Frankrijk blijft de norm

Interview met Michel Rolland

michel ilja

Onze nieuwe oenologue Michel Rolland uit Pomerol is een druk baasje. Begrijpelijk, want hij is niet alleen verantwoordelijk voor de wijn van ons Château la Tulipe de la Garde, maar ook voor de wijn van gerenommeerde Châteaux als Angélus, Ausone, Lascombes, Latour-Martillac, Léoville Poyferré en Smith Haut Lafitte. Verder vinifieert hij 'Grand vins' in een tiental nieuwe wereldlanden en heeft zelf ook nog verschillende wijndomeinen in de Bordeauxstreek. Michel Rolland wordt gezien als een van de belangrijkste wijnmakers van dit moment.

Les Vendanges Bordeaux 2010
Afgelopen zondag 3 oktober is de tweede equipe druivenplukkers neergestreken op ons Château la Tulipe de la Garde. 32 tot de tanden gemotiveerde Nederlandse wijntijgers hebben hun tenten opgezet in het kasteelpark. De ochtend erop is het tweede deel van de druivenoogst 2010 losgebarsten.

Dinsdagavond 5 oktober 20:30
Uit de Salle des vendangeurs klinkt serviesgerinkel, glasgetinkel en het drukke gelach en gepraat van 32 uitgelaten plukkers en pluksters. Kasteelkok Bernard draaft af en aan met volle schotels en mijn zoon Klaas ontkurkt de ene fles na de andere voor de dorstige druivenridders.

Maar deze avond mag de wijnboer er niet bij zijn. Onze oogst wordt begeleid door Michel Rolland en zijn assistent Bruno Lacoste. Bruno en ik hebben dagelijks contact met Michel. We bespreken de laboratoriumanalyses van de wijn in wording en de daaruit voortvloeiende strategie. Vanavond komt Michel zich persoonlijk op de hoogte stellen van de tot nu toe geoogste kwaliteiten in de cuves en de barriques.

Terwijl de plukkers zich te goed doen in de rumoerige salle des vendangeurs, zitten Michel, de wijnboerzelf en vriendin Caroline in de eeuwenoude rust van het château aan de keukentafel voor de manshoge open haard waarin een prettig vuur brandt. Stemmig kaarslicht in zilveren kandelaars, een fles goed gekoelde château Carbonnieux blanc 2007 in een zilveren ijsemmer. Af en toe gaat er een geheim deurtje open en verschijnt kasteelkok Bernard met een nieuwe gang uit het 'Menu speciale' dat hij die avond voor ons heeft bereid.

Michel is verrukt over de kwaliteit van de oogst en verbaasd over het enthousiasme en de werklust van 'les Hollandais'. Grinnikend informeert hij of de troupe zich wellicht zou laten ronselen voor de oogst op zijn eigen Château de Fontenil in ons buurdorpje Fronsac. 'Ils bossent mieux que les gens de chez nous!'
De succesvolle oenoloog lacht vaak en breed; hij is een indrukwekkende, charismatische persoonlijkheid met een diepe liefde voor wijn, enorme technische kennis en een schat aan ervaring. Hier, binnen de metersdikke muren van het oude kasteel, voelt hij zich op zijn gemak en vertelt vrijmoedig over de do's en don'ts van een 'Flying winemaker'. Een uitgelezen kans om kennis te vergaren, want interviews geven doet hij zelden.

Ik vul onze kelken nog eens met goudgele Carbonnieux, gooi een blok op het vuur en vraag:

In welke landen ben je actief?

'Ik werk voor opdrachtgevers in de VS, Canada, Argentinië, Zuid-Afrika, Chili, Brazilië, Spanje, Italië en Bulgarije. Dat betekent veel vliegen; ik heb 'ns uitgerekend dat ik per jaar 48 dagen doorbreng in een vliegtuig.'

'Word je daar niet gek van?

'Nee, ik ben dol op vliegen en ik kan overal slapen. Je kunt me hier voor de haard in die stoel zetten en ik slaap. Mijn chauffeur is soms verbaasd dat ik na 5 minuten al in slaap ben gevallen. Daardoor zijn lange vliegreizen voor mij geen probleem. Bovendien heb ik nooit jetlag. Ik kom in Nappa Valley aan en ga ik 's avonds gewoon op dezelfde tijd als de anderen naar bed en slaap.'

Bernard

Kasteelkok Bernard treedt binnen, in zijn handen drie borden gevuld met gegrilde Coquilles Saint Jacques met een kruidensalade. Het ziet eruit alsof het uit de keuken van Jonnie Boer komt, en blijkt warempel ook zo te smaken. Ik schenk nog eens bij en vervolg:

Hoeveel opdrachtgevers heb je dan bijvoorbeeld in de VS?

'In de VS heb ik zeventien opdrachtgevers; aan elke klant besteed ik twee dagen en dat doe ik drie keer per jaar.'

michel ilja


Waar zitten je grootste klanten?

'Ik ben dol op de VS en daar heb ik ook mijn meeste opdrachtgevers. Amerikanen zijn zo professioneel... Niet zeuren, maar aanpakken. Niet altijd die traditie zoals in France. In de VS zie ik enthousiaste gezichten, in France zie ik mensen die moeilijk doen. Voor mij zijn de VS vrijheid, aanpakken, niet altijd die traditie, maar glinsterende ogen... Ik begon er rond mijn dertigste en nu zijn er van de zes Amerikaanse premier cru's, vier die door mij worden gemaakt.'

michel ilja


De deur gaat open, Bernard neemt onze lege borden in en vervangt die door driemaal een gegrilde halve kreeft met Ravigotte saus. Ik neem de gelegenheid te baat om een klaargezette fles Lynch Moussas 2000 te ontkurken. We toasten. 'Allez, santé, op een geslaagde vendanges 2010!'

Als we uitgeneusd en uitgeslurpt zijn vraag ik: Vind jij Amerikaanse wijn dan ook beter dan Franse wijn?

Hij schudt nadrukkelijk zijn hoofd. 'Nee. Hoe professioneel ze daar ook de wijnbouw beoefenen, toch worden de mooiste wijnen gemaakt in Frankrijk. Alle goede druivenrassen komen namelijk uit Frankrijk. Overal worden van deze cepages grote wijnen gemaakt, maar Frankrijk is en blijft de norm. Dat vindt iedereen, waar ik ook kom. De grootste merlots komen uit Pomerol, niemand kan dat namaken. De beste cabernet sauvignons komen uit Frankrijk: Lafitte, Mouton... Als er van syrah een grand vin wordt gemaakt, zoals Côte Roti, dan is dat de beste syrah die er is. De beste chardonnay komt uit Bourgogne en de beste champagne komt uit Champagne. Zelfs de grootse Amerikaanse huizen, zoals Screaming Eagle, - die kost overigens 2000 dollar, dat is meer dan een Lafitte - willen maar één ding: 'Maak mij een Lafitte!' Maar dat kan niet, want dat kan alleen Lafitte.'

Bij ontstentenis van een kreeftentang, leg ik een broodplank en een hamer op tafel. Michel grinnikt, pakt de hamer en geeft een krachtige mep op zijn kreeftenschaar. Sap spat in het rond. We schieten in de lach. Ik ledig de fles Lynch Moussas in de glazen. Caroline maakt van de gelegenheid gebruik om wat stemmige foto's te maken. De kreeft is op en Bernard serveert het plateau de fromages. Ik opper een nipje Mas Amiel 2005.
'Vooruit,' lacht onze gast. 'Voor ons is dat tenslotte werk...'


Het is pas ver na middernacht als, na drie stevige kussen voor Caroline en een ferme hug voor de wijnboer, de wielen van de flying winemakers Porsche 911 het kasteelgrind laten knerpen. Maar in de salle des vendangeurs is de feestvreugde nog in volle gang. Nochtans trekken de plukkers de volgende ochtend weer monter de vignes in. Terecht, want evenals 2009, laat ook dit oogstjaar zich aanzien als een topjaar.

 

kreeft


wl


 

Zo'n wijnreus als Michel Rolland heeft natuurlijk veel meer te vertellen dan wij hier kwijt kunnen. De volledige versie van dit interview vind je in het prachtig vormgegeven decembernummer van WINELIFE.

Cliquez ici voor een abo.


Om terug te gaan naar Slurp! 024, cliquez ici.