Allô, allô, Bonjour!

Voilà, een zomerlome Slurp over de nieuwe televisieserie Gort à la Carte, over heerlijk eten en over logeren in een smeltend mooie bouwval.

Allez, on y va!

Vanwege de grillige weersomstandigheden in juni en augustus hebben we besloten dit jaar de druivenoogst zo lang mogelijk uit te stellen. Op zich positief nieuws, want laat oogsten betekent meer zonuren (en wijn die nóg lekkerder is dan anders).
Alleen qua planning is het nu niet mogelijk al die enthousiaste Nederlandse druivenplukkers die hun diensten hebben aangeboden uit te nodigen.

Dit jaar oogsten we de druiven op Château la Tulipe de la Garde met onze lokale mensen die op afroep kunnen starten.
Gelukkig is elk wijnjaar anders, dus ik hoop dat we volgend seizoen de druivenpluk kunnen doen met een Hollandse equipe.

Voor opnames van een nieuwe televisieserie getiteld Gort à la Carte werden wij door Omroep Max langdurig naar de Provence verbannen. Ja inderdaad, ik ben het met u eens, dat is verschrikkelijk. Dit leidde dan ook tot oncontroleerbare situaties waarin een totaal losgeslagen wijnboer door zijn doldrieste rijgedrag de levens van zijn cameraploeg diverse malen bijna tot een voortijdig einde bracht.

Op bovenstaande foto is te zien hoe soundman Mike (what's in a name) op het nippertje opzij kan springen voor de aanstormende ankerman.

Deze scène moest wel zes keer over!

Tijdens een bezoek aan het dromerige dorpje Saint-Barthélemy-en-Provence kreeg de wijnboer het opnieuw op zijn heupen: onder de bekoring geraakt van de aanminnige bakkeres Céline, moest en zou hij haar een proefdruk van zijn nieuwste boek aanbieden.
'Waarom?' zo vraag je je af.
Evenals alle andere Fransen spreekt Céline uitsluitend Frans.
Maar de bekwame boulangère liet zich niet uit het veld slaan en poseerde geduldig met de ijdele letterknecht voor de foto.
'Een boek!' kirde zij bevallig. 'Wat knap! Heeft u dat helemaal zelf gekocht?'

Het meest gebruikte woord in de reclame is 'Nieuw'. Begrijpelijk, want Nieuw heeft iets geils. Nieuw is lekker: een nieuwe dag, nieuwe ideeën, een nieuwe liefde.

Maar hoe lang blijft nieuw nieuw? Bij een nieuwe auto is dat spannende luchtje al snel vervlogen. Vanaf dat moment is hij 'zo goed als nieuw'. Daarna volgt: 'nog geen jaar oud'. Dat klinkt jeugdig, maar het woord 'oud' is er al ingeslopen.

Geldt dat ook voor een nieuwe liefde? Ooit las ik ergens dat daar de sleet in raakt als je je niet langer geneert om in haar bijzijn een wind te laten. Hoe dan ook, een solide nieuwe liefde gaat langer mee dan een nieuwe auto. Eén ding evenwel, moet altijd oud zijn.

Een huis. Dat moet oud zijn. Ons château in Bordeaux bijvoorbeeld, is heel oud. Dat houden we ook zo. Lekker oud. Mooi oud.

Nevenstaande kasteelmuur vertelt het verhaal van 700 jaar strijd om het bestaan. Daar doen wij dus zorgvuldig niets aan.
Op mijn zoektocht naar een Frans domein om in te leven heb ik tientallen kanshebbers bezocht en vreemd genoeg bleken die veelachtig bewoond door lieden die overduidelijk waren behept met een geheel andersoortig esthetisch besef.

De mooiste zoveelste-eeuwse kastelen bleken naar de kloten geholpen met een precisie en een toewijding die respect afdwong. Met open mond en knipperende ogen dwaalden we door interieurs die de indruk wekten dat Frans Bauer daar samenwoonde met de Zangeres zonder naam.

Inmiddels wonen we al jaren gelukkig en tevreden in ons eeuwenoude wijnkasteel. Natuurlijk, als de tand des tijds iets te hongerig aan haar knaagt, grijpen we in. Maar altijd op een manier dat dit onzichtbaar blijft. Voor de rest laten we haar liefdevol met rust.

Sommige locaties zijn door hun klimatologische positie beter geschikt voor zo'n laissez-faire-benadering dan andere. In de Provence, land waar de zon altijd schijnt, daar dondert het allemaal niet.

Vandaar die schilderachtig afgebladderde luiken, die ontroerend verveloze deuren en bomen en struiken die onbekommerd uit de dakgoot groeien.
Ter voorbereiding van de opnames voor het televisieprogramma Gort à la Carte verbleven wij er in een zeer bijzonder onderkomen.

In het slaperige dorpje Caromb is geen zak te doen. Heerlijk. Slenteren naar het bakkertje, koffietje in Bar de la Poste, boodschapjes bij het winkeltje. Ja, allemaal verkleinwoordjes want zo heerlijk loom is het leventje daar.

Wij logeren er in het vreemdste 'Guest house' (zoals de eigenaars het noemen), waar we ooit ons oor ter ruste legden.

Duw de zware eikenhouten deur open en stap in een andere dimensie. Tijdloze stilte, vervlogen eeuwen.
Met een galmende klap valt de deur achter je in het slot en je bent alleen met portière van dienst Isabelle.

Het aardige van dit zestiende-eeuwse dorpsziekenhuisje is dat de eigenaars het maar voor de helft hebben gerestaureerd.
Je kunt nog steeds, zoals de verplegende nonnetjes dat eeuwen geleden deden, joelend langs het touw abseilen naar de badkamer.

Voor de wat meer besuisden zijn de kamers zijn ook te bereiken via het prettig versleten trappenhuis.

Waar de centen opraakten, stopte de restauratie. Dat resulteerde in kamers waar de zijmuur werd vervangen door een hekje. Hetgeen een prettig luchtig beeld schept.

Een vijgenboom groeit monter de kamer binnen waardoor er af en toe een rijpe groene vijg een zachte landing maakt op je hoofd.

In de eetkamer werden ingestorte plafonds, muren en vensters zelfs in het geheel niet hersteld, zodat het geboomte vrolijk zijn kop door het raam steekt en lustig de kamer in groeit.
Tja, dat kan allemaal in die zonovergoten Provence.

Deze kamer heeft zo'n hartverscheurend mooie vloer, dat men haar niet met voeten durft te treden.

Voor de velofielen onder u: de Mont Ventoux!

www.levieilhopital.com
www.airbnb.nl/rooms/1056148

Ja. Heel goed zelfs. In het buurdorpje Crillon-le-Brave bij het restaurant van sterrenchef Jérôme Blanchet.

Reserveer echter niet in zijn praalrestaurant, maar vraag of er plaats is in zijn aanpalende Bistrot. Daar geniet je van dezelfde uitstekende gastronomische kwaliteiten, alleen voor de helft van de prijs. En je geniet er, eveneens voor de helft van de prijs, van hetzelfde sprookjesachtig mooie uitzicht.

Een uitzicht dat niet alleen de geest streelt, maar je tevens met je neus op een rake levensles drukt.
Naar adem happend van mooite glijden je ogen langs zachtgroene welvingen die zich uitstrekken tot aan de einder. Het abrikooskleurige avondlicht beschijnt wijngaarden en bossen zover je kunt kijken. Hier en daar pieken er huisjes van witte steen uit en rijzen groepjes cipressen hemelwaarts. De horizon wordt gevormd door de slapende tijger, de Mont Ventoux, waarboven het blauw van de lucht overgaat in ijle tinten wit.
En opeens...

Au! Onverwacht slaat hij gemeen zijn klauwen in je gezicht. Hoog, en afzichtelijk valsgeel rijt hij je beeld aan stukken. De 'Grue'.

Toen wij er, tijdens het inschenken van de wijn, tegen eigenaar Jean-François een snaakse opmerking over maakten, kromp de goedgehumeurde ondernemer ineen alsof wij zijn testikels in een roodgloeiende tang namen.
'Ahhh... De Grue...' Haastig wendde hij zijn blik af en snelde heen.

Pourquoi?

26 jaar geleden kocht Jean-François dit stukje berg met een paradijslijk uitzicht. Hij investeerde een vermogen om op deze plek zijn droom te bouwen: een hotel waarin het zijn gasten aan niets zou ontbreken.

In de aangrenzende ruïne was hij begrijpelijkerwijs niet geïnteresseerd en hij sloot hem buiten de koop.
Een week na de notariële ondertekening kocht een Parijse onroerendgoedhandelaar die ruïne voor de prijs van één Franc; met de verplichting tot restauratie. De eerste investering die deze durfal deed was de aankoop van een tachtig meter hoge, felgele Grue. Een Grue die nu al 26 jaar Jean-François paradijslijke uitzicht vergalt.

Zo ziet u maar lieve vriendinnen en vrienden, uitzicht is niet te koop. Maar geluk wel! Het nieuwste Slurpboek is uit!

Dit nieuwste boek, Slurp à la Gort, heeft als thema 'Tijd' en hoe die te verlengen door je activiteiten te verbreden, gezonder te leven en altijd de lekkerste wijn te kiezen.
Uitgeverij Carrera zegt het zo: "Gort biedt een verrassend kijkje achter de schermen van zijn bourgondisch bestaan en neemt de de lezer mee naar de mooiste plekken van Frankrijk. Hij slurpt in een wijnpaleis in de Provence, geniet van de schokkende gebeurtenissen in een gruwelrestaurant in Les Landes, en wordt door een tochtige koe op de horens genomen in Normandie."

Wees er snel bij en bestel NU een door de wijnboerzelf gesigneerd exemplaar voor uzelf, uw vrouw, uw vriendin, uw vriend of uw huisdier. Of voor alle vijf.

Cliquez ici om een exemplaar te bestellen!

Cliquez ici om een gesigneerd exemplaar te bestellen!