|
 |
| Rokjesdag |
 |
| Een prille lente heeft de wijngaard wakker gekust, waardoor zij nu gekleed gaat in een luchtig jurkje van miljoenen goudgele bloempjes. |
 |
| Nog geen drie maanden geleden werden deze druivenstokken wreed afgecut, maar nu reeds ontspruiten frêle groen-roze knopjes aan het hout. Aarzelend ontvouwen ze hun poezelige blaadjes naar de eerste zonnestralen. | Rokjesdag: de lézards kruipen uit hun rotsspleten en drukken genietend hun koudbloedig buikjes tegen de zonwarme steen, maar houden een scherp oogje in het zeil voor een eventueel passerend vrouwtje. |
 |
De vorige maand aan de kasteelkoolmezen aangeboden pannetone is hen goed bevallen: een kaalgepikte cakebodem is wat rest. Als dank zingen de chateaufluitertjes de ganse dag uit volle borst. |
| Winespectator |
| Op dit zelfde moment grijpen in Saint-Émilion de 'Primeurs' plaats. Wijnbobo's van over de hele wereld komen naar het kleine wijnstadje om de nog ongebottelde oogst 2010 te proeven. Iedereen moest wachten tot 4 april 9.00 uur wanneer de eerste kurken van de proefflessen gaan. Maar twee wijnjournalisten werden in het diepste geheim in staat gesteld om een dikke week eerder de wijnen te proeven: Winedavocat Robert Parker en voormalig Winespectator chief James Suckling. |
 |
| Het Engelse woord 'Suckling' kan nauwelijks iets anders betekenen dan 'Slurper'. De enige juiste naam dus voor een wijnproever. James slurpt dan ook uitstekend: hij gaf onze Château la Tulipe de la Garde 2010 een aanzienlijke score en zette ons op een lijn met de wijn van wonderboy Jean-Luc Thunevin, wiens flesjes voor 200 piek over de toonbank gaan. |
 |
| Twee medailles in Parijs |
 |
| Dan ga je dan toch wel even uit je dak als eenvoudige wijnboer; dit soort rosé-nieuws slaat in als een ontploffing. |
 |
| La Tulipe Rosé 2010 zat nog niet eens in de fles, toen we werden gebeld dat we op het belangrijkste concours ter wereld een zilveren medaille te pakken hadden. 10 minuten later kregen we opnieuw een belletje: 'Oh, ja, trouwens, u heeft daar ook nog een Gouden medaille voor de Château la Tulipe de la Garde 2009 Bordeaux Supérieur gewonnen. |
 |
Bestellen? Cliquez ici |
| Leed en lief |
| Helaas viel het bericht van ons Parijse medaille-succes geheel in het niet bij een ander, veel schokkender nieuwsfeit. Er heeft hier een omwenteling plaatsgegrepen waar ons slaperige wijndorpje al dagenlang van overstuur is. En terecht. |
| Wat is er gebeurd in het dorp waar nooit iets gebeurt? |
| Is het naar de boulangerie slenteren voor een krantje en twee croissants al een belevenis, (op weg er naartoe kun je genietend om je heen kijken naar alles wat er niet gebeurt), de terugweg is nog leuker: voorzichtig heeft de bakker twee verse croissants in een zakje van dunnig vloeipapier laten glijden. |
Het croissantzakje is bedrukt met een tafereel dat associeert met zonovergoten graanvelden en uitbundig zingende vogels. Terwijl je weer kasteelwaarts kuiert, hou je deze kleurige voorbode van het aanstonds te savoureren feestontbijt delicaat bij het puntje vast. |
 |
 |
| Maar zonder voorafgaande waarschuwing blijkt onze boulanger van zak veranderd! 'Yech!' krijt ik spontaan. 'Lélijk!' 'Maar ik bak meer dan alleen croissants!' verdedigt hij zijn misstap. 'Ook Chocolatines en Chaussons!' |
Hoofdschuddend verlaat ik de winkel, gebogen onder een lichte, doch onmiskenbare tristesse. Gelukkig hebben de croissants niet geleden onder de zakverandering: nog immer zien zij er veelbelovend uit. |
 |
| Doch leed en lief gaan hand in hand: het nieuwe zakje blijkt uitstekend beschrijfbaar. Terwijl we de croissants opwarmen in de oven, noteren we snel een ideetje voor een spontaan opborrelende column. | De gedachtenstroom is echter zo overvloedig, dat we pas weer aan onze bakseltjes herinnerd worden, als er zwarte rookwolken uit de keuken drijven. |
| Pijn |
 |
| We passeerden een woning welks bewoners kennelijk zoveel pijn lijden, dat zij dit middels een engelstalig bord kenbaar maken. We bellen aan om een zonnestraaltje te brengen met een positief kranteberichtje. Maar het valt mee: de 1 meter 20 lange schoorsteenpijp dient slechts om het dagelijks stokbrood te parkeren. |
Lief en leed |
 |
| Heerlijk, zo'n chai vol nieuwe vaten gevuld met goede wijn; stap naar binnen en je wordt overmand door een watertandend aroma van vers eikenhout vermengd met de geur van rijpe bordeaux. Met het excuus dat onze liefdeswijn dagelijks gecontroleerd dient, mag ik graag vertoeven tussen die volle ronde tonnen. |
 |
| Maar na drie jaar gebruikt te zijn, staan de vaten nauwelijks nog aroma af aan de wijn en dienen zij verkocht. In Frankrijk komt dit neer op iemand die zegt dat hij ze komt halen en vervolgens nimmer meer iets van zich laat horen. Zodat die klotevaten maandenlang afschuwelijk in de weg staan. | Derhalve heb ik inmiddels zoveel ervaring in het verplaatsen, dat ik mij met succes zou kunnen aanmelden bij de tonnenrollers van Saint-Émilion. |
| Maar wát zagen wij op de plaatselijke rommelmarkt afgelopen zondag? Kánsen! |
 |
| Met enig zaag- en timmerwerk verander je zo'n wijnton in een luxe salon ameublement! | Of een geinig tuinsetje... | Een googletje leverde op dat zo'n doormidden gezaagde ton nog 500 piek waard is ook! |
 |
| Al klikkend kwamen we erachter dat er een complete tonnen-omkat-circuit bestaat waar van alles wordt gefabriekt. Luxe ligstoelen, muziekinstrumenten... |
 |
| ... hangmatten... Ja, je kunt zelfs je hele kamer laten parketteren met wijntonduigen. Wat zal dat heerlijk ruiken! |
 |
| Zelfs doodskisten van wijntonnenhout. Een mooiere laatste rustplaats lijkt me nauwelijks denkbaar. | Aanzienlijk beter dan een iPhonekist. Je zal maar opeens gebeld worden als je net rustig dood bent. |
| Hoe dan ook. Wil je een originele La Tulipe wijnton, kom er dan een ophalen. Honderd piek zonder bon en een hand van de opgeluchte wijnboer. Cliquez ici pour acheter un barrique pour cent frique |
 |
| De Gorillagreep |
| Volgens Gault Millau is Maison Troisgros in Roanne het beste restaurant van Frankrijk. Dat wilden we meemaken. We reserveerden er een tafel en veiligheidshalve ook een kamer in het bijbehorende hotel. |
 |
| De service was uitstekend: meteen bij het betreden van de lobby schoot een kleine dwerg met een verfrommeld gezicht op ons af om ons de bagage uit handen te nemen. Een sympathieke geste die ik beloonde door de kleine man een muntstuk van twee euro in de hand te drukken. | Tegen het magisch tafeluur daalden we opgefrist en gebeautyfied de statige hoteltrap af, op weg naar een onvergetelijke avond, vol zoete romantiek. Het restaurant-interieur werkte daar echter niet aan mee: de ruimte die we betraden, was ingericht als een filiaal van de Rabobank. Maar het zag er zwart van de obers, waarvan er direct twee toeschoten om ons ter tafel te leiden. |
 |
| Begerig vroegen we om de wijnkaart. Maar helaas: de met zwier overhandigde wijnbijbel bevatte zo veel, en zulke dure wijnen, dat een blik erin tot hoogtevrees leidde. |
 |
| Er verscheen een sommelier met een indrukwekkend voorkomen. We legden hem onze contradictio in terminis uit: een fraaie Bourgogne voor een bescheiden prijs. Met een geruststellend gebaar sloeg hij het wijnbrevier dicht en nam alvast onze wijnglazen weg; twee vissenkommen op een pootje, groot genoeg om een volwassen snoekbaars een onbezorgde levensherfst te bezorgen. | Reden tot enige zorg: moesten we kleiner, of mochten we groter? Het werden glazen, welks formaat ons het uitzicht op de belendende tafels bekans ontnam. We bogen ons naar voren en keken elkaar door het glas van de reuzenbokalen verwachtingsvol aan. Welke godendrank wettigde dit soort verbazingwekkend drinkservies? |
 |
| Het werd een Volnay Santenots-du-Milieu 2003 van Comtes Lafon. Voorzichtig tilde ik mijn vissenkom naar de lippen en nam een slok. Het leek alsof ik de Amazone opdronk: als een machtige oerwoudrivier van lekkerte, stroomde de wijn door mijn borst. Hartverwarmend en zielestrelend. Een roodgloeiende tongzoen. Ik wist dat mijn leven nimmer meer hetzelfde zou zijn. Vanaf nu zou ik alleen nog deze wijn willen drinken. |
 |
| Enigszins afgeleid door dit vineuze geweld hadden we beschamend weinig oog voor de 'Mezzaluna de petits pois, à la truffe'. De wijn, haar smaak nog versterkt door het bovenmaatse drinkgerei, zoog alle aandacht op. | Tijdens de 'Lotte sans l'arête aux baies de l'épine vinette' passeerde onze sommelier. Hij droeg twee wijnglazen, nog een slag groter dan de onze. Gespannen volgde ik zijn route, welk bovenmenselijk druivenextract verdiende deze gigantenglazen? |
 |
| Bij een tafel even verderop plaatste hij de kapitale kelken op het damast en schonk, met een omzichtigheid als was het nitroglycerine, twee bodempjes rood in. |
 |
Toen hij terugkwam vroeg ik hem welke wijn hij had uitgeschonken. Mismoedig schudde hij zijn hoofd en zuchtte: 'Romanée-Conti 2001. Eeuwig zonde...' Onmerkbaar knikte hij naar de bewuste tafel, waar een corpulent echtpaar hun monsterbokalen niet bij de steel vasthield, maar met de volle hand de kelk omvatte in een volvette gorillagreep. Een uurtje later plaatste hij met een lepe glimlach de fles Romanée op onze tafel. Er zat nog een forse bodem in. Op dat moment verscheen de chef aan onze tafel: Michel Troisgros, drie generaties Haut Cuisine, |
| Maison Troisgros Hotel Restaurant, Place Jean Troisgros, 42 300 Roanne Téléphone +(33) 4 77 71 66 97. Fax +(33) 4 77 70 39 77. www.troisgros.fr |
| De Blaffende Druif |
voor het filmpje klik op de foto |
|
Als het filmpje niet goed te zien is, cliquez ici |
| La Tulipe Premium voor de restaurants |
SlurpShop | Kom je bij me slurpen? | |||||
 |
 |
|
| Meer weten over La Tulipe Premium: Cliquez ici |
Wil je een handgesigneerd exemplaar van een van de zes wijnboerenboeken? Pas de problême! Cliquez ici |
Allez, Hartelijk Santé et à la prochaine! |
Slurp! 2 |
|
|
|
|
|
|
|
|
