oogst 2010, dag 1

Vendanges Château La Tulipe de la Garde 2010

Dag 1 - maandag 27 septembre

Ça marche! Het is zover: gisterochtend om 9 uur precies is de wijnoogst 2010 losgebarsten.

Terwijl de plukkers zich als uitgehongerde tijgers op de verse croissants en de gloeiendhete koffie storten, knipt de wijnboer vast 27 meter verband af.

Na een eerste les 'Hoe wordt lekkere wijn gemaakt', een nietsverhullende briefing en een korte donderspeech van kampcommandantin Caroline, wordt de verbouwereerde troupe in de aanhanger geladen en afgevoerd richting wijngaard.

Gisteren zijn 27 tot de tanden gemotiveerde Hollandais op ons Château la Tulipe de la Garde gearriveerd. Hoewel, geen 27 maar 26: plukker Wilfred kwam vlak over de Franse grens met pech te staan. Wachtend op hulp bracht hij een deel van de dag door. Toen vervangend vervoer eindelijk kwam, stond hij urenlang vast in de Parijse files. Hij pakte een paar uur slaap in zijn auto, douchte in een benzinestation en zette zijn reis voort. Uiteindelijk arriveerde hij bij het krieken van de ochtend op het kasteel. Maar van slapen wilde hij niet weten. Hup! Na een bak pleur en een croissant meteen de wijngaarden in. Alwaar hij zich onmiddellijk met de vlijmscherpe snoeischaar in zijn vinger knipte.

Kabinetsinformateur Marscha heeft zich een paar dagen vrij kunnen maken voor dit oogstevenement. 'Hè, hé, effe d'r uit...' lacht de bewindsvrouw, die bekend staat om de hete aardappel in haar keel. 'Een kabinet zit er voorlopig toch niet in en dat gezeik daar in Den Haag, ruil ik graag in voor dat gekloot hier!'

Er bestaat niet zoiets als 'De juiste plukhouding'. Elke plukker of plukster moet dat voor zichzelf uitvinden. Jaap opteert voor de Japanse Lotusbloem, waarbij men de druiven van bovenaf benadert. Maar reeds bij het middagmaal bleek hij zijn nek niet meer rechtop te kunnen krijgen.

Circusmiljonair Harry voelde niets voor actieve plukdienst. Nadat hij abusievelijk bijna zijn hand van zijn pols had geknipt besloot hij zich als 'porteur' aan te bieden.

'Denk maar niet dat ik ook maar één druif aanraak zonder m'n handschoentjes.' zegt balletpedagoog Richard. 'Ze zien me aankomen, zeg. Straks krijg ik nog vieze vingers...'

'Wat een watjes,' sneert betonvlechtster José. 'Ik bijt die druiven er gewoon af. Zijn er dan nergens meer échte kerels?'

Dan klinken er verbaasde kreten uit de wijngaard.
'Kijk eens, kijk eens!' Trots toont origamikunstenares Ilena aan de in allerijl toesnellende plukkers haar vondst. 'Kijk eens wat hier zo maar aan de struiken hangt? Een tros druiven!'.

In stille aanbidding brengt zij de tros naar haar gelaat, snuift met devoot gesloten ogen de geur van de frisse wijnvruchtjes op en neemt er vol verwachting een in haar mond.

Verschrikt hoestend spuugt zij de druiven onmiddellijk weer uit. 'Gadverdámme! Dat smaakt naar.... Gadver! Dat smaakt gewoon naar WIJN!'

'Wat een onzin,' schampert plukster Linda, in het gewone leven organisatrice van het Amsterdam kickboksgala.
'Ik pak alleen trossen van boven de twee kilo. De rest laat ik hangen. Die mogen die handschoenenmutsjes doen...'

Dat hottist Raymond nog geen week geleden de kampioenschappen limbodansen in Paramaribo heeft gewonnen, komt nu goed van pas. Met soepel gemak gaat hij keer op keer door de knieën voor een nieuwe krat.

Stofzuigerslangmonteur Frans kan er maar niet aan wennen.
'Iek vien drouvenploek leuk leuk. Mar bij ons vrouwen altijd moeten knielen als man komt.' Op een en of andere rare manier is Tupperwareconsulente José gesteld geraakt op die malle buitenlander. En met een begrijpende glimlach gaat zij voor Frans door de knieën: 'Ach, in zijn land zijn ze dat gewend. En zo erg vind ik het eigenlijk niet. Het is zo'n lieverd...'

'Als je ze hun gang laat gaan, hangen die druiven er volgend jaar nog,' meent martial arts expert Jeroen. 'Je moet er bij gaan staan en die pluksters mentaal motiveren. Vanuit mijn onderbuik stuur ik een spirituele straal op ze af. Werkt als een speer!'

Maar Limburgse kaasboerin Hilde ziet hem niet eens staan. Ze heeft alleen maar oog voor kasteel-aalmoezenier Richard. De sober levende heremiet is ondanks zijn recente heiligverklaring in Rome, ziels-eenvoudig gebleven.

Stipt om 11.00 uur komt kasteelkok Bernard met zijn rammelende veldkeuken de wijngaarden inrijden. 'Ah.... Eindelijk...' verzucht voormalig geheim agent Harry. 'Even tijd voor een pijpje.' Tastend in zijn zakken voegt hij daar aan toe. 'Wat zal ik 'ns nemen: rode libanon, zwarte paak of gewoon 'ns een lekker fris ochtendpijpje nederwiet...'

Thuis op het château proberen bedrijfsleider Paul, maitre de chai Philippe en tractorist Régis hun nieuwe T-shirts. Ze vallen buitengewoon in de smaak. Alleen Régis is niet onverdeeld content. Op de gemoedelijk knorrige toon die hem eigen is, trekt de wijnreus in twijfel of de frêle engelenvleugeltjes werkelijk in staat zullen zijn om zijn 102 kilo hemelwaarts te heffen.

Noenmaal 27 september

Voor dwergkonijnenfertilisateur Yaron wordt dit de derde keer dat hij ons helpt met de oogst. Als druivenveteraan weet hij als geen ander dat er de eerste dag twee dingen van belang zijn: 1. Vriendjes worden met de kok. 2. Een tafelplaats naast een paar bloedmooie grapebabes.

Hakkenbarhoudster Diny stond erop de schoenen van haar medeplukkers paar voor paar van geitenwollen inlegzolen te voorzien. 'Het hoofd koel en de voeten warm. Alleen dan krijg je goeie wijn!' lachte de rondborstige onderneemster.

Het noenmaal kon niet aangevangen worden; het wachten was op hondenkledingontwerper Erik. Een kwartier te laat kwam hij aanrennen. 'Het duurde langer dan verwacht,' hijgde de veelgevraagde 'styliste de chiens'. Vol trots toonde hij de tatoeage die hij die ochtend bij de dorpstatoeëerder had laten aanbrengen: 'De druiven of de dood.'

Daarna werd de stilte slechts verbroken door het genietende gesmak en geslurp van 27 grape angels.

Maandagmiddag in de vignes 27 septembre 2010

'Harm! Harm!' In opperste wanhoop telefoneert naaldhoutopzichter Koninklijke Domeinen Midden-Nederland Wessel naar zijn plukmaatje. 'Ik heb hier ergens een prachtige tros druiven zien hangen! Een prijswinnaar, die ik speciaal voor het laatst bewaard had!'

Met een diabolische glimlach toont wenkbrauwenmodel Harm de gezochte tros. 'Kat in 't bakkie', grinnikt het veelgevraagde fotomodel. 'Deze beauty komt op mijn conto!'

'Dat ze daar zo ingewikkeld over doen!' lacht MacDonalsserveerster Diny (R) tegen ex-Farc-gijzelaar Josephine. 'Dat druivenknippen stelt geen ruk voor! Links vastpakken, rechts cutten. Makkie!' En meteen voegt ze de daad bij het woord.'

In de praktijk bleek e.e.a. toch iets tegen te vallen, maar niets vermocht het stralende humeur van de geestkrachtige natuurliefhebster te verstoren. 'Niet lullen, maar knippen!' lachte ze door haar tranen heen.

Dassenkoning Almar, die tegenwoordig een leuke cent bijverdient als Kiefer Sutherland-look alike, produceerde zijn vermaarde schaterlach, die sterk aan een Aziatische brulkikker in de bronst doet denken. 'Geen mooier vermaak, dan leedvermaak! Ha, ha, ha...'

Dan daalt er plotsklaps een wonderlijk soort stilte neer over de vignes en een sereen wit licht beschijnt de welvende bladerzee.

'De kracht... De kracht...' prevelt ransuildeskundige Harm. 'Ik voel het bezit van mij nemen...' In verstilde aanbidding wendt hij zijn gelaat naar het licht. 'Ik VOEL de kracht in mijn handen,' glimlacht de nog jeugdige wetenschapper. 'NU zal ik het kunnen...'
En met devoot gesloten ogen, de handen trillend voor zich uit gestoken beweegt hij zich naar de druivenstruiken. Daar voltrekt zich de droom van de iedere wijnboer: Harm strekt zijn handen boven de druiven, zijn vingers beginnen te trillen als vlindervleugels. Steeds heftiger. 'Groei...' fluistert hij als in trance. 'Groei...'

Verdomd als het niet waar is...' Harms plukmaatje Wilmar kan zijn ogen niet geloven. 'Die ingestraalde druiven zijn twee keer zo groot!' fluistert de verblufte onderwater-astronaut.

Maandagavond 20.30 uur

Kasteelkok Bernard vult de schalen voor gang nummer 2. Het opgewonden stemmenrumoer van de vendangeurs overstemt het knorren van hun magen.

Veiligheidshalve schenkt de wijnboer de geplaagde chef een glaasje rouge in.

De schat heeft eigengebakken taart meegenomen. Is het onwetendheid, of is hij met een duivels experiment bezig om te zien hoever hij de geestkracht van de Hollandais kan oprekken. Want wat serveert de chef de onwennige amateur-landarbeiders die de hele Godganselijke dag druiven hebben staan knippen en die tegen het vallen van de avond derhalve geen druif meer kunnen zien? Jawel... DRUIVENTAART!

Nochtans smaken Bernards vendange-bakseltjes zó onwaarschijnlijk lekker, dat zij geheel zelfstandig opstijgen om je mond in te vliegen.

Cliquez ici voor de andere oogstdagen