Âllo, âllo, Bonjour!
Âllò, âllò, daar zijn we weer, met hete nieuwtjes uit het saaiste dorp van Frankrijk. Er gebeurt hier namelijk in het geheel NIETS. Zelfs de postbode komt zo zelden dat een vogel een nest heeft gemaakt in de brievenbus.
Geen zak te doen
De winter loopt ten einde, de sneeuw is gesmolten en de wijngaard is er soort van dood onder vandaan gekomen.
Maar we liggen goed op schema: Philippe, Régis en Jean-Marc hebben zowat alle druivenstokken al gesnoeid.
Met het handje; tienduizend druivenstruiken...
In deze zelfgefabriekte 'Bruleur' wordt de helft van de afgeknipte wijntwijgen ter plekke vebrand. De andere helft bewaren we om later 'entrecôtes vigneron', sardientjes en ander lekkers op te roosteren.
Complantage
Elk jaar leggen een aantal wijnstokken het loodje. Aan het einde van de winter worden deze ouwe knakkers gerooid en vervangen door babydruivenplantjes. Vorige week zijn we begonnen met de voorbereiding van deze 'complantage'; Régis heeft vandaag een kleine 300 gaten geboord.
De storm
Maar zonder strijd geen overwinning: klimatologisch zat het even niet mee.
Een week of drie geleden heeft een 'tempête' ons een flinke bos hout voor de deur opgeleverd door in het 'parc' zo'n vijftien woudreuzen omver te blazen. Gelukkig hadden die allemaal de beleefdheid om niet op ons kasteel te pletteren, maar parkwaarts. Dus in zoverre niks aan de poot. Maar vorige week werd er een nieuwe storm voorspeld.
Ook dit was geen lullig windje. Hij groeide uit tot een orkaan; met snelheden van 160 km/pu
Maar deze nieuwe storm heeft ons wel degelijk leed berokkend: de eeuwenoude eik achter het château heeft zijn einde gevonden.
De boom, welks stam door nog geen drie volwassen mannen te omvamen is en waaraan tijdens de Franse revolutie nog soldaten des konings zijn opgeknoopt, is ter aarde gestort.
Dat gaat me zeer aan m'n hart. Vierhonderd jaar geschiedenis.Onder die boom is gevochten, gelachen, gehuild en bemind.
Onze mannen wilden hem meteen al aan stukken zagen, maar ik heb ze weten te overtuigen dat deze mytische eik moet blijven liggen zoals hij gevallen is; als een kunstwerk van de natuur; een 'Monument Historique'.
"...Was ik maar begiftigd met godenkracht, zodat ik mijn liefdesboom terug in de grond kon duwen..."
Philippes kasteelhond Sam leek niet erg onder de indruk van de voorspelde 'Tempête', maar koos er nochtans voor zijn wijnton-hok niet te verlaten.
Hoe kom ik aan goeie wijn!?
Goeie wijn kopen is geen probleem in Frankrijk. Stap gewoon een beetje forse supermarkt binnen en je hervindt jezelf in de wijnschatkamer van Ali Baba. Kamerbreed gesorteerd met alle vineuze juweeltjes die je je zou wensen.
Leuk om daar rond te snuffelen, maar veel leuker is: wijn kopen bij de boer!
Tref je, bijvoorbeeld in een bistro, een hart- en tongstrelende wijn, zoek dan de desbetreffende wijnboer op.
Hoe? Makkie: net als loodgieters, tegelzetters en hondenkappers staan wijnchateaus gewoon in de gele gids.
Dus: natte vinger, even bladeren, belletje of ze thuis zijn, en hop: in de kar en erop af!
Maar alvorens de wijnboer te verblijden met een speelkwartiertje met je credit card, natuurlijk eerst even een scannetje van het wijnschap van de locale supermarkt. Het zal niet de eerste keer wezen dat de aanpalende buurtsuper de wijn goedkoper in de bonus heeft dan de wijnboer zelf.
Een beetje supermarkt in Leognan heeft uiteraard zijn eigen privéwijngaard voor de deur...
We hadden onze prooi al snel in het snotje. Maar wat een géld!
Tien minuten later betraden wij de gezochte chateau-binnenplaats.
Na enig zoeken, uiteraard met de hand op de knip, troffen wij de afdeling verkoop.
We bevinden ons in het land der Fransen dus wat administratief geharrewar is onvermijdelijk, maar victorie! Nadat we een meuk papperasserie alsof we een asielvergunning kwamen aanvragen, achter de rug hebben weten te boksen, kunnen we toch een twaalftal flessen wijn met een afdronk van 'fruits exotique, pomplemousse en de zoete smaak van korting', achterbakwaarts dragen.
Zo'n dertig procent goedkoper dan bij de buurtsuper.
Lekker bikken
Om deze overwinning te vieren, gebruik je de lunch daarna in het even verderop gelegen minidorpje Bouliac. In de dorpskern passeer je ter rechter zijde het fameuze Saint-James, dat in alle gidsen geroemd wordt. Laat deze ballentent vooral rechts liggen, rij een metertje of honderd door en parkeer rechts achter de kerk. Geniet in het voorbijgaan even kort van het prachtige vergezicht over de Garonne, steek het grasveld over en probeer een tafeltje te scoren in een van de leukste bistro's van Frankrijk: Café de l'Espérance.
Veiliger eigenlijk, is even van tevoren bellen. Als je belooft dat je dit adresje onder geen enkele voorwaarde verder vertelt, hierbij het telefoonnummer:
Het menu staat op de muur geschreven, ze hebben er de heerlijkste Pessac-Leognans voor bescheiden prijzen en het interieur is in geen honderd jaar veranderd.
De ober, een goedmoedige Quasimodo, steelt direct je hart en begint met een mandje knapperig brood, een bakje groene olijven en een fles huiswijn op tafel te zetten.
Elke gerecht gaat vergezeld van huisgemaakte dikke aardappelpatat en verse salade. Het 'Buffet des hors d'oeuvres' is vers en zeer uitgebreid en de 'Cotelets de canard' smaken, zelfs voor een vegetariër, de sterren van de hemel.
Drinken: Dourthe no.1, een heerlijke sauvignon die met zijn fruit, z'n aroma en z'n verrukkelijke afdronk menige Pessac-Leognan in de kiezels doet bijten.
Kosten: te verwaarlozen
Tulipe-nieuws
De Tulipe rosé, tenslotte, ligt nog rosé te worden in de cuves, maar zal volgens de planning in april bij Ap in het schap liggen (NB: Franse planning, dus d'r kan nog van alles misgaan). Komende lente zullen in ieder geval de eerste flessen 'Tulipe Premium', speciaal gebotteld voor restaurants vanaf nul t/m drie sterren, op feestelijke wijze hun intrede doen.
Allez, à la prochaine!
