Bij het krieken van de maandagochtend trok de equipe monter de vignes in.
'Dit wordt niks, Ilja!' fluisterde mijn doorgaans optimistisch gestemde bedrijfsleider Paul me toe. 'Dit is werk voor vakmensen. Die Hollandais snappen hier niks van. Dit is iets anders dan koeien melken...'

Met lood in de schoenen begon hij aan zijn zware taak: het uitleggen van de precaire snoeiwerkzaamheden aan een troupe ongeoefende Hollanders. Ik begreep zijn zorg. Na de vruchtzetting in april brak er een periode van plotselinge kou aan. Hierdoor hebben veel vruchtbeginseltjes het niet gehaald. Hetgeen tot gevolg heeft gehad dat er treurigstemmend weinig druiven aan de struiken hangen. Overigens niet ondenkbaar dat dit in heel Bordeaux zo is, hetgeen betekent dat er in 2010 weinig Bordeaux op de markt zal komen.

Evenals Paul was ik derhalve niet op mijn gemak: het is niet denkbeeldig dat deze ongetrainde Hollanders mijn volledige wijngaard kaalknippen. Het is het immer terugkerende dilemma kwaliteit of kwantiteit: veel druiven, dus veel wijn met een dunne smaak, of weinig druiven en weinig wijn met een volle smaak. Wij gaan voor een Grand cru, dus moeten die druiven eraf. Niettemin voelt het bij elke tros die ik afknip, alsof ik mijn eigen scrotum afknip.

Maar toen de troupe na een lange hete ochtend terugkeerde op het château, waren zowel Paul als ik gerustgesteld; les Hollandais hebben het perfect gedaan. Blaadjes voor de druiven wegghaald en precies de juiste hoeveelheid druiven weggeknipt.