Dromerig ligt het oude wijnstadje op de top van de heuvel. De hellingen, ooit opgestuwd door de natte navelstreng van Frankrijk, de Loire, werden van oudsher beplant met pinot noir. Toen eind 19e eeuw de phylloxera dat ras tot de laatste druif uitroeide, herplantten de boeren hun vignes met sauvignon blanc. Momenteel zijn er, verdeeld over 2500 hectare wijngaard, 14 dorpjes die aoc Sancerre op hun etiket mogen schrijven.

Bij het passeren van de met vuursteen bedekte wijngaarden, lijkt het wel of we die mineralige sancerre van gisteravond opnieuw proeven. Hmm... Héérlijk! In weerwil van de flitspalen voeren we de snelheid wat op.

Maar wát doet de parel aan de kroon der Franse wijnsteden, wát doet de wereldwijd erkende kraamkamer van de sauvignon blanc, wát organiseert de gemeente Sancerre als er écht wat te vieren valt?

Wij nemen onze intrek in Hotel du Rempart. Franser dan dit kan een hotel bijna niet zijn.

Het benauwde hotelkamertje ademt een dusdanige jaren vijftig bordeelsfeer, dat zelfs de wastafelkraan er een slappe van krijgt.

De ruimte is rondom bekleed met azuurblauw gekkenhuisbehang. Generaties anonieme hotelgasten hebben er hun handen of erger aan afgeveegd. De acoustische werking maakt dat je stem van vreemd dichtbij komt; alsof je in je eigen lichaam zit opgesloten.

Op de creatieve verantwoording van de lichtarchitect is lastig de vinger te leggen: heeft hij nu voor vorm of voor functie gekozen?

Het venster biedt uitzicht op een door een ontevreden hotelgast uit het raam geworpen wijnvat.

Want eten in Sancerre, doe je beter bij Restaurant La Tour.
We werden er getrakteerd op een entrée van risotto met ruccola, schelvis en parmigiano, gevolgd door een rentrée van een in kleurig patroon ('Arlequin') gelegde schotel met stukjes knapperig gekookte groente, een hoofdgerecht van kabeljauw met ansjovis en geconfijte citroen, een kaaswagen ter grootte van een boedelbak en twee wellustig lekkere desserts die tot de laatste kruimel op gingen.
Dit alles voor de prijs van een H&M truitje in de uitverkoop.

Klein jammertje was dat de chef het afwasmiddel reeds op de borden had gespoten, voor zij waren leeggegeten.

Geen vrachtwagens voor deze deur, maar wel een adresse!

Restaurant La Tour - 31 Nouvelle Place, 18300 Sancerre. Téléphone: +33 2 48 54 00 81
Kijkje nemen: www.la-tour-sancerre.fr

Als je van uitgestorven stadjes houdt, is Sancerre een must: geen zak te doen, niemand op straat. Héérlijk.

Voor een habbekrats koop je er een prachtig oud kruidenierswinkeltje.
'Doen!' denk ik dan. 'Kópen! Een heel nieuw leven beginnen. Winkeltje schoonmaken en opknappen, leuk inrichten en dan een of ander knus product verkopen aan klanten die er niet zijn...'

Wauw! Een joekel van een middeleeuws Anton Pieck-huis voor een prikkie!

Maar wij laten ons door deze ledigheid niet derailleren; onze bestemming staat vast: de bron van de sappigste sancerre van Sancerre, Château de Maimbray in het gehucht Sury-en-Vaux.
Allez, on y va!

Normaal checken we altijd eerst even de locale coopérative, want daar vind je soms uitstekende wijnen voor een prettige prijs. Maar helaas, zij hadden nog geen zin in toeristen.

Cave des Vins de Sancerre Société Coopérative - Avenue de Verdun, 18300 Sancerre
Téléphone +33 2 48 54 19 24, Téléfax +33 2 48 54 16 44
[email protected], www.vins-sancerre.com

Zoals gewoonlijk in mijn leven zat alles mee: het château stond aangegeven en de wijnboer was thuis.

Maar jemig! Wat is dát!? Wát grijnst ons daar reeds van verre in het gelaat!!?
De wijngaarden van de lekkerste sancerre van Sancerre liggen rondom het kerkhof!

Een dodenakker vol dode wijnboeren, omsingeld door duizenden naar voedsel snakkende wijnranken.

De smaak is ... ik zou bijna zeggen 'apart...': fruitig, bessig met een hint van grafkransen en kalknagels.
Wij opteren toch maar voor een paar doosjes wit van hun tegenoverliggende helling.

Chateau de Maimbray Domaine Georges Roblin et Fils, 18300 Sury-en-Vaux
Téléphone +33 899 65 64 78, Téléfax +33 2 48 79 31 34