Zomeroogst Château La Tulipe de la Garde 2010 |
| vrijdag 16 juli |
Vandaag is het laatste werkdag voor de plukkers. Ze hebben er al vier dagen buffelen opzitten, maar de stemming lijkt alleen maar beter te worden. Dat komt goed uit, want we hebben het moeilijkste voor het laatst bewaard: Le Bois, een kleine wijngaard met een prachtige ligging tegen de flank van de heuvel. Al vijftien jaar lang vindt bedrijfsleider Paul dat ik de oude eiken die deze wijngaard omzomen, moet omzagen, en al vijftien jaar lang doe ik dat niet. Ingeklemd aan de ene kant tussen de hoge eiken van het park en aan de andere kant een gestaag uitdijende dassenburcht heeft Le Bois derhalve veel schaduw. Toch komt een deel van onze beste wijn er vandaan. Dat wordt veroorzaakt door het bijzondere terroir, maar ook doordat dit stukje wilde natuur vanwege haar onbereikbaarheid voor zware machines alleen maar handmatig onderhouden kan worden. Zo ook de vendanges vertes. |
 |
| De vogels proberen nét hun eerste aarzelende riedels en de rijen druivenstokken staan nog wakker te worden, als een Tarzanskreet door de vallei galmt. Bovenaan de Figuier is een klein figuurtje verschenen dat heftige armbewegingen maakt. |
 |
| Gehaast duiken de plukkers weg tussen de druivenstruiken. | Gevaar! En inderdaad: in een stralenkrans van goddelijk zonlicht en begeleid door tromgeroffel en klaroengeschal verschijnt de vrouwelijke veldheer aan de woudzoom. |
 |
| Giechelend fluisteren boselfjes Maria en Marlene tegen elkaar: 'Zou ze nog gemerkt hebben dat we die bronstige bosegel in haar slaapzak gestopt hebben?' | Maar zonder acht te slaan op deze kinderachtige grappen stelt Caroline haar twee lijfwachten op. Geen muis komt de wijngaard in of uit alvorens het werk is gedaan; de twee speciaal voor deze taak uit Sicilië overgevlogen hitmen Mathieu en Klaas zijn onverbiddelijk. |
 |
| Gestaag werken de Hollandse plukkers in de vredige wijngaard; vanuit het gebladerte klinkt gezang en gelach. |
 |
| Dan waagt mijnbouwingenieur John het erop en probeert ongezien te ontsnappen. | Maar Mount Everestbeklimster Sabina heeft hem in de smiezen en haar schaterende lach schalt over de wijngaarden. |
 |
| Het gerucht over Johns ontsnappingspoging zoemt door de wijngaarden. Mondharmonicatrio Hanneke, Nicole en Jan kunnen het wel waarderen. |
 |
| Evenals schaaldierpelster Pien, sterilisatie-assistente Coby en onderwaterornitholoog Tim. |
 |
| Videojockey Mirjam schiet in een zo onbedaarlijke schaterbui dat zij over de rond rolt van het lachen. |
 |
| Ook damesanesthesist Dominic en betonvlechtster Marit vinden Johns uitbraakpoging uiterst vermakelijk. |
 |
| Evenals de deze week nieuw opgerichte boysband met Marijn, Aswin en Rob. |
 |
Gelukkig ziet Caroline het door de vingers en het lijkt wel of haar stralende glimlach de druiventrosjes om haar heen laat gloeien van trots. |
'Ik geloof dat ik een allergische reactie heb op die druivenstruiken!' lacht de Russische liefdestherapeute Clarissa. 'Moet je m'n handen zien: helemaal roze!' |
 |
| Inderdaad!' beaamt mierenetertrainer Joki. 'Ik heb allemaal rare vlekjes in m'n gezicht gekregen. En nog wel precies op de plaats waar ik mijn Marokkaanse tatoeage had willen laten aanbrengen.' |
'Hoera!' roept pruikenkapper Merijn vol trots. |
 |
| Dan is het tijd om de diverse in de wijngaard aangetroffen fauna te vergelijken. 'Ik heb een boomcicade op mijn hoed,' opent ballistisch deskundige Klaas. 'Die komen eigenlijk meer voor in de Provence.' | 'Wat dacht je dan van deze camelspider?' gaat chocolademaakster Joki over hem heen. 'Die vind je normaal alleen in de Sahara!' |
 |
| 'Ik heb een wijngaardharing!' grapt bunkerbouwer Theo. | Maar gaucho Jan wint: zijn mensenvleesetende knaagkever is onmiskenbaar het indrukwekkendst. |
 |
| Dan weerklinkt het geronk van een zescilinder. Bedrijfsleider Paul heeft per catcat tot deze verborgen wijngaard weten door te dringen. Geheel volgens de verwachtingen arriveert hij nadat het werk volledig is verricht. | Joelend hollen de dolverliefde plukstertjes op de aantrekkelijke multimiljonair af en vrijen zich tegen zijn afgetrainde torso aan. |
 |
| De Hollandse plukkers hebben het werk perfect uitgevoerd. Paul heeft er niets op aan te merken. Het enige wat hij nog kan bijdragen is het maken van de groepsfoto. |
| 13.30 uur, lunch |
 |
| Zoals gebruikelijk wordt de lunch buiten aan de oude plukkerstafel geserveerd. | Vandaag is het evenwel zó heet dat met algemene stemmen wordt besloten het middagmaal binnen, in de koelte van de salle des vendangeurs, voort te zetten. | Tegen drieën probeert Kasteelkokassistente Virginie de troupe naar buiten te lokken met een Flan au citron, maar men geeft de voorkeur binnen uit te buiken. |
 |
| Na de maaltijd verplaatst de troupe zich naar de ligstoelen rond de piscine. Maar geen siësta voor Kasteelkok Cyril; hij loopt af en aan met kruiwagens oude wijnstokken en wijntwijgen voor de aanstaande grillade. |
 |
| Terwijl Cyril buiten de fik in de sarments jaagt, rijgt zijn père Jean-Louis binnen alvast het speenvarken aan het spit. |
 |
| Met een kwast aan een stok wordt de onfortuinlijke knorrieknor besprenkeld met een saus van olijfolie met knoflook, tijm en rozemarijn... | Even later draait de kleine knorremans boven een braise van oude cabernetstokken zachtjes in het rond. | Daarbij zweven dusdanig verrukkelijke braadgeuren richting piscine, dat schaars geklede badnimfen nieuwsgierig poolshoogte komen nemen. |
| 20.30 uur, diner |
 |
| Terwijl de dames en heren plukkers hun champagne-apéritif degusteren, waken kasteelkok Cyril en zijn père Jean-Louis over het traag roterende gebraad. |
 |
| Maar dan is het zover: het gebraden speenvarken ligt op het hakblok. | Algenkweekster Hanneke voelt spontaan een sterke verbondenheid met het gebruinde dier en verliest zich in een teder tête à tête. (links algenkweekster Hanneke) |
 |
| Geroerd door alle tekenen van plukkersdankbaarheid draagt de wijnboer een zelfgeschreven gedicht voor. Hij geeft daarbij op dusdanige wijze inzicht in zijn tederste zieleroerselen, dat zelfs de meest geharde wijntijgers het niet meer droog houden. | Dan is het tijd voor de cadeaus: slavendrijfster Caroline en de wijnboer worden door de dankbare plukkers overladen met kostbare geschenken. Zo ontvangt de overgelukkige kasteelheer een zelf op te blazen volleybalbal. En, om zijn zelfbeeld op het juiste gewicht te schatten, ook nog eens een prijzige, uit Zwitserland ingevlogen ego-weegschaal die tot duizend kilo gaat. |
 |
| Daarna worden er tot diep in de nacht stukjes opgevoerd, krijgsliederen gezongen en mooie flessen wijn geledigd. | Het bleef nog lang onrustig rond het oude kasteel.... |