn sterke arm om haar frêle schouders.
'Ach, poezeldoefje,' sust zijn bronzen stem, 'de jacht hoort toch bij het Franse winterleven. ''C'est la vie'', zoals ze hier zeggen. Bovendien zijn die diertjes nu toch al de pineut en voor dit prachtige, zelfgeschoten wild maken we toch graag een uitzondering op onze vegetarische leefregel?'
Door deze pragmatische levensbeschouwing kon het dilemma langs culinaire weg tot een smaakvol einde worden gebracht.

Gelukkig maar, want de volgende ochtend wacht père et fils een taak waarvoor ze al hun kracht nodig zullen hebben.

De volgende ochtend, als de kasteelheer nog de laatste restjes droom uit zijn wijnboerenkop schudt, trekken Michel Rolland en Bruno Lacoste, de wijnmakers van Château La Tulipe, luidruchtig en veel te vroeg aan de poortbel.
Zij hebben monsters uit de vaten genomen; de jonge wijnen moeten geproefd.

De pasgeboren wijnen zijn nog niet geklaard en bijgevolg troebel, maar niettemin tekenen de karakteristieken van het oogstjaar zich al duidelijk af.
Met name bij witte wijn is de balans van zoet en zuur van cruciaal belang. Te veel zoet en je hebt een ouwewijvendrankje, te veel zuur en je krijgt een klap in je gezicht met een handtas.

Die strijd tussen goed en kwaad, die geeft complexiteit aan de wijn. De grenzen daarvan zo spannend mogelijk oprekken, precies weten hoever je daarbij kunt gaan, daar winnen we medailles mee.

Deze dartele sauvignon blanc 2014 sprong van pure levenslust bekans het glas uit. Sappig fruit, een spannende zoetbalans en mooi laag in alcohol. Magnifique.

En dan de rosé. Honderd procent merlot, prachtig rijpe druiven, en tja, hoe zal ik het zeggen... Ondanks dat het half tien 's ochtends was, kostte het grote moeite om die roze proefslokjes uit te spugen.
De rode wijnen komen later deze maand onder de smaakhamer. Wordt vervolgd.

Nu we 't toch over wijn hebben, er zijn nog enkele dozen van onze fameuze Château de la Garde Bout des Rangs van het magistrale wijnjaar 2007 en voor Slurpabonnees geven we daar een speciale kerstkorting op.

Cliquez ici om te bestellen.
Gelimiteerde editie van 80 dozen. (nog 23 over)

Een van de vitale elementen van slurpen is jezelf te vragen: 'Waar ben ik nou eigenlijk helemaal mee bezig?'
Zo was er honderd jaar geleden een kunstschilder die zekerheid wilde krijgen omtrent de definitie van kunst. Hij bedacht een list: in een bouwmarkt kocht hij een urinoir en signeerde dat met een willekeurige naam. Daarna verpakte hij de pisbak in stevig karton en stuurde hem in voor een belangrijke kunsttentoonstelling in New York. Zijn provocatie lekte uit en de jury besloot dit beledigende werk niet tentoon te stellen.

Een paar weken later bracht een tijdschrift het verhaal over deze afwijzing naar buiten en, juist doordat niemand de inzending ooit had gezien, werd het een rel en kreeg het mysterieuze kunstwerk grote bekendheid. Verontwaardigd smeten de kunstbobo's het schaamteloze urinoir in de vuilcontainer in de hoop dat de zaak daarmee was afgedaan.
Het tegendeel gebeurde: juist doordat het werk nergens meer te vinden was, groeide het uit tot een hype en tot het ultieme voorbeeld van het wezen van de moderne kunst.
Nu, bijna honderd jaar later, is de gesigneerde pisbak een van de beroemdste kunstwerken op de planeet en is uitgeroepen tot 'Belangrijkste kunstwerk van de 20e eeuw'.

Omdat het urinoir zelf niet meer bestaat, zijn er natuurgetrouwe kopieën van vervaardigd die tentoongesteld worden in alle grote musea ter wereld; Museum of Modern Art in New York, the Tate Modern Art Gallery in London en het Centre Pompidou in Parijs. Maar wel achter slagvast glas.
Want nog altijd zijn er puriteinen die dit werk een belediging voor de kunst vinden en het kapot willen slaan.

Welnu, van een kunstenaar die zoveel teweeg heeft gebracht, wil je meer weten.
Een valide excuus om halverwege onze reis naar Nederland een tussenstopje te maken in de Lichtstad.

Het vinden van een comfortabel hotel in Parijs is geen sinecure, maar een beetje wijnboer heeft zo z'n 'adresses'.

Dit keer viel dat echter lelijk tegen: ons hotel bleek geoutilleerd met een nogal uit de kluiten gewassen wake up call-system. "Willen de wijnboer en zijn minnares wakker worden!" schalde het 's ochtends om 06.00 uur over het stille plein.

Maar waar schaduw is, wacht zon; hierdoor waren de croissants in de Bar du Marché nog warm.

Zoals te doen gebruikelijk wanneer wij besluiten tot een cultureel uitstapje, bleek de tentoonstelling gesloten.

Bijgevolg konden wij andermaal de wijnboerenmobiel starten en linea recta koerszetten naar ons favoriete lunchadres; een restaurant waarvan wij, om redenen die u straks als begrijpelijk zult ervaren, de precieze locatie niet prijsgeven.

Het belendende plein baadt zich al geruime tijd in helder ochtendlicht, maar het restaurant is nog in schaduwen gehuld. Aan de buitenzijde verraadt niets het wonder dat zich hier aanstonds zal voltrekken.

Nerveus ijsberen gasten heen en weer over het trottoir. Hoelang zal het nog duren voordat we naar binnen mogen?

Precies op de twaalfde slag van de Notre Dame, wanneer een zonnestraal de gevel treft en het woord 'Restaurant' in een goddelijk licht zet, ontsluit gérant Jean-Claude de deur.

Hier binnenkomen vergt flink wat overredingskracht en Jean-Claude laat zich niets op de mouw spelden.
Argwanend legt hij onbekende gasten het vuur na aan de schenen. 'Waarom wilt u eigenlijk eten? En waarom hier bij ons? Waarom denkt u dat wij het leuk zouden moeten vinden om u te bedienen? Bent u misschien van het zuurpruimige type?'

Dat soort vragen en erger. Maar met opmerkelijke inventiviteit slaagt de wijnboer erin zich door deze perquisitie te liegen en zijn naam wordt bijgeschreven in het Grote Boek der Toegelatenen.

Het feest begint al voordat men is gezeten. Hier heeft eeuwenlange ervaring de techniek van het tafel-wegtrekken-zonder-iets-om-te-gooien, fijngeslepen tot één zwierige beweging. Waarna de gast gracieus als een markiezin kan plaatsnemen op de blootgelegde bank.

De menu's zijn, ofschoon uitgebreid van aanbod, met de ganzenveer gekalligrafeerd en de amuse bestaat uit verse radijs, brood, zoute boter en geen gelul.

De wijnkaart op de achterzijde is, in weerwil van haar rustgevende inhoud, uitgerust met een hypermoderne app die zelf een wijnsuggestie doet en meteen een proefnipje aanbiedt.

Het interieur is zo gewoon dat het bijzonder is: twee rijen linnengedekte tafeltjes, banken van rood skai, houten caféstoeltjes en meer niet. Nou ja, toegewijde bediening in gestreken zwart-wit, maar daar komen we later op.

En natuurlijk spiegels om met de buren te proosten en een railing om handtas, hoed of zuigeling achter te deponeren.

Tegen niet geringe kosten is de doorgang naar de cuisine aangepast aan het gezaghebbende hoofddeksel van Chef Jean-Luc, heerser der pannen.

Ook hier is de strijd tegen zwart-witdenken in volle gang: de witte brigade bestaat uit zwarte mannen.

Een van de charmes van dit adresse is dat gérant Jean-Claude uitgesproken meningen heeft. Over de bediening zegt hij: 'Ik heb niks tegen schoolverlaters. Integendeel, je kunt de school niet vroeg genoeg verlaten. Maar niet in de bediening in mijn restaurant. Ik maak liever de wijn wat duurder en neem goedgemutste dames aan met hart voor het vak.'

Als entrée gaan we voor de Salade tiède de Pommes de terre et Filets de Hareng fumé en Escargots de Bourgogne. Voor de plat de resistence volgen we het advies van de ardoise aan de muur: Poelée de cèpes, die ook nog 'ns 'aillée et persilée' blijken te zijn.

Epineuil is een onbekende bourgogne, maar dusdanig sappig en smakelijk dat de wijnboer persisteert ook de belendende tafels een slokje aan te bieden.

Gelukkig maar, want als zijn geliefde tegen half vier de lunch als beëindigd verklaart, wordt andermaal bewezen dat de aarde om de zon draait (hoewel andersom op dat moment ook een optie is).

Wij kunnen ons voorstellen dat u dit adresse wilt bezoeken. Dit is helaas niet mogelijk.
Anderzijds zijn wij de beroerdste niet; indien u uw beweegredenen helder uiteen weet te zetten en dat vergezelt van een karakteromschrijving die wij als aangenaam, grappig, slim of alle drie ervaren, wie weet... Richt uw smeekmail aan: [email protected]

Cliquez ici om een exclusief gesigneerd exemplaar van het nieuwe boek Slurp à la Carte met speciale kerstkorting te bestellen! NU besteld, is vóór de Kerst in huis!

Dit nieuwste boek, Slurp à la Gort, heeft als thema 'Tijd' en hoe die te verlengen door je activiteiten te verbreden, gezonder te leven en altijd de lekkerste wijn te kiezen.
Uitgeverij Carrera zegt het zo: "Gort biedt een verrassend kijkje achter de schermen van zijn bourgondisch bestaan en neemt de lezer mee naar de mooiste plekken van Frankrijk. Hij slurpt in een wijnpaleis in de Provence, geniet van de schokkende gebeurtenissen in een gruwelrestaurant in Les Landes, en wordt door een tochtige koe op de horens genomen in Normandië."

Wees er snel bij en bestel NU een door de wijnboerzelf gesigneerd exemplaar voor uzelf, uw vrouw, uw vriendin, uw vriend of uw huisdier. Of voor alle vijf.

TIJDELIJK MET 2,50 KORTING!

Cliquez ici om een exemplaar te bestellen!

Cliquez ici om een gesigneerd exemplaar te bestellen!