| Âllo, âllo, Bonjour! Hier in Frankrijk gaat alles zó langzaam, dat zelfs de digitale post te laat komt. Excusez-nous dus, voor dit licht gederailleerde aprilnummer. Deze nieuwe Slurp staat geheel in het teken van Doodsverachting en Heldenmoed. Eigenschappen die in deze tijd van kommer en verval een absolute noodzaak zijn. Allons enfants de la Patrie, daar gaan we! |
Is elke waarheid zijn eigen leugen?
Op de heenweg braken we de 1100 kilometer Nederland - Bordeaux doormidden met een overnachting in de Loirestreek.
Abusievelijk belandden we daarbij in een hotel dat enorm deftig bleek te zijn.
Zó deftig dat de gasten tijdens het diner slechts fluisterend met elkaar durfden te spreken...
| Zoals gebruikelijk in dit soort tenten, bestaan de gerechten hier uit louter kloddertjes, floddertjes en remsporen. | Het 'Plateau de Fromages' bleek slechts enkele flintertjes kaas te behelzen, zó klein, dat we ze met het blote oog bijna over het hoofd zagen. (Links op de rechterfoto een linkerdamesvinger op ware grootte.) |
Maar het geluk schuilt in een klein glaasje!
In deze veel te dure 'tente des balles' beperkten wij ons qua apéro tot een glas witte 'Vin ouvert de la région' en dat bleek een goeie zet, want we werden er twee keer door verrast:
1. Deze huisslobber van de wijnboer nextdoor bleek een verrukkelijke, fris mineralige sauvignon blanc,
2. ...die we later op de rekening terugvonden voor negen euro per glas.
Niettemin had dat glaasje witte wijn zo'n indruk op ons gemaakt (mooie uitgebalanceerde zuurtjes en die unieke grindsmaak die je alleen in de combinatie Loire/Sauvignon blanc vindt), dat we na afloop aan een ons gunstig gezinde afwasser het adres van de betreffende wijnboer ontfutselden.
De volgende ochtend maakten wij reeds vroeg ruimte in de kofferbak en togen wijnboerwaarts: op naar monsieur Norguet.
Zoals iedereen weet, speelt bij het maken van goede wijn, de hygiëne tijdens het vinificatieproces een cruciale rol. David, onze eigen Australische winemaker, stelt wat dat betreft fundamentalistisch hoge eisen en zowel in onze 'Cuverie' als in onze 'Chai' glimt en glanst alles van de netheid.
‘Wijn stop ik in mijn mond,’ zegt hij. ‘En wat ik in mijn mond stop moet spic en span en 100 procent schoon zijn.’
En niet alleen dat, maar ook alles wat met die wijn en het produceren ervan te maken heeft, moet hyperclean zijn. Tot aan het kleinste slangklemringetje toe, bij ons wordt alles vantevoren nietsontziend ontsmet. Zie hieronder links onze Cuverie en rechts onze Chai.
Mijn collega monsieur Norguet evenwel, heeft daar geheel en al schijt aan.
Toen wij de maker van onze gedroomd lekkere frisse, schone sauvignon na een uurtje karren gevonden hadden, bleek zijn château de grootste teringzooi die ik ooit gezien heb.
Overal ligt troep; ouwe flessenrekken, kapotte spoelbakken, verroest gereedschap. Een zigeunerkamp na een bomaanslag is er nog netjes bij.
Zijn cuves zijn zó goor dat je er nog geen varken in zou willen wassen, laat staan er een slokje uit nemen.
Er staan geheimzinnige teksten op gekrabbeld, waarschijnlijk van allerlei verboden producten die hij ongezien toevoegt...
| Maar monsieur Norguets wijn is ontegenzeggenlijk verschrikkelijk goed en hij wint er jaar op jaar gouden medailles mee. |
 |
Zo zie je maar weer: alles is relatief en geen enkele waarheid is onwrikbaar. |
| Sterven als een Held Een dergelijke heldenmoed vereisende wijn-exercitie vraagt natuurlijk een waardige afsluiting. Derhalve besluiten we onze wijnaankoop te bekronen met een feestelijke lunch. Maar niet in zo'n nichterige neptent als gisteravond! Nee, dit keer gaan we down under; we gaan onszelf onderdompelen in de nietsontziende 'Cuisine ordinaire': de keuken waar slachtafval als hersens, pens, niertjes en ander dodelijk orgaanvlees aan de orde van de dag is. We gaan ons blootstellen aan het allerlaagste segment van de Franse eetcultuur: de Routier! |
 |
Denk hier de muziek van Jaws bij. |
||
 |
||
Maar ondanks dit onheilspellende voorkomen is hier sprake van een onvervalst 'Adresse'; zo leert een blik op de parkeerplaats. |
||
 |
||
Nochtans is de 'Salade Légume' redelijk te pruimen en liggen aan de 'Omelette aux fromage' minimaal een half kippenhok, een pond kaas en een stuk volkstuin ten grondslag. |
||
|
||
Welke doodsverachting we ook koesteren, wijn bestellen in een restaurant als dit is pure smaakpapillenmoord, dus een beetje wijnboer doet 't hier met een karaf 'Chateau de la Pompe'. |
||
|
De kaasplank is hier beduidend beter gesorteerd dan in die peperdure hut van gisteren. |
 |
|
Kortom: het is een feest om hier te mogen zijn; gezellig druk, |
En de rekening... Ach, gisteravond waren we twintig keer zo veel kwijt. En we hebben een stuk minder gelachen. |
| Gouwe pik! Zoals inmiddels algemeen bekend is, zijn vrouwen intelligenter dan mannen. Geen wonder dus dat een van meest toonaangevende wijnconcoursen een vrouwenwijnconcours is: het 'Concours Feminalise', waarvan de jury uit louter meisjes, vrouwen en dames bestaat. Klein helaasje is echter wel dat dit gevestigd is te Beaune, hoofdstad van de Bourgogne: het hart van de Bordeauxvijand. Des te mooier dus, dat deze wereldwijven zowel Tulipe rouge 2007 Bordeaux, als Château de la Garde 2007 Bordeaux Supérieur, allebei een GOUDEN medaille waard vonden! Mille mercis & mille bisous! |
Terwijl we de assemblages voor de nieuwe Tulipe 2008 nog niet eens helemaal klaar hebben, heeft de 2007 alweer een gouwe plak binnengesleept.
|
Dat brengt de stand op, ik ben de tel even kwijt, maar ik dacht: 2 x goud, 1 x zilver en 1 x brons voor Tulipes 2008, en 3 x goud en 1 x zilver voor Château de la Garde 2007. |
Allez, Santé! Et à la prochaine!
|
 |
