Evenals in Nederland, koestert ook in Frankrijk de bevolking louter warme gevoelens voor de regering. Toen Napoleon in 1812 zijn Grande Armée op de been wilde brengen, waren de belastingduimschroeven al tot de pijngrens aangedraaid.
Piekerend op een methode om de burgers toch nog een tandje verder uit te knijpen, kwam de kleine keizer op het idee om wijnboeren een 'Oogstbelasting' op te leggen.

Twee procent van hun oogst moest worden afgestaan aan l'état. Dat lijkt niet veel, maar in een land dat op jaarbasis vijf miljard liter wijn produceert, is dat een behoorlijke slok op een borrel.
Boeren zijn echter niet voor één gat te vangen, en in plaats van zich te verzetten, stonden zij grootmoedig twee procent van hun druiven af. Maar niet nadat ze er eerst wijn van hadden geperst!

Napoleons wet uit 1812 is nooit veranderd. Tot op de dag van vandaag kieperen wijnboeren in heel Frankrijk hun uitgeperste druivenschillen met een diabolische glimlach om de lippen op een grote hoop voor hun kasteelpoort: 'Voilà, Monsieur le Président, met de complimenten van de wijnboer! Kom het maar halen! Santé!'

PS De Franse regering haalt de lie met vrachtwagens op en destilleert er onder andere alcohol voor medicinale doeleinden uit. Niet ondenkbaar dat, als ik me de volgende oogst weer in een vinger knip, de wond wordt gereinigd met alcohol van eigen druif.
Een geruststellende gedachte.