oogst 2010, dag 3

Vendanges Château La Tulipe de la Garde 2010

Dag 3 - woensdag 29 septembre

De aarde slaapt nog. De kasteelmusjes schudden verdwaasd hun veertjes en draaien zich nog eens om in de nestjes die ze niet in de daartoe bestemde kastjes, doch illegaal overal in het parc hebben geconstrueerd. Het oranjegouden licht aan de horizon wijst erop dat het een mooie dag beloofd te worden. Maar hoe kan het dan dat wij onweer horen!? Hoewel, is dat wel onweer?

Nee! Het is de stentorstem van kampcommandantin Caroline die donderend over de wijngaarden rolt. Ongeduldig staat zij onder de kasteelpoort te wachten.

En niet zonder resultaat, daar komen de eerste plukkers al hun tentjes uitstrompelen...

Maar, zoals op deze door onze infrarood-beveiligingscamera's gemaakte opname duidelijk te zien is, de druivenridders zijn ook vandaag weer bijzonder goed geluimd!

Krakend vers stokbrood, warme croissants en koffie met een sterke defibrillatorfunctie.

Maar de kasteelbel luidt. Aan de slag! Er moet geplukt worden! Terwijl hij er al vijf onder zijn trui heeft zitten propt Jan toch nog snel wat extra croissants in zijn zakken. 'Les één op mijn commandotraining,' lacht de zojuist uit Afghanistan gerepatrieerde antiterreur-expert. 'Eten wanneer je eten kan!'

Pas ver na het ontbijt arriveert Fabergé-erfgename José, als altijd vergezeld van haar bodyguard Jaap. 'Ach, zijn jullie al begonnen?' lispelt de immer stijlvol geklede miljardaire. 'Geeft niet hoor, ik stuur Jaap wel even naar het dorp voor wat pauweneieren en een schaaltje kaviaar. Staat de champagne koud...?'

Bij de chai wachten Frédéric, Philippe en Régis goedmoedig tot de Hollandais uitgegeten zijn. Zij zijn klaar voor een nieuwe dag druiven in wijn omtoveren.

Toch is het de vrouw die voor het vierde opeenvolgende jaar door Forbes Magazine werd uitgeroepen tot best geklede vrouw ter wereld, José, die aan de Table de tri de stemming er direct in weet te krijgen. Haar vrolijk gezongen schunnige zeemansliedjes doen zelfs de toch niet voor een kleintje vervaarde kerels, blozen tot diep achter hun oren.

Woensdagochtend 29/11 in de vignes

Ook de vignes zijn nog maar net wakker. Maagdelijke zonnestralen werpen een mistig schijnsel over de bedauwde velden.

Het einde van de zomer kleurt de druivenbladeren in hartverwarmende herfstkleuren. Door de ochtendzon aangelicht worden ze doorschijnend, alsof je ze kunt oplikken.

Zulke onbegrijpbare natuurprocessen, doen vreemde dingen met een mens. Zo wierp gebiedsbeheerder overzeese gebiedsdelen Femke plotsklaps met een woeste schreeuw haar plukkersmandje van zich af. 'Hottie, hottie!' schreeuwde de doorgaans zo kalme hoogwaardigheidsbekleedster. Het galmde over de ontwakende wijngaarden en deed een slaperige buurboer verschrikt naar zijn jachtgeweer grijpen. Gelukkig betrof het geen spontane paringsroep, maar een uiterste wil om zoveel mogelijk druiven te verzamelen. Femke, geloof het of niet, had het in haar hoofd gezet om vandaag Hottiste te zijn: degene die alle volle druivenkratten naar de trekker moet dragen, de zwaarste job van de troupe, normaliter alleen weggelegd voor bomen van kerels, mannen van staal.

Vol mededogen ledigt directeur/groot aandeelhouder van Heinekens brouwerijen bv Jan voorzichtig een kwart emmertje druiven in Femkes eerste krat.
'Niet te zwaar voor je, schatje?' informeert de biermagnaat bezorgd.
'Lazer op, zeg!' lacht de nieuwbakken hottiste. 'Daar lach ik om. Kom op! Gooi vol die krat!'

Parelduiker Huibert plaatst een tweede krat in Femkes draagrek en begint die voorzichtig met merlotdruiven te vullen. Maar de onverzettelijke 'Iron Lady' geeft nog steeds geen krimp.

Sumoworstelcommentator Erik heeft aanmerkelijk minder scrupules met zijn vrouwelijke collega. Zonder omhaal stapelt hij een derde krat op de tere meisjesrug en begint die niets ontziend met druiven te vullen. 'Nóg een emmertje graag,' sommeert hij zijn plukmaatje... 'We zetten d'r een kop op!'

'Gelukkig alleen overdag,' antwoordt cosmetisch hersenchirurg Wessel schouderophalend op de vraag van plukmaatje Almar 'of Femke dit wel vaker heeft.'

'Nou, prijs jezelf dan maar gelukkig!' roept de thermische lansspecialist en zijn bekende schaterlach, die sterk aan de bronstroep van een Aziatische brulkikker doet denken, schalt weer over de wijngaarden.

Tegen elven begint het alweer aardig warm te worden in de wijnvallei.

'Is het zo onderhand nog geen tijd voor koffie?' klaagt vegetarische slager Huibert. 'De druiven tollen voor m'n ogen!'

Noenmaal Woensdag

Aan het einde van de ochtend wordt de stilte opeens verstoord door zwaar motorgeronk. Even later verschijnt een reusachtige vrachtwagen met oplegger voor de kasteelpoort. '26 pallets La Tulipe 2010 voor Albert Heijn,' leest de chauffeur van zijn orderformulier. 'Die zijn we nog aan het oogsten!' stamelt de overrompelde wijnboer. Gelukkig bleek het een grapje van de chauffeur. Het moest gewoon de 2009 wezen.

De Table de tri-ploeg doet in wezen het zwaarste werk. Zij zijn het immers die met adelaarsogen speuren naar ongerechtigheden tussen de druiven, teneinde die er tussenuit te vissen voordat de druiven het vat in gaan. Zij zijn het die waken over de kwaliteit van de wijn. Geen wonder dus en volkomen terecht, dat zij af en toe een korte pauze nemen om van de zon te genieten. Maar zoveel vrouwelijk schoon kan natuurlijk niet onbewaakt blijven.

Hiertoe zijn speciaal opgeleide bodyguards aangesteld. Zij verliezen de dames geen moment uit het oog en van slapen kan uiteraard geen sprake zijn.

Hoewel niet elke lijfwacht zijn werk even serieus lijkt te nemen.

Bij sommigen lijkt het er zelfs op, alsof zij tussen hun oogharen door en glimp proberen op te vangen de halfontblote druivennimfen.

De langbenige Moni kan er wel om lachen. Door het werk in de wijngaard is zij in deze week 15 kilo afgevallen. 'Gaan we al eten?' informeert het veelgevraagde fotomodel. 'Mijn zwaar verzekerde buikje knort...'

Dat valt tegen. Door familieomstandigheden is kasteelkok Bernard deze lunch verhinderd. Maar... 'Koekoek!' Plukker Jan verschijnt in de deuropening 'Lunch staat klaar!'

Jan blijkt tot ieders verbazing een driesterrenrestaurant in Tokyo te runnen en heeft in zijn eentje een compleet koud buffet voorbereid!

Dit leidt tot een lange file van uitgehongerde wijntijgers. Voor dit soort driesterrenheerlijks willen zij wel met een bordje in de rij staan!

'Dit is gódenspijs!' kirt autosloperes Ilena. 'Verrukkelijk! Dit is al het derde bordje dat ik haal!'

Hartenbreekster Caroline laat zoals gewoonlijk iedereen voorgaan en neemt genoegen met wat resterende kruimels.

Als de wijnboer aan bedrijfsleider Paul vraagt of de cateringkosten van de plukkers niet wat omlaag geschroefd kunnen, schenkt deze zich van schrik een glas water in.

Ziedend schuift de doorgaans goed gemutste kasteeldirecteur zijn stoel naar achteren, staat op en wijst met een gebiedend gebaar zwijgend naar het eind van de tafel.

Woorden zijn niet nodig. De wijnboer weet dat hij te ver is gegaan. Even later zit hij aan een eenzaam verdomtafeltje en prikt verwezen in een bordje zure slablaadjes.

Gelukkig komt sparringstoeipoes Caroline hem na niet al te lange tijd gezelschap houden.

Honorair Consul van Micronesië Wilfred, is snel klaar met het middagmaal en wil niet langer wachten. Geheel onverwachts veert hij op, neemt een geweldige run en weet op het nippertje achterop de vertrekkende kar te springen. 'Ik ga vast plukken!' roept hij voordat hij achter de heuvel verdwijnt. 'We hebben nog tien hectare te gaan!'

Einde dag

Als aan het eind van de dag wordt ploegleidster Caroline gebeld. De 'Journal des vins de Bordeaux' wil een interview.
Vol trots meldt de onvermoeibare druiventijgeres: 'Dit is het eind van de derde dag. We hebben nu in totaal 10.000 liter wijn geoogst. Er gaat 8000 liter in een cuve, dus we zijn nu de tweede cuve aan het vullen. De wijn die we tot nu toe hebben geoogst, komt van het perceel dat we 'Montion' noemen, omdat we het gekocht hebben van de burgemeester van ons dorpje en tevens vriend Alain Montion. Het is een perceel van 3,5 hectare waarvan we er nu twee en een half gedaan hebben. Morgen hopen we een eind te komen met de laatste hectare.'

Hét moment voor een potje verdiend zwembadvertier, dus.

Maar niet voor edelsmid miniatuursierraden Yaron. Een onhygiënisch toilet is hem een doorn in het vlees en hij rust niet voordat de laatste bacterie opgespoord en gedood is.

Aan de rand van het zwembad gaat het luxeleventje rustig door. Op slaperige toon converseert Fiat-erfgenaam Wessel met het speciaal uit Japan ingevlogen Yacuzza clanhoofd Richard. De meest gezocht bendeleider in het land van de rijzende zon geniet zichtbaar van zijn koude biertje.

Totdat hij met een welgemikte high kick van plukmaatje Marscha met stoel en bier al in de piscine wordt gemikt.

Maar illegaal het wijnkasteel binnengesmokkeld nieuw bier is onderweg. Ook nu vergt het weer de hulp van de onmisbare Yaron: hij is de enige die met zijn tanden de dop van een flesje bier kan bijten.

Cliquez ici voor de andere oogstdagen